เสียงประตูถูกผลักเข้ามาอย่างแรง ทำให้ทั้งคู่ที่กอดก่ายแนบสนิทบนเตียงเล็กๆ นั้น ต้องมองต้นเสียงอย่างตกใจ และหัวใจของทั้งคู่ก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาเต็มสองตา ไฟสวาทมอดดับลงอย่างรวดเร็ว แปรเปลี่ยนเป็นความตกใจและหวาดผวา
“ท่านพี่!” จัสมินเรียกพี่ชายอย่างตื่นตระหนก
ไฮซานผละออกจากร่างบางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาแม้จะซีดเผือด แต่ยังคงความนิ่งเฉยเอาไว้ไม่สร่างซา
“นี่มันอะไรกัน พวกเจ้า…ทำไม…” เมื่อความตกใจลดลง จาฟาร์จึงถามออกไปหลังจากที่นิ่งงันไปนาน
“ท่านพี่…” จัสมินลุกขึ้นจากเตียง และยืนเคียงข้างไฮซาน
“ท่านชีค ข้ากับองค์หญิงจัสมินรักกันขอรับ” ไฮซานยอมรับอย่างลูกผู้ชาย เขาไม่ได้หันไปสบตาจัสมินเลยแม้แต่น้อย หากแต่ดวงตาคมขององครักษ์หนุ่มกำลังสบตาคมดุแวววาวของชีคหนุ่มอย่างไม่คิดจะหลบ
จาฟาร์พุ่งหมัดลุ่นๆ เข้าใส่ใบหน้าคมคายของคนที่เป็นหัวหน้าองครักษ์และสหายรักของตน หมัดหนักๆ นั้นทำให้ไฮซานซวนเซและล้มลงอย่างไม่เป็นท่า
“กรี๊ด! ท่านพี่…อย่านะเจ้าคะ ข้ารักไฮซาน ไฮซานไม่ผิด ข้าเป็นฝ่ายมาหาเขาเอง ถ้าหากจะลงโทษไฮซาน ท่านพี่ต้องลงโทษข้าด้วย”
“ข้าลงโทษพวกเจ้าแน่ จัสมินเจ้าคิดยังไงกันถึงได้เลือกไฮซาน เจ้าก็รู้ว่ามันผิด เจ้าเป็นองค์หญิง ส่วนไฮซานเป็นแค่หัวหน้าองครักษ์ เป็นเหมือนทาสรับใช้ของข้า” จาฟาร์ตะคอกเสียงดัง ดวงตาของเขาวาวโรจน์ราวกับมีกองเพลิงนับสิบลุกโชติช่วงอยู่ในนั้น เส้นเลือดที่ลำคอหนาโป่งพอง ใบหน้าตลอดจนลำคอแดงก่ำเพราะความโกรธเกรี้ยว ลมหายใจของจาฟาร์ดังฟืดฟาด เพราะความโกรธแค้นที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจจนแทบระเบิด ทำให้อกกว้างสะท้อนขึ้นลง
“ไฮซานไม่ใช่ทาสนะ ไฮซานเป็นสหายของท่านพี่ และเป็นหัวหน้าองครักษ์ของท่านพี่ด้วย” จัสมินเถียงคอเป็นเอ็น
“จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่ไฮซานไม่คู่ควรกับเจ้า เจ้ากลับวังไปได้แล้ว” จาฟาร์ตวัดปลายนิ้วชี้ไปที่ประตู
จัสมินตั้งท่าจะปฏิเสธ แต่ดวงตาคมวาวของพี่ชายนั้น ทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้ หญิงสาวหันไปมองไฮซานที่นั่งคุกเข่ากับพื้นห้อง
“องค์หญิง กลับไปเถอะขอรับ ไม่ต้องห่วงข้า” ไฮซานปรายตาขึ้นมองชั่วแว่บเดียว ก่อนลดสายตาลงมองที่พื้นเหมือนเดิม
จัสมินรู้สึกแน่นหน้าอก จนต้องยกมือขึ้นกุมอกด้านซ้ายของตน หญิงสาวมองพี่ชายอย่างเสียใจ ก่อนเดินออกจากห้องไปช้าๆ ไม่วายจะหันมองร่างสูงที่คุกเข่ากับพื้นห้องอย่างเป็นห่วง
เมื่อพ้นร่างจัสมินแล้ว จาฟาร์ก็ดึงร่างของไฮซานขึ้นก่อนเหวี่ยงเข้ากระแทกฝา องครักษ์หนุ่มไม่คิดจะต่อสู้หรือปัดป้อง เมื่อหมัดลุ่นๆ ระดมต่อยเข้าที่ปลายคาง โหนกแก้ม และดั้งจมูก จนใบหน้าคมเข้มของไฮซานบวมปูด ที่ร่องจมูกมีเลือดไหลลงมา เช่นเดียวกับที่มุมปากได้รูป
