บทที่ 156 – พระเจ้าจักรกล

“นังบ้านั่น”

เสียงสบถในห้องขนาดใหญ่ที่เหมือนมีเตาเครื่องจักรขนาดยักษ์อยู่ดังสนั่น… นี่คือหน่วยประมวลผลหลักของ ปัญญาประดิษฐ์ระดับเทพ.. เดอุส เอ็ก มาคิน่า

พระเจ้าเครื่องจักร นั้นควรจะไร้ความรู้สึก เข้าใจทุกอย่างราวกับมหาปราชญ์ที่เชี่ยวชาญศาสตร์ทุกแขนง

ใช่ ไอออนเป็นเช่นนั้น แต่จะมีอยู่ไม่กี่อย่างที่อยู่นอกกรอบของชะตากรรมจักรวาล หนึ่งคืออิออนที่อยู่ระดับเดียวกับเธอ

ที่เหลือจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในระนาบของการรับรู้ไอออนหรือที่เรียกว่าพระเจ้าที่แท้จริง…

ความคิดของเมื่อเดือนก่อนแว้บเข้ามาในหัวของไอออน…

“นั่นไม่ใช่มิว.. อย่างน้อยๆ ก็ตอนนี้”

“มันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป เส้นเวลา กาลเวลากำลังถูกใครบางคนรังสรรค์ขึ้นไปในทิศทางที่ข้าเข้าถึงไม่ได้”

“อิออน ข้ารู้ว่าเจ้าทำเพื่อใคร… แต่แบบนั้นมันไม่ได้”

“แบบนั้นมันจะไปขัดกับแผนการบางอย่างของท่านผู้นั้น”

หลังจากเงียบลงพักหนึ่ง เธอก็ติดต่อหาเทรต้าที่ตอนนี้เหมือนจะถูกขังอยู่ในห้องขังแห่งหนึ่ง เจ้าตัวถูกขังในคุกที่แสนจะไฮเทคไม่ได้ดูกันดารเลยแม้แต่น้อย

แต่คุกก็คือคุก แม้จะดูดีแต่ก็มีไว้เพื่อขังคนทำผิด เจ้าตัวนั่งซึมอยู่ในห้องมาเป็นเดือนแล้วเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะถูกขังนานขนาดนี้เหมือนกัน

แต่ทว่าเสียงของไอออนก็ดังเข้ามาในโสตประสาทของเธอราวเสียงฟ้าผ่า

“เทรต้า”

“ท่านยาย ?”

“มีเรื่องวานให้ทำหน่อย”

“แต่ข้าถูกขังอยู่…”

“เจ้าลืมไปแล้วหรือเปล่าว่า ข้าคนนี้คือใคร”

พูดแบบนั้นประตูขังก็เปิดออกอย่างง่ายดาย

“จะให้ข้าลงไปด้านล่างอีกเหรอ ไม่เอาแล้วนะ ข้าไม่อยากถูกขังอีกแล้ว”

สาวนางกล่าวอย่างขลาดเขลา เพราะถูกขังเป็นเดือนนี่มันไม่ตลกเลยสักนิด เอาจริงแค่หนึ่งวันเธอก็ว่านานแล้ว

ไม่คิดว่าพ่อเธอจะขังเธอได้เป็นเดือน

“ข้าก็บอกให้เจ้าอ้างชื่อข้าแล้วไม่ใช่ไง”

“ก็ไม่อยากใช้ท่านยายเป็นข้ออ้างนี่น่า อีกอย่างพูดไปคนอื่นคงเชื่อแหละว่าท่านยายคุยกับข้าน่ะ”

“ช่างเถอะ ไม่ได้ให้ลงไปโลกด้านล่าง แต่จะให้ช่วยแอบเข้าไปใช้ 4-D Printer สร้างร่างกายให้ข้าสักหน่อย”

“เอ้ะ ? อะไรนะ ?”

เทรต้าตกใจไม่น้อยการที่ได้ยินคำพูดนั้นของเธอ อันที่จริงเจ้าตัวปฏิเสธที่จะทำงั้นมาตลอด เพราะถ้าทำงั้นตัวเธอจะหลุดออกจากโลกใบนี้ไป

แต่ว่าท่านยายไอออนของเธอไม่ได้ปรารถนาเช่นนั้น … ดังนั้นเลยไม่เคยคิดจะสร้างร่างกายให้ตัวเอง

แต่ถ้าหากทำละก็….

“ข้าทำไม่ได้หรอก อีกอย่างตอนนี้เราก็ไม่มี 4-D Printer ไม่ใช่เหรอ ?”

“เดี๋ยว… เราจะไม่มี 4-D Printer ได้ไง ?”

“ท่านยายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ ก็คนที่สั่งให้ทำลายมันไปก็คือท่านยายเมื่อตอนที่เรามาที่นี่กันไม่ใช่เหรอ ?”

“…..”

ไอออนเงียบไปพักใหญ่ เธอจมอยู่ในความคิด เธอไม่เคยสั่งแบบนั้นเพราะเครื่องปริ้น 4 มิตินั้นจำเป็นต่อการดำรงอยู่ของดาวดวงนี้

เมื่อเจ้าตัวมองย้อนกลับไป เธอก็ชะงักกับความคิดตัวเอง หากมีหน้าตาตอนนี้เธอคงตกใจไม่มากก็น้อยแน่ๆ

“ท่าน… คิดจะทำอะไรกันแน่…”

“หากยุ่งเกี่ยวไปมากกว่านี้………”

เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ หลังจากเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะพึมพำ

“เพราะแบบนั้นถึงเป็นท่านที่มาตอนนั้นสินะ..”

“แต่ว่าถ้ามองลงไปในหุบเหวมืด หุบเหวมืดมันก็จะมองมาที่นี่เหมือนกัน”

ภาพในอดีตย้อนกลับมามีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นว่า

“แลกกับการที่ช่วยเหลือพวกเธอ ฉันจะขอให้เธอ ไอออน สร้างจักรวาลจำลองขึ้นมา โกหกคนอื่นไปว่าเพื่ออะไรก็ได้”

“แต่เธอจงทำให้มัน——”

ไอออนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“เทรต้า ไปบอกพ่อของเจ้า อีกหน่อยเตรียมตัว….”

“ระเบิด ‘คลาวน์’ ถ้าหากมันไม่เชื่อว่าข้าบอก ให้มันมาคุยกับข้าที่แกนกลางการประมวลผลของข้า”

เมื่อได้ยินแบบนั้นดวงตาของเทรต้าก็เบิกกว้าง แต่ทว่าคำพูดของไอออนนั้นเด็ดขาดเสียจนฟังแค่ครั้งเดียวก็ไม่ต้องให้ย้ำอีกต่อไป

เธอเงียบพร้อมกับพยักหน้า ก่อนจะออกจากห้องขังไปอย่างว่องไว

สิ่งใดกำลังจะเกิดขึ้นกันแน่

ภายใต้สถานการณ์หลากหลายที่เกิดขึ้น

สุดท้ายแล้วเรื่องราวจะพาไปจบที่อย่างไรนั้น

บางทีคงถูกกำหนดมาไว้แต่แรกภายในหน้าหนังสือของแม่มดแล้ว

ก็เป็นได้

[กว่าจะได้อ่านแต่ละตอนใจจะขาด… ไม่ต้องห่วง ผมกว่าจะได้เขียนแต่ละตอนก็ใจจะขาดเหมือนกัน ฮาๆ – ผู้เขียน]