“อี๋…เปรี้ยวจัง คุณกินเข้าไปได้ยังไงกันคะ”
“เปรี้ยวตรงไหน ข้าว่ารสชาติกำลังอร่อยได้ที่เลยนะ ผู้เฒ่าฮารูนเป็นคนให้ข้ามา บอกว่ารสชาติของมันช่วยรักษาอาการวิงเวียนของข้าได้ดีนักเชียว ข้าก็เลยลองกินดู อื้ม…แล้วก็เป็นจริงตามที่ผู้เฒ่าฮารูนว่า” จาฟาร์อธิบายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม หน้าตาของเขาแม้จะยังดูซีดเซียวอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่าเมื่อวานมากนัก
“คุณ…ไม่เป็นอะไรแน่ใช่มั้ยคะ” พีรกานต์สงสัยในอาการของชีคหนุ่ม แต่เธอก็เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
“ไม่นี่ ทำไมเหรอ หลังจากที่ข้าได้กินมะกอก ข้าก็รู้สึกดีขึ้นมากเลยนะ” จาฟาร์หยิบผลมะกอกและกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนมันเป็นผลไม้ที่มีรสหวานชุ่มคอ หญิงสาวเห็นเขากินได้เรื่อยๆ ก็ขนลุกซู่ขึ้นมา และรู้สึกเปรี้ยวจี๊ดแทนชีคหนุ่ม
“แล้วเรียกฉันมา มีอะไรเหรอคะ อย่าบอกนะ ว่าเรียกมาให้กินมะกอกน่ะ อี๊…ไม่กินเด็ดขาดค่ะ”
จาฟาร์มองท่าทางของพีรกานต์แล้วอดหัวเราะขำไม่ได้
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ เจ้ามานั่งข้างข้านี่สิ” จาฟาร์กวักมือเรียก และพีรกานต์ก็เดินเข้าไปหาช้าๆ แต่เมื่อหญิงสาวจะหย่อนก้นลงนั่งบนตั่งด้วยกัน หญิงสาวก็เบี่ยงหน้าหนี เพราะได้กลิ่นแปลกๆ เป็นกลิ่นเหม็นจนแทบจะอาเจียน
“อี๊…กลิ่นอะไรคะเนี่ย คุณใส่น้ำหอมหรือโคโลญจน์อะไรหรือเปล่า ทำไมมันเหม็นอย่างนี้ล่ะคะ” พีรกานต์ดันร่างสูงออกห่าง
“กลิ่นอะไร ข้าไม่ได้ใส่น้ำหอมหรือโคโลญจน์กลิ่นแปลกๆ เลยนะ มันเป็นกลิ่นเดิมที่ข้าใส่มาตลอด”
“แล้วทำไมมันเหม็นอย่างนี้ล่ะคะ” พีรกานต์ทนไม่ได้จนต้องลุกขึ้น ออกไปยืนห่างๆ พร้อมกับยกมือปิดจมูก
จาฟาร์แปลกใจ และก้มลงดมเสื้อผ้าของตัวเอง
“ไม่เห็นเหม็นเลย เจ้าลองมาดมอีกทีสิ” ไม่พูดเปล่า ชีคหนุ่มยังเดิมตามลงมาใกล้ และกดศีรษะของพีรกานต์เข้ากับอกเสื้อ
“ว๊าย…เหม็นค่ะ” พีรกานต์ผลักจาฟาร์ออกห่าง และเริ่มรู้สึกตีตื้นขึ้นมาจากช่องท้องจนจุกที่ลำคอ แล้วหญิงสาวก็วิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างไม่คิดชีวิต
พีรกานต์ตรงไปยังบริเวณส่วนที่เป็นห้องน้ำในห้องของเธอ และโก่งคออาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุง เมื่อได้อาเจียนแล้ว เธอก็รู้สึกดีขึ้นทันที จาฟาร์ตามเข้ามาแต่ถูกพีรกานต์ห้ามไว้
“อย่าเข้ามานะคะ ฉันเหม็นคุณมาก ออกไปเถอะนะคะ ได้โปรด” พีรกานต์ต้องใช้วิธีการขอร้องจาฟาร์ ไม่อย่างนั้น เธออาจทนเหม็นไม่ไหว แล้วจะต้องอาเจียนอีกครั้ง
“ฮันนี่! เจ้าเป็นอะไรไป ทำไมในวังฮัสซาร์มีแต่คนไม่สบายนะ ถ้าเจ้าไม่สบาย ข้าจะตามหมอให้มาดูอาการเจ้า”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่เหม็นคุณเท่านั้น แต่เดี๋ยวก็คงหาย”
