ร้อน

อากาศมันร้อนจนเดินช้าๆก็เหงื่อออก

แต่ดีที่บนหัวเรามีผ้าเหลืองผืนใหญ่และยาวมากๆอยู่มันเลยทำให้หายร้อนได้ เรากำลังเดินวนรอบเจดีย์ใหญ่อยู่

มันเป็นงานห่อผ้าเหลืองรอบเจดีย์

มีคนมากมายเดินต่อแถวยกผ้าเหลืองเหนือหัวกันทั้งคนหนุ่มสาวและแก่ชรา

แต่ละคนดูผุดผ่องเพราะได้ทำบุญ

ผมไม่ได้มาคนเดียว

ผมมากับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ผ้าเหลืองสะบัดลงมาปิดหน้าเธอเพราะมีลมพัดอยู่ตลอดที่เจดีย์ยกสูงนี้

ผมไม่มีปัญหาที่มองหน้าเธอไม่เห็นเพราะเธอมีหน้าที่ผมจำได้แม่น

มันมีการทดลองที่บอกว่าคนมีขีดจำกัดจำหน้าคนอื่นได้แค่ร้อยคน

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเธอจะเป็นหนึ่งในร้อยตลอดกาลของผม

หน้าเธอเหมือนโกรธอะไรซักอย่าง แต่นั่นเป็นปรกติเพราะอากาศร้อน

เธอพูดอะไรซักอย่างอยู่แต่มันไม่มีเสียงออกมา

เธอพูดว่าอะไรแล้วนะ

ผมจำไม่ได้

มันนานมาแล้ว

ผมกำลังจะลืมความทรงจำดีๆที่มีกับเธอเหรอ?

จริงๆหรือ? ทั้งๆที่ผมอยากจำมันไปตลอดกาลนะ

ผมเป็นคนไม่ดีเหรอ จิตสำนึกผมคิดว่ามันรกสมองแล้วคัดทิ้งไปหรือ?

ไม่ได้นะ

แม้จุดจบมันแสนเศร้าแต่ความทรงจำที่ดีมันมีมากกว่านั้นหลายเท่าเพราะเราอยู่ด้วยกันเสมอ

เธอเดินหายไปแล้ว แล้วผมก็ยืนอยู่กับที่

คนพากันเดินผ่านผมไปเหมือนน้ำที่แหวกหนีก้อนหินใหญ่กลางลำธาร

มีปืนจากไหนไม่รู้มาอยู่ในมือผม

ผมคิดว่าผมมันเลว

ลืมเธอได้ยังไง คนดีๆเขาไม่ลืมหรอก

ผมเลือกจบตัวเองตรงนี้ดีกว่า

ปัง

ต้นเดือน 5 หลังลูกวารีทั้งสองคนคลอดไม่กี่วัน

มุมมองบุคคลที่สาม

วารีลืมตาโผลงเบิกตากว้างเหมือนคนพร้อมสู้ แต่ด้วยสัญชาตญาณ เขารู้ว่าห้ามดีดตัวขึ้นมานั่ง

นั่นเพราะวีกับวิวนอนพิงเขาอยู่พร้อมลูกน้อยอยู่ในอก

แต่ละคนนอนกันน้อยทั้งนั้นเพราะตอนดึกลูกพวกเขาร้องบ้างหิวบ้าง

มันเลยทำให้เช้าตรู่นี้ค่อนข้างเงียบสงบไม่เหมือนตอนเตรียมไปออกกำลังกาย

แสงแดดส่องเข้ามาจากหน้าต่างทำให้ห้องรู้สึกอบอุ่น

การที่มีห้าชีวิตอยู่ในห้องพร้อมกันมันทำให้ห้องร้อนขึ้น

แต่ห้องนี้ไม่ใช่ห้องวารี มันเป็นห้องที่เพิ่งสร้างโดยการทุบรวมห้องวารี, วี, และวิวเป็นห้องสามคน พร้อมเปลเด็กเป็นสิบและเตียงใหญ่สามเตียง

ในห้องมีเครื่องชงน้ำร้อน ตู้เย็น ของเล่นเด็กเพียบไปหมด

บนเปลมีของเล่นห้อยลงมาอยู่เหนือทุกเตียง

วารีฟังเสียงลูกหลับเงียบๆพยายามมองลูกหวังให้ฝันร้ายเลือนหายไป

มันช่วยได้ และเขารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ

วีตื่นขึ้นมาและมองหน้าวารีเป็นอันดับแรก “หวัดดี”

“ว่าไงแม่” วารียิ้มและแซวคนเพิ่งเป็นแม่

วียิ้มเหมือนกุลสตรีเหนียมอายที่ไม่เคยทำตั้งแต่เธอเกิดยันปัจจุบัน และนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอเขิน

ตอนเธอไปประกาศรักช่วงอายุหลักสิบยังไม่เขินแบบนี้เลยแถมดุอีกต่างหาก

“ตอนเธอเขินเธอน่ารักมากนะวี แต่จะว่าไปเธอน่ารักตลอดอยู่แล้วแหละ” วารีชมเมียอย่างไม่มีเขินอาย

ข้างซ้ายวารีมีคนขยับ และวารีหันไปสบตากับวิว “แล้วฉันล่ะ?” เธอถาม

“เธอก็น่ารักตลอดเหมือนกันวิว” วารีชมเมียที่ขนาบอยู่อีกด้านหนึ่ง

“จ้า” วิวมีลูกอยู่ในอกเหมือนวี

เพราะเสื้อมันทำให้ป้อนนมยาก พวกเธอจึงถอดมันออกก่อนนอน

มันเป็นอาหารตาวารีก็จริง แต่เพราะมีลูกอยู่ในอกวารีเลยทำอะไรไม่ได้

“นี่ ลูกกินนมตั้งแต่เช้าตรู่ที่ยังไม่สว่าง แล้วตอนนี้น่าจะหลับลึก…” วีเกริ่นขึ้นมา

“ของฉันก็เหมือนกัน กินพร้อมพี่วีเลย” วิวพูดขึ้นมาอีกคน

สาวสองคนเอาลูกไปที่เปลแล้วกดสวิตช์ไฟเปิดระบบแกว่งอัตโนมัติ

มันทำให้ของเล่นที่ห้อยข้างบนหมุนอัตโนมัติและเปลแกว่งเองแบบไม่ต้องขยับ

วีกับวิวหยิบวอมาเหน็บกระโปรงที่เอวทั้งสองคน

พวกเธอใส่กระโปรงสั้นแต่ไม่ใส่กางเกงในทั้งคู่

วอมันเอาไว้ฟังเสียงลูก เมื่อลูกร้องวอจะเปิดอัตโนมัติและวีกับวิวจะได้ยินเสียงลูกทันที

“ว่าแต่ เธอพูดเรื่องให้นมมาเหมือนมีความหมายแฝงอะไรซักอย่าง พวกเธอจะพูดอะไรเหรอ?​” วารีสงสัยที่พวกเธอพูดแปลกๆ

“ลูกหลับ หมายความว่าเราว่าง” วีเดินเข้าไปใกล้วารีด้านหน้า

“เราคลอดแล้ว มันทำให้รูหน้าเราว่าง” วิวมากอดหลังวารี มันทำให้หัวนมแทงหลังเขา

“เรากระหายรูหน้ามา 9 เดือนเต็ม ไม่คิดว่ามันได้เวลาแล้วเหรอ?” วีพูดว่าเธอต้องการอะไรต่อ

“มันหายดีแล้วเหรอ?” วารีสงสัยขึ้นมาเพราะมีชีวิตใหญ่ๆเพิ่งออกมาจากตรงนั้น

“หมอบอกว่าไม่เป็นไรเพราะมันไม่ได้ฉีก” วิวพูดขึ้นมา

“ถามหมอแล้วด้วย…” วารีเริ่มอุ่นเครื่องในใจให้พร้อมกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

วีจูบปากวารี มันทำให้มือวารีไปหาหน้าอกเธอแล้วเล่นหัวนมที่เปียกนมแม่

วิวจูบคอสร้างรอยแดงแล้วเอามือล้วงไปในกางเกงวารีเพื่อชักแท่งช้าๆ

“ต้องเบาเสียงหน่อยนะ เกรงใจลูก” วารีเตือนสาวๆ

““เรารู้น่า”” สาวๆเข้าใจแต่นัยน์ตาพวกเธอเป็นรูปหัวใจ มันทำให้วารีหวั่นใจว่าพวกเธอจะอดใจได้ไหม

“วิวหลบที ผลักให้เขานอนลง เราต้องโยกเอง ถ้าให้เขากระแทกมันจะมีเสียงดัง” วีพูดบอกน้องแฝด

“ได้เลยพี่ ว่าแต่ หนูขอก่อนได้มั้ยรอบนี้” วิวอยากได้วารีก่อนขึ้นมา

“ได้สิ” วีไม่มีปัญหา

วีกับวิวจับวารีนอนหงาย วารีถูกสาวถอดกางเกงนอนตั้งเสาธงอยู่บนเตียง

“ว่าแต่ แววตาวันนี้ของเธอมันเศร้าๆอีกแล้วนะ ฝันถึง ‘คนนั้น’ อีกแล้วเหรอ?” วิวขึ้นคร่อมโยกเต็มความเร็วแล้วถามขึ้นมา

