บทที่ 1 หวนกลับมาก่อนช่วงที่จะละทิ้งสามีและลูก
จูบหนักหน่วงซึ่งเต็มไปด้วยโทสะ ทำเอาฉือฮวนตัวสั่น เมื่อเห็นใบหน้าที่แสนคุ้นเคยและแปลกตาตรงหน้า เธอก็ตกตะลึง!
สืออวี่ไป๋?
เมื่อมองไปรอบ ๆ เธอก็เห็นบ้านมุงหลังคากระเบื้องขนาดใหญ่ที่สว่างไสว ผนังเรียบแต้มสีขาว โซฟาหนังกับโต๊ะกาแฟเล็ก ๆ และรูปถ่ายงานแต่งของเธอกับสืออวี่ไป๋ที่แขวนอยู่เหนือเตียงใหญ่
เธอกับสืออวี่ไป๋หย่ากันแล้วไม่ใช่หรือ?
ก่อนที่ฉือฮวนจะรู้สึกตัว เธอพลันตบไปที่ใบหน้าของสืออวี่ไป๋อย่างแรง
ฉือฮวนตะลึงเมื่อได้ยินเสียงดัง ‘เพียะ’
ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของสืออวี่ไป๋ยังคงอ่อนเยาว์และเปล่งปลั่ง เขาหล่อเหลามากเสียจนทำให้หัวใจของผู้คนที่พบเห็นเต้นระรัว แต่ช่างน่าเสียดายที่ความงามนั้นถูกทำลายด้วยรอยฝ่ามือสีแดง
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น ดวงตาแดงก่ำ ความยับยั้งชั่งใจและความโกรธอันพลุ่งพล่านพลันฉายชัดบนใบหน้าของเขา
เพียงครู่เดียว ฉือฮวนก็ถูกพาเข้าสู่ห้วงเริงรักระคนเกลียดชังที่ห่างหายมานานหลายปี หัวใจของเธอราวกับถูกมือใหญ่บีบรัดแน่นจนหายใจไม่ออก
“ฉือฮวน!”
“หลังแต่งงานกับผม คุณเคยชอบผมบ้างไหม?”
สืออวี่ไป๋กล่าวด้วยเสียงโกรธเกรี้ยวซึ่งลอดผ่านไรฟัน ภายในดวงตาสีเข้มของเขาเย็นยะเยือก รอยปูดโปนบนหน้าผากยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูน่ากลัว
หลังจากรู้จักสืออวี่ไป๋มาหลายปี เขาทั้งอ่อนโยนและควบคุมตนเองได้ดีเสมอ จนกระทั่งวันที่เธอฟ้องหย่า!
ท่ามกลางบรรยากาศอันมาคุ ฉือฮวนพลันตระหนักขึ้นได้
เธอเกิดใหม่แล้วนี่นา!
และหวนกลับมาช่วงก่อนที่จะหย่ากับสืออวี่ไป๋!
ชาติก่อน เฉิงจื่อเฉียนล่อลวงเธอด้วยคำหวานจนทอดทิ้งสามีและลูกชายอย่างไม่ไยดี แล้วมาแต่งงานกับเขา
ทว่าแท้จริงแล้ว เฉิงจื่อเฉียนกลับเป็นคนเลวทราม หลังจากใช้สินสอดของเธอมาเริ่มดำเนินธุรกิจ เขาก็สานสัมพันธ์กับเย่หมิงจู และเฉดหัวเธอทิ้งไป
ฉือฮวนทรยศครอบครัวตนเองเพราะเฉิงจื่อเฉียน จนบ้านแตกสาแหรกขาด ภายหลังจากถูกข่มขืน เธอก็หมดอาลัยตายอยาก ป่วยหนักจนอาเจียนเป็นเลือด และเสียชีวิตอย่างอนาถในบ้านเช่า
หลังจากเสียชีวิต เธอก็เห็นด้วยตาตัวเองว่า สืออวี่ไป๋พาลูกชายของเขามารับศพตัวเอง ในเวลานั้น สืออวี่ไป๋มีชื่อเสียงและกลายเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศ
หญิงสาวเฝ้ามองชายร่างสูงนั่งบดขยี้กลีบกุหลาบที่หน้าหลุมศพของเธออย่างประชดประชัน
“ฉือฮวน คุณเสียใจบ้างไหม?”
