ท้ายเดือน 8 ผมอายุ 22

เวลาผ่านไปเร็ว

ต้นเดือนมีภารกิจของหน่วยมังกรขาว

แต่ภารกิจมันเป็นภารกิจธรรมดา ที่จับเจ้าพ่อแก๊งกรรโชกทรัพย์และเจ้าพ่อของผิดกฎหมาย

เราสอบสวนพวกเขาแล้ว และไม่มีอะไรเพิ่มเติมหรือข้อมูลอะไรที่เกี่ยวพันกับแก๊งอื่น เราเลยเอาเขาสองคนเข้าคุกนอกเมือง

คนเดียวที่เหมือนรู้เยอะคือเจ้าแม่หงส์ฟ้า

เราสอบสวนเธอเพิ่มเติม และเธอขอเจรจาปล่อยตัว ให้ถูกขังในห้องแทน

เรายังไม่ปล่อยตัวเธอ และให้เธออยู่ที่เดิม

เรายังไม่ได้สอบสวนเพิ่มเติม

สองแก๊งที่เราเพิ่งจับก็เป็นแก๊งที่เธอบอกข้อมูล

แต่เราวางใจเธอไม่ได้ เพราะเธอฉลาดเป็นกรด และตอนนี้มันเหมือนเธอรู้เรื่องวงการใต้ดินมากกว่าใคร

ผมเลิกคิดเรื่องโจรผูัร้ายและไปอาบน้ำเตรียมออกกำลังกาย

เมื่ออาบเสร็จผมกลับห้องไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดออกกำลังกาย

ผมไปออกกำลังกายหน้าบ้าน

ทุกคนดูแข็งขัน

มันไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษที่ต่างจากวันปรกติ

ผมกลับห้องไปอาบน้ำ

ผมไม่ต้องไปฝึกทหาร เพราะครูฝึกจำท่าผมได้หมดแล้ว

ตอนนี้ทหารเริ่มฝึกอาวุธใหม่ๆ และมันมีหน่วยอาวุธยาวแล้ว

โรงงานปืนตั้งแล้วใกล้ๆเมือง ตอนนี้กำลังหาเหล็กและช่าง

นากำลังตั้งใจหาคนที่เป็นตำแหน่งสูง และพนักงานผลิตทั่วไป

กี่ครั้งผมก็ทึ่งกับฝีมือในการบริหารจัดการของนา

มีโทรศัพท์เข้า

มันเป็นท่านหญิงเสือดำโทรเข้า

ผมเห็นหน้าเธอในมือถือ แต่ยังไม่ต่อสาย

ช่วงนี้ผมไม่ได้ผลิตของเล่นผู้ใหญ่ และเธออาจโทรมาตำหนิ

ผมรอหุ่นยนต์ จะได้ทำให้อายะก่อน

แต่ถ้าทำตอนนี้มันจะไม่ใช้ปัญญาประดิษฐ์เพราะยังสร้างไม่เสร็จ

และผมไม่ได้อยากได้หุ่นยนต์แบบนั้น

ผมรับสาย

“วารี สบายดีมั้ย?”

เธอทักทายผมก่อน

“สบายดีครับ แล้วท่านหญิงเป็นยังไงบ้าง”

“ก็ดีเรื่อยๆ จนฉันอยากขยายกิจการเพิ่ม”

“ผมอาจช่วยได้ แต่เราต้องคุยกันก่อน”

“แล้วก็…”

หลังผมบอกว่าผมพอทำได้ เธอพูดเหมือนไม่อยากจะพูด

“คิดถึง มาเจอหน่อย”

“นัดหรือวันนี้?”

“วันนี้ ฉันกินบราวนี่ใส่ยาง และฉันอยากได้มันๆ ฉันลองมาสามคนแล้ว ไม่มีใครถึงใจจริงๆ และฉันยังไม่ไปถึงเลย”

“เข้าใจแล้ว กำลังออกไป เตรียมตัวจัดการธุระก่อน แล้วจะไป”

“เข้าใจแล้ว มาถึงกี่โมง”

หลังเธอพูด เธอถามถึงเวลาเหมือนเธอรีบ

“น่าจะบ่ายสามได้”

“อยู่ได้กี่วัน”

“จะให้ผมค้างด้วยเหรอ?”