จาฟาร์ทอดถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยใจ ทำไมทั้งเขา พีรกานต์ และจัสมิน ต้องมาไม่สบายพร้อมกันด้วยนะ
“เอ๊ะ…แล้วจัสมินล่ะ วันนี้หมอมาตรวจจัสมินว่าเป็นยังไงบ้าง” จาฟาร์เปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อนึกขึ้นได้
“เอ่อ…องค์หญิง…เอ่อ…คุณเข้าไปถามเธอเองแล้วกันนะคะ ฉันอยากให้คุณได้ฟังคำตอบจากปากขององค์หญิงจัสมินโดยตรง”
ชีคหนุ่มใบหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที คิ้วเข้มผูกเข้าหากันมุ่น และเอะใจว่าเรื่องที่หวาดกลัวว่าจะเกิด คงเกิดขึ้นจริงๆ เข้าแล้ว จาฟาร์หมุนตัวเดินมุ่งหน้าไปยังห้องของผู้เป็นน้องสาวทันที
เมื่อจาฟาร์เข้าไปถึง เขาเห็นร่างบางกำลังนั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอไม่รับรู้แม้กระทั่งเสียงประตูเปิดปิด จัสมินยังคงจมอยู่กับภวังค์ความคิด จนกระทั่ง
“จัสมิน” เสียงเรียกของจาฟาร์ทำให้ร่างบางสะดุ้งขึ้นสุดตัว
“ท่านพี่ มีอะไรกับข้าเหรอเจ้าคะ” จัสมินหันมามองพี่ชายอย่างเฉยเมย หน้าตาที่เคยสวยสดแจ่มใจอยู่ตลอดเวลา บัดนี้ซูบเซียวลงไปมาก จาฟาร์นึกสงสารและเห็นใจน้องสาว แต่การตัดสินใจของเขาเปลี่ยนแปลงไม่ได้อีกแล้ว
“ข้ามาดูเจ้า วันนี้หมอมาตรวจเจ้าว่ายังไงบ้าง ตกลงเจ้าไม่สบายเป็นอะไร” คำถามนั้นทำให้จัสมินแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรหรอกเจ้าค่ะ ท่านพี่” จัสมินปฏิเสธเสียงเบา และหันหน้าออกไปมองนองหน้าต่างกระจกเช่นเดิม
“เจ้าอย่าโกหกพี่จัสมิน เจ้าเป็นอะไรบอกพี่” ชีคหนุ่มยังคงคาดคั้นต้องการคำตอบ
“ข้าสบายดีจริงๆ นะเจ้าคะ ท่านพี่” จัสมินเองก็ยังคงยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยน
จาฟาร์เดินเข้าไปใกล้ร่างบางของน้องสาวอีกนิด และยื่นมือใหญ่แตะบ่าบอบบางที่เริ่มสั่นสะท้านน้อยๆ เพราะเจ้าของกลั้นก้อนสะอื้นที่มาจุกอยู่ที่ลำคอของตน
“เจ้าท้องใช่มั้ย”
จัสมินหันขวับมามองพี่ชายทันทีอย่างตกใจ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาราวทำนบแตก องค์หญิงจัสมินที่แสนซนและแก่นแก้วคนเดิมไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว
“โอ้…น้องพี่” จาฟาร์รั้งร่างบางของจัสมินเข้าหาอกกว้าง มือหนาลูบศีรษะและบ่าไหล่อย่างปลอบโยน “อยากร้องก็ร้องเถอะน้องพี่ พี่ผิดเองที่ทำให้เจ้าต้องเป็นแบบนี้”
“ท่านพี่ ลูกของข้าจะต้องกำพร้าพ่อ” จัสมินคร่ำครวญเสียงสั่นปนสะอื้นฮักจนตัวโยน
“เจ้าต้องอดทน ข้าเชื่อว่าอัลเลาะห์คงไม่ปล่อยให้ลูกของเจ้าต้องกำพร้าพ่อ เชื่อพี่นะจัสมิน”
องค์หญิงจัสมินเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชาย และสวมกอดพี่ชายแน่นขึ้นกว่าเดิม เธอจะไม่โทษว่าเป็นความผิดของจาฟาร์ เพราะเขาต้องทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่เธอเองที่ผิด ถ้าวันนั้นเธอไม่คิดจะหนีการดูตัวด้วยการปีนกำแพง เธอกับไฮซานก็คงไม่เป็นแบบนี้
MANGA DISCUSSION