ความโศกเศร้าเอ่อล้นอยู่ในใจของฉือฮวน
ต่อมาเธอก็เห็นน้ำตาไหลออกมาจากหางตาของสืออวี่ไป๋
ฉือฮวนตื่นตระหนก!
เธอคิดว่าหลังจากการหย่าร้าง สืออวี่ไป๋จะลืมเธอไปแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะยังมีความรู้สึกต่อเธออยู่
สิ่งที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ สืออวี่ไป๋ไม่เคยแต่งงานใหม่และเลี้ยงดูลูกชายของเธอเพียงลำพัง กระทั่งก่อนเธอจะตาย เขาก็ยังคงลูบไล้รูปถ่ายสีเหลืองใบเดิมของเธออย่างไม่เต็มใจ
สิ่งที่ทำให้เธอยิ่งไม่สบายใจก็คือตั้งแต่เธอหย่ากับสืออวี่ไป๋ ลูกชายของเธอ ‘สือเยี่ยน’ ก็ระหกระเหินไปอยู่กับบรรดาญาติที่ไร้หัวใจ เพราะเขาไม่ได้รับความรักและความสนิทสนมอย่างเต็มที่จากพ่อแม่ตอนที่เขายังเป็นเด็ก เด็กหนุ่มจึงทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าขั้นรุนแรงเมื่อเติบโตขึ้น การตกหลุมรักหรือการเข้าสังคมล้วนยากลำบากสำหรับเขา จนสุดท้ายก็ฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือในอ่างอาบน้ำ
เธอได้แต่เฝ้าดูโดยที่ทำอะไรไม่ได้ และร้องไห้ด้วยความโศกเศร้าจนเป็นลมไป
ทว่าเมื่อเธอลืมตาอีกครั้งก็เห็นสืออวี่ไป๋วัยหนุ่มอยู่ตรงหน้าตน!
ช่างดีเหลือเกิน!
ตอนนี้พระเจ้ามอบโอกาสให้เธอแล้ว เธอต้องการช่วยสืออวี่ไป๋และแก้แค้นชายโฉดหญิงชั่วอย่างเฉิงจื่อเฉียนและเย่หมิงจู!
“ฉัน…” เมื่อเห็นสืออวี่ไป๋ใกล้จะแตกสลาย ฉือฮวนก็หวังให้ตนตามืดบอดจะได้ไม่เห็นสีหน้านี้ของเขา
ทำไมฉันถึงตาบอดไปชอบเฉิงจื่อเฉียนแล้วทิ้งหนุ่มแสนดีอย่างสืออวี่ไป๋กัน?
หญิงสาวพลันตัดสินใจอย่างรวดเร็ว “ใครบอกว่าฉันไม่ชอบคุณ”
“ฉันชอบคุณ!”
เธอเมินความโกรธของเขา และกระโจนสู่อ้อมแขนของสืออวี่ไป๋
ยามสวมกอดสืออวี่ไป๋ ฉือฮวนพลันรู้สึกถึงไออุ่นอ้อมกอดของอีกฝ่าย น้ำตาที่หางตาของฉือฮวนใกล้จะไหลรินอยู่รอมร่อ เธออยากจะร้องไห้ออกมา เพื่อชดเชยความเสียใจเมื่อชาติก่อน
หญิงสาวยังคงสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นที่ได้รับบางสิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมา
สืออวี่ไป๋มองอีกฝ่ายด้วยความตกตะลึง
ความโกรธเกรี้ยวพลันมอดลง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉือฮวนถึงร่ำไห้
ทว่าทันใดนั้น ฉือฮวนก็ถูกผลักด้วยแรงมหาศาล
เธอล้มลงบนโซฟาด้วยความอับอายและเอวที่กระแทกโดนโซฟาก็ปวดร้าว
สืออวี่ไป๋คร่อมทับร่างของเธอ ขณะจ้องมองหญิงสาวด้วยนัยน์ตาสั่นระริก
“คุณเป็นคนบอกเลิก แล้วยังมาบอกชอบผมอีก ฉือฮวน เล่นกับความรู้สึกผมสนุกไหม?”
“คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?”
เมื่อเห็นสายตาอันคุกรุ่นด้วยโทสะของสืออวี่ไป๋ และสันกรามที่ขบกันจนนูนชัดแล้วฉือฮวนก็รู้สึกเจ็บปวดใจราวกับถูกเข็มทิ่มแทง
ความเจ็บปวดพลันเกาะกุมหัวใจดวงน้อย
ตั้งแต่แต่งงานกับสืออวี่ไป๋ เธอก็ปฏิเสธไม่ให้สืออวี่ไป๋แตะต้องตัวเธอ
กระนั้นสืออวี่ไป๋ก็ยังคงประคับประคองชีวิตแต่งงานด้วยความใส่ใจและระมัดระวัง
นอกจากทำงานหนักทุกวันหลังเลิกงาน เขายังต้องดูแลลูกชาย ทำอาหาร ทำงานบ้าน แม้กระทั่งเตรียมน้ำล้างเท้าให้เธอด้วย
แต่การกระทำของชายหนุ่มก็ส่งไปไม่ถึงหัวใจอันแข็งกระด้างของฉือฮวน
วันนี้เธอฟ้องหย่าจึงทำให้สืออวี่ไป๋ใจสลาย
เธอต้องเป็นคนสารเลวได้ขนาดไหนถึงไม่แยแสต่อไมตรีของสืออวี่ไป๋?
“ไม่ใช่นะอวี่ไป๋ คงไม่มีใครในโลกนี้ใจดีกับฉันขนาดนี้ ข้อเสนอหย่าของฉันหุนหันพลันแล่น คราวนี้คุณยกโทษให้ฉันได้ไหมคะ”
หัวใจของฉือฮวนเจ็บปวดรวดร้าว เธอรีบพุ่งเข้าไปซบอกสืออวี่ไป๋อย่างแนบแน่น
ร่างกายของสืออวี่ไป๋พลันสั่นเทา แต่คราวนี้เขาไม่ได้ผลักเธอออก
ฉือฮวนหลั่งน้ำตา “อวี่ไป๋ เราจะไม่หย่ากัน และมาใช้ชีวิตกับลูกชายและครอบครัวของเรากันเถอะนะ”
สืออวี่ไป๋ปล่อยมือเธอ ก่อนจะหันเดินไปทางประตูซึ่งอยู่ถัดไปโดยไม่พูดอะไร
เมื่อสืออวี่ไป๋กลับมาอีกครั้ง เขาก็โยนบางอย่างเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ เขามองเธออย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “ทาเอง”
ฉือฮวนมองลงไปพบว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือน้ำมันดอกคำฝอย
แม้สืออวี่ไป๋จะทำร้ายเธอ แต่สิ่งแรกที่เขาคำนึงถึงคืออาการบาดเจ็บที่เอวเธอ
ชายหนุ่มหยิบขวดน้ำมันดอกคำฝอยขึ้นมา และดวงตาที่เปียกชื้นของเขาก็หลั่งน้ำตาอีกครั้ง
หน้าตาสะสวยของเธอน้ำตาคลอเบ้า ทำให้ยิ่งดูน่าสงสารไปอีก
สืออวี่ไป๋ขมวดคิ้ว ก้าวไปคว้าขวดน้ำมันดอกคำฝอยแล้วบิดเปิดออก ก่อนใช้นิ้วเรียวถอดเสื้อผ้าของเธอ
ฉือฮวนกลับมามีสติอีกครั้งและรู้ว่าเขาต้องการช่วยเธอรักษารอยช้ำ ใบหน้าของเธอพลันแดงก่ำด้วยความขวยเขิน “ฉัน…ฉันจะทำเอง”
สืออวี่ไป๋จ้องมองหน้าเธอเป็นเวลานานแล้วโยนขวดน้ำมันดอกคำฝอยทิ้ง เขาหันมองไปทางอื่น ใบหูเปลี่ยนเป็นสีแดง และเสียงของเขาก็แหบห้าว “ฉันขอโทษ…”
“ผมโกรธมาก เลย…กับคุณ”
นี่คือคำอธิบายใช่ไหม?