มันมีเสียงน้ำเล็กน้อยเพราะรูถูกขยายและมันนุ่มละมุนกว่าเมื่อก่อน แต่วารีไม่พูดอะไร

“นั่นสิ ว่าแต่เธอเปิดเผยปมที่เป็นดาบแทงข้างหลังเธอได้หรือยังวารี เราอยากช่วย” วีพูดเสนอขึ้นมา

วารีไม่อยากพูด ถ้าคนฟังเป็นคนทั่วไป แต่คนฟังตอนนี้เป็นเมียที่คลอดลูกเขาแล้ว สถานการณ์มันไม่เหมือนแต่ก่อน

“เธอจะช่วยฉันไม่ได้ ชีวิตนี้ฉันก็ช่วยตัวเองไม่ได้ เพราะเราเป็นกำพร้า แต่… ฉันจะเล่าให้ฟัง” วารีทำหน้าเศร้าๆพูดขึ้นมา

วิวเร่งเครื่องเมื่อของวารีเริ่มเกร็งขยายและฉีดน้ำ มันทำให้วิวฉีดน้ำออกมาด้วย

มันเร็วเพราะอดรับรู้ความรู้สึกรูนี้มานาน

วิวลุกไปมองหน้าพี่เธอ แล้วแฝดพี่พยักหน้าพร้อมลุย

วีสอดของวารีเข้าไปทั้งๆที่เพิ่งฉีดน้ำ มันทำให้เอ็นมันนุ่มปวกเปียกอยู่ข้างใน

เธอโยกไม่กี่ทีมันก็แข็ง พอแข็งแล้วเธอก็โยกสุดเอวจนไม่กี่นาทีวารีก็แตกพร้อมเธอพอดี

วารีลุกมานั่ง และวีกับวิวนั่งอยู่สองข้างพร้อมฟัง

“ถ้ามันมีความทรงจำที่ดีมากๆอยู่เพราะคนหนึ่งคน แต่เพราะตอนสุดท้ายกับคนนั้นมันเศร้าเหมือนทุกสิ่งสูญสลายไปต่อหน้า เลยทำให้ความทรงจำที่ดีปนเศร้าไปด้วย เธอคิดว่าฉันควรลืมให้หายเศร้า หรือจำมันแล้วมองแต่สิ่งดีๆแทน” วารีปรึกษาวีและวิวก่อนบอกความลับ

วิวพูดไม่ออก แต่วีคิดอยู่ซักพักและพูดขึ้นมา “เธอควรจำมันทั้งๆที่มันเศร้า เพราะมันเป็นความทรงจำที่ดีที่ไม่มีอะไรจะแทนได้ ไม่ว่าคนนั้นเป็นใคร คนนั้นปั้นเธอให้เธอมาเป็นวารีนี้ในทุกวันนี้ มันทำให้ฉันพี่น้องได้เจอกับเธอที่เป็นแบบนี้ และรักเธอสุดหัวใจทั้งๆที่เธอเป็นแบบนี้ สรุปก็คือถ้าเธอทิ้งความจำนั้น มันเหมือนเธอทิ้งใจตัวเองไป ฉันกลัวเธอจะเปลี่ยนไปแย่กว่าเดิม”

วารีพูดไม่ออก เพราะวีพูดถูก

“ที่ฉันเคยบอกว่า ฉันไม่มีวันรู้ว่ากำพร้าจริงๆมันเป็นยังไงเหมือนพวกเธอ เพราะฉันมีแม่ ใช่ ‘คนนั้น’ ที่ฉันฝันบ่อยๆคือเธอ” ในที่สุดวารีก็เปิดอกขึ้นมา

ก๊อกก๊อก

มีคนเคาะประตู

“ฉันไปเอง” วารีอาสา

วารีไปเปิดทั้งๆที่เสาธงยังเด่อยู่

“ข้าวจ้า” หวานมาพร้อมถาดข้าวสามจานและไก่ทอดกรอบใส่เครื่องใน และหัวปลาต้มซีอิ้ว

4 บาท

นี่คือตัวอย่างบางส่วนของตอน ท่านใดสนใจเชิญได้ที่

Plotteller (แนะนำ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

Fictionlog (แนะนำ)

https://fictionlog.co/b/66cbd9b23f2e2f001ca925b5

Nekopost (ออกช้า แต่ดี)

https://www.nekopost.net/novel/13577

ธัญวลัย (ไม่มีภาพ มีปลดกุญแจ)

https://www.tunwalai.com/story/813865

ReadAWrite (ภาพเล็กกว่าที่อื่น)

https://www.readawrite.com/a/93ef57cb1e400eac4c65e8979613acfd

DekD (ไม่มีภาพ มีความเห็นท้ายตอน)

https://dekd.co/w/n/2536726

ebook 👇

https://www.mebmarket.com/ebook-309517-

4 บาท