“ยางที่ใช้ในบราวนี่มันเป็นสายพันธุ์ลับที่เราเพิ่งใช้วิธีคัดเลือกพันธุกรรม มันเพิ่งเก็บได้เมื่อเดือนที่แล้วเอง แล้วฉันอยากกินของหวานขึ้นมา ฉันเลยกินไปซะเยอะ มันเหลืออีกเยอะเลย สามกิโลได้มั้งที่ทำไป”

“กินเยอะไปมั้ย? จะกินให้หมดเลยเหรอ?”

“เอาน่า มาช่วยกินหน่อย ยังไม่มีใครกล้ากินเลยเพราะมันเป็นอาหารทดลอง และอาการมันแรงมาก”

“ก็เดี๋ยวไปไงครับ”

หลังเธอชวนไปกินบราวนี่อร่อย ผมก็รับปาก

“งั้นแค่นี้ รีบมา”

หลังเธอกำชับผมก็วางสาย

ผมสื่อนกหานา

นารับสาย

“นา วันนี้งดประชุมนะ”

“อ่าว ทำไมล่ะ?”

“ฉันจะขับโดรนไปหาท่านหญิงเสือดำ”

“เธอเป็นอะไร?”

หลังผมบอก เธอก็พูดเหมือนเป็นห่วงท่านหญิงเสือดำ

“เธอเหงามั้ง”

หลังผมเดาแล้วตอบไปนาก็พยักหน้าผ่านมือถือ

“รีบกลับมา”

“ค้างนะ”

“อย่าเกินสองวัน เราใกล้ส่งดาวเทียมแล้ว”

หลังผมบอกเธอว่าค้าง เธอจำกัดเวลามา

นามีมาหาผมบ้างหลังผมอยู่คนเดียว

แต่เธอจะขอเดี่ยวเดี่ยวแบบโรแมนติกอย่างเดียว

นาวางสายแบบไม่ได้ลาเหมือนนิสัยเธอ

เธอคิดว่าไม่จำเป็นต้องลาและคุยเสร็จแล้ว แถมเธอยังมีงานเพิ่มเติม

ผมเข้าใจนิสัยเธอ ผมเลยไม่รู้สึกขัดใจ

ผมโทรเรียกหนูนา

“ว่าไงคะพี่วารี”

“ขอจ้างแต่งหน้าหน่อย จะไปหาเจ้านายเก่า”

“ได้ค่ะ กำลังไปห้องพี่”

ไม่นานประตูก็เปิด แล้วมือถือยังอยู่ที่หูเธอ

“มาแล้วค่ะ เอาเครื่องมือมาครบแล้ว”

มันเป็นที่กล่องไม้ใหญ่ๆ แบบมีหูหิ้ว

เธอยังไม่ได้เริ่มออกกำลังกาย

เธอกินเยอะขึ้น เธอเหมือนอ้วนขึ้นนิดหน่อยหลังเธอมาอยู่ที่บ้านที่นี่

เธอเริ่มแต่งหน้าทันทีและผมนั่งเฉยๆ

ไม่นานเธอก็แต่งเสร็จแล้วใส่ต่างหูเพชร

“นี่ต่างหูหนู วันนี้หนูอยากให้ดูหล่อๆแต่แอบหวาน”

ผมยังไม่ได้ดูหน้าตัวเอง

หนูนากลับห้องและผมไปขึ้นโดรนหน้าบ้าน

ผมเปิดใบพัดและออกบินไปตะวันตกเฉียงใต้

ผมบินไปเรื่อยๆ

ใจผมเต้นแรงอยู่นิดหน่อย

ไม่ใช่เพราะผมคิดว่าจะไปมีอะไรกับเธอ

แต่ท่านหญิงเสือดำเป็นคนที่อยู่สูง

มันเหมือนเธอเป็นเสือที่อาศัยอยู่บนต้นไม้

นานๆทีเธอจะลงมา แล้วทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้

มันจะเป็นเวลาที่หายาก และอาจไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วเพราะเธอเบื่อง่าย