ฉือฮวนตอบ “เราเป็นสามีภรรยากัน คุณไม่ต้องขอโทษที่จูบฉันหรอกค่ะ”
เมื่อเธอกล่าวจบ บรรยากาศก็เริ่มเย็นลงทันที
สืออวี่ไป๋มองเธออย่างเยาะเย้ย หันมองแก้มเนียนที่มีรอยฟันของเขาประดับอยู่
ฉือฮวนตื่นตระหนก ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนผิดแต่กลับทำหน้าไม่รู้สึกรู้สา จนพวกเธอถึงขั้นทะเลาะกัน และเป็นแบบนี้มานับตั้งแต่เราแต่งงานกัน
ในที่สุดสืออวี่ไป๋ก็ยอมประนีประนอม
เพื่อรั้งฉือฮวนไว้ และรักษาชีวิตแต่งงานไว้ สืออวี่ไป๋จึงยอมล่าถอยครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งฉือฮวนตกหลุมรักคนอื่นและหักหลังเขาในที่สุด
เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ ฉือฮวนก็อยากจะตบหน้าตัวเอง
“คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดถึงอะไร?”
สืออวี่ไป๋หัวเราะ
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่เย็นชาและประชดประชันของสืออวี่ไป๋ เธอก็กำหมัดแน่น รวบรวมความกล้า และพูดทีละคำ “ฉันรู้”
“อวี่ไป๋ ฉัน…ฉันเต็มใจ”
เมื่อพูดแบบนี้ต่อหน้าสายตาอันเร่าร้อนของสืออวี่ไป๋ กกหูของเธอก็เห่อร้อนจนแทบลุกเป็นไฟ
เธอข่มความอายแล้วพูดขึ้น
“รอฉันก่อน ฉันมีเรื่องสำคัญอีกอย่างต้องทำ”
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ฉือฮวนรีบร้อนจนนึกหวังว่าตนจะบินได้
เธอโยนขวดน้ำมันดอกคำฝอยในมือทิ้ง ผลักสืออวี่ไป๋ แล้ววิ่งออกจากบ้านตรงไปยังที่ทำการไปรษณีย์
วันนี้ในชาติก่อนของเธอ เธอไม่เพียงยื่นฟ้องหย่าสืออวี่ไป๋ แต่ยังเขียนจดหมายเปิดเผยธุรกิจเล็ก ๆ ของสืออวี่ไป๋ด้วย
หลังจากส่งจดหมายแล้ว สืออวี่ไป๋ก็ถูกจำคุกในข้อหาทุจริต
เธอมัวเมาและเสพติดความงามตามกระแสดาราฮ่องกงและไต้หวันอย่างสุรุ่ยสุร่าย ใช้เงินมากมายไปกับเครื่องสำอางและเสื้อผ้า สืออวี่ไป๋จึงทำธุรกิจสีเทาเพื่อซื้อของให้เธอ
เธอนี่มันพิษร้ายสำหรับสืออวี่ไป๋ชัด ๆ!
หากจดหมายฉบับนั้นถูกเรียกคืนมาได้ โศกนาฏกรรมทั้งหมดย่อมป้องกันได้ทันเวลา!
MANGA DISCUSSION