Translator : Eidolon

www.nekopost.net/editor/78229

https://novel.dek-d.com/EidolonPlus/profile/writer/

https://eidolon.readawrite.com

https://www.facebook.com/gazcha

บทที่ 5 ผู้ใช้เปลวเพลิงและไอเย็น

เมื่อมองเข้าไปในหลุม เมทัลสไลม์ก็อยู่นิ่งๆ ตรงมุมหนึ่ง

ระยะห่างมันไกลเกินกว่าจะพ่นสเปรย์จากนอกหลุมได้ สุดท้ายแล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าไปข้างในแล้วยื่นแขนออกไป

ยูมะค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในหลุมอย่างหวาดๆ พลางยื่นมือออกไปช้าๆ พยายามไม่ให้สไลม์ตื่นตกใจ

ถ้าหากคราวนี้สไลม์ยังโจมตีใส่อีก เขาก็จะรีบหนีทันที ยูมะคิดเช่นนั้น

ระยะห่างระหว่างสไลม์กับกระป๋องสเปรย์อยู่ที่ประมาณ 30 เซนติเมตร

เมื่อเขากดปุ่มพ่น ก็เกิดเสียงฟู่~ พร้อมกับไอเย็นที่พุ่งเข้าปกคลุมทั่วทั้งร่างของสไลม์

ในตอนแรกสไลม์ดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น มันขยับร่างกายสั่นระริกอย่างงุนงง แต่เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกโจมตี มันก็รีบเผ่นหนีทันที

“อ๊ะ!”

ยูมะสะดุ้งสุดตัว แต่เมื่อสังเกตดีๆ ก็เห็นว่าการเคลื่อนไหวของสไลม์นั้นดูติดๆ ขัดๆ เห็นได้ชัดว่าสเปรย์เริ่มออกฤทธิ์แล้ว

“เอาล่ะ! ถือโอกาสนี้แหละ…”

ยูมะขยับกระป๋องสเปรย์เข้าไปใกล้สไลม์มากขึ้น แล้วพ่นไอเย็นใส่มันไม่หยุด

ทั่วทั้งร่างของสไลม์ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีขาวจางๆ ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็ง

เมื่อมั่นใจแล้วว่ามันไม่ขยับเขยื้อนโดยสมบูรณ์ ยูมะก็ค่อยๆ คลานเข้าไปในส่วนลึกของหลุมเหมือนเต่า เขาลองใช้นิ้วจิ้มสไลม์ที่แข็งโป๊กไปแล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเขยื้อน

“แบบนี้น่าจะได้ผล!”

เขาวางกระป๋องสเปรย์ทำความเย็นลงบนพื้น แล้วเปลี่ยนมาถือหัวพ่นไฟแก๊สที่อยู่ในมือซ้ายด้วยมือขวาแทน เมื่อเหนี่ยวไกจุดไฟ เปลวไฟสีฟ้าขาวก็พวยพุ่งออกมาอย่างแรงแล้วโหมเข้าใส่ร่างของเมทัลสไลม์

“ว้าย!”

เปลวไฟลุกลามไปบนพื้นแล้วลุกโชนขึ้นอย่างรุนแรง ‘อะไรกัน?’ เขานึกสงสัย แต่ดูเหมือนว่าก๊าซจากสเปรย์ทำความเย็นจะติดไฟเข้าให้แล้ว

เมื่ออ่านฉลากคำเตือนบนกระป๋อง ก็มีเขียนไว้ว่าใช้ก๊าซไวไฟ

“เป็นเพราะเจ้านี่เองสินะ… ถ้าไม่ระวังล่ะก็อันตรายน่าดู”

ถึงกระนั้น การที่ไฟลุกไหม้อย่างรุนแรงก็ถือเป็นเรื่องดี ก๊าซเองก็ดูเหมือนจะยังคงค้างอยู่ในส่วนลึกของหลุม เปลวไฟจึงไม่ลามมาถึงตัวเขา

ยูมะถอยห่างจากเปลวไฟ แล้วรอดูท่าที

ครู่ต่อมา ผิวของสไลม์ก็เริ่มเปล่งแสงสีแดง ร่างกายที่เคยแข็งทื่อเริ่มขยับได้อีกครั้ง

แต่ทว่า―― เสียงเปรี๊ยะ! เกิดรอยร้าวขึ้นบนเปลือกนอกของเมทัลสไลม์ แม้จะเริ่มขยับได้แล้ว แต่ก็ไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ว่องไวเหมือนเดิม เห็นได้ชัดว่ามันได้รับความเสียหาย

“ได้ผล! ได้ผลจริงๆ ด้วย!!”