ผมอยู่กับเธอนานอยู่

มันเป็นบ่ายสามและผมไปถึง

แต่ไม่มีที่จอด

ผมจอดบนห้องกระจกชั้นบน

ผมปีนลงแล้วดูเวลา

มันบ่ายสองกว่าๆ

ผมเคาะหน้าห้องท่านหญิงเสือดำ

เธอมาเปิดประตูเอง เหมือนอยากเจอผมเร็วๆ

เมื่อเธอเห็นหน้าผม เธอหันไปมองโดรนที่อยู่ข้างบนห้องข่าว

“จอดตรงนั้นเลยเหรอ?”

“ไม่มีที่จอด และขอบันไดตอนขึ้นกลับด้วย”

“ได้ เข้ามา”

เธอจูงมือผมเข้าห้องไป

ห้องทำงานของท่านหญิงเสือดำ

มันทำให้ลำรึกความหลัง

แต่มันเป็นความหลังไม่นาน

ผมนึกถึงพี่ไอโกะ แต่ผมไม่ได้นึกถึงแบบนั้น

ผมแค่ทึ่งกับความฉลาดของเธอ

ไม่น่าล่ะ เธอถึงหัวโต

ท่านหญิงเสือดำใส่ชุดชิ้นเดียวกระโปรงสั้นฟิตๆ

เธอใส่หนังดำเหมือนผม

เสื้อเธอเปิดเนินอกและมันทำให้ใจผมอยู่ไม่นิ่ง

กระโปรงเธอสั้นมาก และเธอใส่จีสตริงสีแดง

มันเปิดก้นมาครึ่งหนึ่ง

เซ็กซี่สุดๆ แล้วมันทำให้ผมมีอารมณ์สุดๆ

“เดี๋ยวลองกินนี่ก่อน”

เธอมีจานเตรียมไว้อยู่แล้ว

มันมีถาดบราวนี่อุ้ยอยู่เต็มห้อง

เธอตัดบราวนี่เป็นชิ้นๆ แล้วใส่จานจนพูนมาให้ผม

เมื่อผมรับจานผมเอาเข้าปาก

มันหวานและหอมอุ้ย ช็อคโกแลตมันเข้มข้นมากๆ

เนื้้อมันออกเปียกและไม่แห้ง

มันเหมือนมันชุ่มไปด้วยช็อคโกแลตแบบหวานนม

ผมกินสามชิ้นติดไม่หยุดโดยไม่พูดอะไรเพราะมันอร่อยมาก รสชาติมันเข้มข้น

ผมกินเรื่อยๆ และคุยกับท่านหญิงเสือดำ

“สนใจเปิดสาขาใหญ่แถวๆห้างฮาโมนี่มั้ย?”

“ห้างของเธอน่ะเหรอ?”

หลังผมพูดแล้วเธอถาม เธอคิดเหมือนคิดเยอะ

เธอจับคาง

พลังอุ้ยเริ่มออกและของมีอาการ

ท่านหญิงเสือดำล้วงกางเกงผมแล้วเล่นอย่างเซ็กซี่

“เอาซิ เธอจัดการ หาที่ สร้างตึกให้ฉัน”

เธอกระซิบใส่หูยิ่งให้ดูเซ็กซี่

“เอาเจ็ดชั้นเท่านี้มั้ย?”

หลังผมถามเธอคิดอีก

หลังเธอคิดได้ซักพักเธอก็ตอบมา

“เอาชั้นเท่านี้ ถ้าเงินไม่พอสร้างฉันช่วยออก ใช้สถาปนิกที่ฉันจ้าง ฉันยังติดต่อเขาอยู่”

เธอกดมือถือ

“อ่ะนี่รหัส”

เธอแสดงให้เห็นถึงรหัสที่ไม่เป็นรูปกลมๆ

ผมสแกนรหัส

หน้าโปรไฟล์เขาขึ้นมา

มันทำให้ผมทึ่งในเทคโนโลยีอีกครั้ง

มันเป็นผลงานของผักชีและคนเขียนโปรแกรม

ผมไม่เข้าใจว่ามันทำงานยังไง แต่ผมได้เบอร์สถาปนิกแล้ว

บุญมีกับบุญมาจะโกรธไหมที่ผมใช้สถาปนิกคนอื่น?