“ไฮซาน…เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง เจ้าทำลายความไว้วางใจของข้าได้ยังไง” ชีคหนุ่มเสยหมัดเข้าที่ปลายคางบึกบึน “เจ้ารู้มั้ยว่าข้ารักเจ้ามากแค่ไหน เจ้ากับจัสมิน มีความสำคัญสำหรับข้าไม่น้อยไปกว่ากัน”
“ข้ารักจัสมิน ข้ารักองค์หญิง” ไฮซานบอก ร่างของเขาทรุดลงกับพื้น หมัดของจาฟาร์ทำให้เขามึนงง จนแทบทรงตัวไม่ไหว
“เจ้ารักกันไม่ได้ เจ้าไม่รู้บ้างรึไง มันผิดธรรมเนียม ธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมที่ข้าก็เจ็บปวดไม่แพ้เจ้า แล้วเจ้าทำไปได้ยังไง ผู้คนจะดูถูกจัสมินแค่ไหน ถ้านางจะได้องครักษ์เป็นสามี”
“ข้า…ลงโทษข้าเถอะท่านชีค ข้าจะไม่บอกว่าข้าทำผิดหรือโทษตัวเอง เพราะความรักไม่ใช่เรื่องผิดพลาด แต่ข้าจะไม่เลิกรักองค์หญิง ถ้าท่านได้ลงโทษข้าจนพอใจแล้ว และถ้าข้ายังมีลมหายใจอยู่ ข้าจะต้องเป็นสามีขององค์หญิง ให้ท่านและทุกคนยอมรับ”
“ไฮซาน…”
“ท่านเองก็ต้องทำตามหัวใจตัวเองบ้าง อะไรที่มันขัดต่อความต้องการของหัวใจ ท่านก็เปลี่ยนแปลงมันซะ”
“เงียบนะ ไฮซาน” จาฟาร์สั่ง “ใครอยู่แถวนี้ เอาไฮซานไปขังไว้” ชีคหนุ่มตะโกนบอกทหารองครักษ์ที่อยู่ข้างนอก
ทหารองครักษ์วิ่งเข้ามาแล้วเห็นสภาพของไฮซาน ผู้เป็นหัวหน้าของตนก็ต้องตกใจ ลังเลที่จะจับตัวท่านหัวหน้าองครักษ์ไปขังตามคำสั่งของเจ้าผู้ครองนคร ที่กำลังยืนมองหน้าตาดุดัน สามารถฆ่าคนได้โดยไม่ต้องคิด
“ทะ…ท่าน…ท่านหัวหน้าองครักษ์ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะขอรับ”
“ไม่ต้องถาม ข้าสั่ง หรือว่าเจ้าอยากให้ข้าขึงเจ้าแทนไฮซานกัน” จาฟาร์ถามเสียงกร้าว เหล่าทหารจึงจำใจต้องนำไฮซานไปขังไว้ในกรงขังตามคำสั่งชีคหนุ่ม
จาฟาร์เข้าหาพีรกานต์ในกลางดึกคืนนั้น เขาย่องเงียบและทิ้งตัวลงโอบกอดร่างบางไว้อย่างทะนุถนอม ดวงหน้าคมคายซุกซบอยู่ที่พวงผมหอมกรุ่น แรงกอดรัดที่แนบแน่นนั้น ทำให้พีรกานต์ลืมตาตื่นขึ้นมา
“ท่านชีค”
แรงสะท้านน้อยๆ จากร่างสูงที่ส่งมาถึงร่างบาง ทำให้พีรกานต์ต้องเกร็งตัวขึ้น ก่อนพลิกร่างไปมองดวงหน้าเป็นทุกข์ระทมแสนสาหัสของคนรักสูงศักดิ์
“เป็นอะไรไปคะ” พีรกานต์ถาม และตวัดอ้อมแขนกอดตอบร่างหนาอย่างเป็นห่วง
จาฟาร์ไม่ตอบ เขายังคงนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด หากแต่ร่างกายของเขาสั่นราวจับไข้ พีรกานต์คิดว่าเขาอาจไม่สบายหรือเป็นไข้ตัวร้อน จึงแตะหลังมือเข้ากับหน้าผากกว้าง ทั้งที่อุณหภูมิในร่างกายของจาฟาร์ก็ปกติ
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา แล้วเป็นอะไรเหรอคะ”
MANGA DISCUSSION