เขาพ่นสเปรย์ทำความเย็นใส่มันอีกครั้ง เนื่องจากเมทัลสไลม์ยังคงร้อนอยู่ จึงไม่แข็งตัวง่ายๆ แต่เขาก็ยังคงพ่นใส่มันอย่างไม่ย่อท้อ

สไลม์เริ่มหยุดนิ่งอีกครั้ง ทั่วทั้งร่างของมันถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งบางๆ

“คราวนี้ล่ะ――”

ยูมะจ่อปลายหัวพ่นไฟแก๊สเข้าไปใกล้ แล้วเหนี่ยวไกจุดไฟ

เมทัลสไลม์ถูกเผาด้วยเปลวไฟที่พวยพุ่งออกมา ค่อยๆ เปล่งแสงสีแดงออกมาทีละน้อย มีเสียงเปรี๊ยะๆ ดังออกมาจากผิวของมันที่กำลังปริแตก

ผิวของมันกำลังเปราะบางลงสินะ? ถ้าโจมตีตอนนี้ล่ะก็ ต้องล้มมันได้แน่!

แม้จะมั่นใจเช่นนั้น แต่เขาก็มีเพียงสเปรย์ทำความเย็นกับหัวพ่นไฟแก๊สเท่านั้น ขณะที่กำลังคลำหาว่าพอจะมีก้อนหินอะไรบ้างหรือไม่ มือของเขาก็ไปสัมผัสกับของแข็งบางอย่าง

――อ๊ะ นี่มัน!?

มันคือค้อนที่เขาทำตกไว้ตอนที่หนีจากเมทัลสไลม์เมื่อครู่นี้นั่นเอง ยูมะหยิบค้อนขึ้นมา แล้วตั้งท่าเตรียมพร้อมเผชิญหน้ากับเมทัลสไลม์ที่กำลังพยายามหนีอย่างเชื่องช้า

ภายในหลุมอันคับแคบ ค้อนที่ถูกเหวี่ยงลงไปเบาๆ กระแทกเข้ากับร่างของสไลม์อย่างจัง

เสียงดังเพล้ง! สะท้อนก้อง ร่างกายของเมทัลสไลม์ที่เคยแข็งแกร่งปานนั้นกลับแตกละเอียดเป็นผง

“สำเร็จแล้ว!”

ร่างกายของสไลม์ที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลายเป็นทรายสีดำละเอียด ก่อนจะร่วงพรูสลายหายไป เขาเคยเห็นวิธีการหายตัวไปของมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนจากในทีวีมาก่อน

อ้อ มันหายไปแบบนี้นี่เอง เขานึกเข้าใจ

ยูมะใช้ไฟฉายส่องดูรอบๆ หลุมอย่างละเอียดเพื่อค้นหา ‘ศิลาเวทมนตร์’ แต่ก็ไม่พบสิ่งที่ดูคล้ายกันเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่ามันจะไม่ดรอปอะไรออกมาเลย

“ก็แหงล่ะนะ เคยได้ยินมาว่าอัตราดรอปของมอนสเตอร์มันต่ำเตี้ยเรี่ยดินจะตายไป”

ยูมะเลิกล้มความคิดอย่างรวดเร็วแล้วคลานออกมาจากหลุม เขาหันไปยิ้มให้เจ้ามาเมะโซที่กำลังมองมาด้วยใบหน้าฉงนสงสัย “จัดการเจ้าตัวประหลาดนั่นไปแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงนะ!”

อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ก็ได้หายไปแล้ว เรื่องมันจบลงแล้วล่ะ

ยูมะไปนำกล่องกระดาษแข็งใบใหญ่หน่อยมาจากบ้านเพื่อใช้ปิดปากหลุม แล้วนำก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆ มาวางทับไว้ด้านบนเพื่อเป็นที่ทับ

ในตอนนี้แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วล่ะ วันนี้เขาเหนื่อยมากจนไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้ว

“เดี๋ยวถ้ามีเวลาเมื่อไหร่จะมากลบหลุมให้นะ ทนใช้แบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ มาเมะโซ”

“โฮ่ง!”

ยูมะเก็บค้อน สเปรย์ทำความเย็น และหัวพ่นไฟแก๊สที่ใช้แล้ว เพื่อนำกลับเข้าไปในบ้าน

ในตอนนั้น เขาคิดว่าเรื่องมันจบลงเพียงเท่านี้แล้ว ใช่ ในตอนนั้นน่ะนะ