ผมไม่คิดมากแล้วหยิบบราวนี่กิน

แต่มันมีตั้งสามกิโล

กี่วันถึงจะหมด?

“ติดต่อเขาทำไม?”

ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆว่าทำไม อยู่ดีๆผมหึงขึ้นมา

มันเหมือนความเป็นชายผม ไม่อยากให้ท่านหญิงเสือดำเป็นของใคร

ผมรู้สึกอยากล็อกเธอให้อยู่นิ่งๆ แล้วหนีผมหรือต่อต้านผมไม่ได้

ผมอยากพาเธอลงไปห้องแดง แล้วทำเธอทั้งวัน

หรือนี่จะเป็นผลของยางอุ้ย

ผมรีบเอาสติกลับมาแล้วคิดให้เหมือนคนปรกติ

ที่อารมณ์จัดด้วย นั่นเรื่องปรกติ

ผมว่า…

“คุยธุระเสร็จแล้วนะ?”

เธอไม่พูดถึง เธอถามผมแล้วถอดกางเกงในสีแดง

เธอยัดกางเกงในจีสตริงเข้าปากผม

“ขอเลีย แล้วธรรมดา จากนั้นทำหลัง แล้วก็จากนั้นให้ฉันเหมือนตุ๊กตา”

ผมคายกางเกงในออกแล้วใส่กระเป๋าเสื้อให้มันห้อยออกมา

ผมถอดแจ็กเก็ตและผมไม่ได้ใส่เสื้อข้างใน

หนูนาเป็นคนเลือกให้

ท่านหญิงเสื้อดำนั่งบนโต๊ะแบบเปิดเผยแบบเกือบยาก แล้วเอาแขนค้ำไว้ข้างหลัง

ผมเดินเข้าไปหาเธอ

ตอนนี้มันเป็นบ่ายสาม

เป้าหมายแรกคือให้เธอได้ถึงไปถึงนั่นต่อเนื่องเป็นครั้งแรก

ผมเริ่ม

ผมลิ้นอยู่ชั่วโมงนึง โรแมนติกชั่วโมงนึง แรงกับหลังเธอชั่วโมงนึง และยกเธอแหกขายืนสองชั่วโมงแบบเร็วและแรงจนผมเหงื่อออกพลั่ก

เธอนอนคว่ำหน้าแลบลิ้นน้ำลายนองโต๊ะ มีน้ำผมออกมาให้เห็น

ในที่สุดเธอก็ถึงไปถึงนั่นต่อเนื่องเป็นครั้งแรก

ผมรู้สึกพอใจกับห้าชั่วโมงก่อนหน้า

ซักพักเธอก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วฟื้นขึ้นมา

ผมสุดแรงเกิด แต่เธอฟื้นได้

4 บาท

นี่คือตัวอย่างบางส่วนของตอน ท่านใดสนใจเชิญได้ที่

Plotteller (แนะนำ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

Fictionlog (แนะนำ)

https://fictionlog.co/b/66cbd9b23f2e2f001ca925b5

Nekopost (ออกช้า แต่ดี)

https://www.nekopost.net/novel/13577

ธัญวลัย (ไม่มีภาพ มีปลดกุญแจ)

https://www.tunwalai.com/story/813865

ReadAWrite (ภาพเล็กกว่าที่อื่น)

https://www.readawrite.com/a/93ef57cb1e400eac4c65e8979613acfd

DekD (ไม่มีภาพ มีความเห็นท้ายตอน)

https://dekd.co/w/n/2536726

ebook 👇

https://www.mebmarket.com/ebook-309517-

4 บาท