ผมสลวยหยักเป็นลอนยาวถึงกลางแผ่นหลัง ถูกผ้าบางเบาสีชมพูคลุมทับ ชายผ้าประดับด้วยเลื่อมสีทอง และมีลูกปัดสีทองห้อยโค้งลงมาที่หน้าผาก ดวงหน้าหวานถูกตกแต่งจนสวยเข้ม ริมฝีปากอิ่มเต็มถูกแต้มด้วยขี้ผึ้งสีแดง ที่ติ่งหูมีต่างหูทองคู่ยาวห้อยอยู่ ข้อมือทั้งสองข้างสวมกำไลทองหลายวงเช่นเดียวกับที่ข้อเท้า มีกำไลข้อเท้าติดกระพรวนดัง “กรุ๊งกริ๊ง” อยู่ตลอดเวลาที่เธอขยับตัว
จาฟาร์คอแห้งผากจนต้องยกแก้วน้ำรสเลิศของจัสมินขึ้นจิบติดๆ กัน ร่างของนางฮาเร็มทุกคนสวยสดงดงามไม่แพ้กัน หากแต่สายตาคมกริบของอินทรีทะเลทรายกลับจับจ้องไปที่ร่างในชุดสีชมพูอยู่เพียงคนเดียว
พีรกานต์โยกย้ายเรือนร่างเข้ากับเสียงดนตรี เอวบางส่ายไหว สะโพกผายสั่นส่ายไปตามท่วงทำนองดนตรีของบาร์ยาเนีย บางจังหวะหญิงสาวยังเผยอริมฝีปากเชิญชวนให้ชีคหนุ่ม จาฟาร์กำลังสงสัยว่าเธอตั้งใจยั่วยวนเขา หรือมันเป็นท่วงท่าที่เธอต้องทำกันแน่
ความเป็นตัวตนของเขาเริ่มปวดหนึบ เมื่อในมโนภาพ จาฟาร์กำลังวาดภาพร่างบางที่สะบัดส่ายไหวภายใต้ร่างตน หรือสะโพกที่บดเบียดสั่นระริกเข้าหาความเป็นชายของเขา ในยามที่เธออยู่บนร่างหนา
มือบางสะบัดไปมา ดีดขึ้นลงตามท่วงท่าที่ได้ซักซ้อม ลูบไล้อกอวบใหญ่ และหน้าท้องแบนราบ ก่อนหันหลังและส่ายสะโพกรุนแรง โค้งตัวไปด้านหน้าและสะบัดสะโพกขึ้นสูง จากนั้นจึงหันมาส่งยิ้มหวานหยดให้ชีคหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่
จาฟาร์ลมหายใจสะดุด ดวงตาคมหรี่ปรือมองการเต้นที่ยั่วยวนจากร่างในชุดสีชมพูอย่างหลงใหล พีรกานต์ไม่ทำให้เขาผิดหวังเลยจริงๆ แม้จะเคยเห็นเธอเต้นยั่วยวนในผับมาแล้ว แต่ครั้งนี้กลับทำให้เขาตื่นตาตื่นใจ พึงพอใจยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อดนตรีจบลง และร่างของนางระบำก็หยุดลง พร้อมกับย่อตัวลงทำความเคารพชีคหนุ่ม จาฟาร์ได้สติจึงปรบมือให้พวกเธอ
“สวยมาก นานแล้วที่ข้าไม่ได้ดูการเต้นระบำแบบนี้ ข้าจะตบรางวัลให้พวกเจ้าให้สมกับที่พวกเจ้าซักซ้อมกันมา และทำให้ข้าพอใจมาก” จาฟาร์พยักหน้าเรียกจัสมิน “จัสมิน นำทองที่ข้าเตรียมไว้มาให้ข้า”
“เจ้าค่ะ” องค์หญิงจัสมินตอบ และส่งถาดทองเหลือง ที่มีถุงผ้าหลากสีสันวางอยู่จำนวนมากให้จาฟาร์
“พวกเจ้าทุกคน มารับของรางวัลจากข้า”
ร่างของนางฮาเร็มค่อยๆ เดินเรียงแถวกันเข้าไปรับของรางวัล ซึ่งเป็นทองคำแท่งขนาดเท่าๆ กัน บรรจุอยู่ในถุงผ้าหลากสีสัน
พีรกานต์ยืนมองเพื่อนๆ ที่เดินเข้าไปรับของรางวัล อย่างทำอะไรไม่ถูก เธอกำลังคิดว่าควรจะเข้าไปรับหรือไม่รับดี หรือว่าจะไม่มีรางวัลสำหรับเธอ เพราะจาฟาร์ทำราวกับไม่พอใจเธอมากตั้งแต่คืนวันนั้น
“ฮันนี่ เจ้าไม่อยากได้ของรางวัลจากข้าหรอกเหรอ” ชีคหนุ่มถาม เมื่อเห็นพีรกานต์ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นเดิม
ร่างงามจึงค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้ และยื่นมือออกไปรับถุงผ้าเหมือนที่นางฮาเร็มทุกคนทำ และเมื่อรับถุงผ้าแล้ว เธอก็กำลังจะดึงมือกลับ หากแต่ข้อมือบางถูกคว้าเอาไว้ด้วยมือใหญ่ ความอบอุ่นที่ขาดหายไปหลายวัน กำซาบซ่านเข้าสู่หัวใจดวงน้อยอย่างรวดเร็ว
“เจ้ามานั่งใกล้ๆ ข้า”
พีรกานต์จึงนั่งลงบนพื้นยกระดับเป็นขั้น ถัดลงมาจากตั่งที่จาฟาร์กำลังเอนกายอย่างสบายอารมณ์
“ปรนนิบัติข้าด้วยสิ ฮันนี่”
ไม่ต้องรอให้บอกเป็นครั้งที่สอง พีรกานต์จิ้มผลไม้ใส่ปากชีคหนุ่ม เธอช้อนตาขึ้นสบตาคมวาวของเขา และหลุบตาลงหลบสายตาที่มองมาอย่างค้นคว้า
“จัสมิน ให้คนยกอาหารเข้ามาได้แล้ว จะได้เริ่มทานกันเลย นางฮาเร็มของข้าเพิ่งเต้นระบำเสร็จ คงจะหิวกันแล้วล่ะ พวกเจ้าก็กินด้วยนะไฮซาน” ประโยคหลังจาฟาร์หันไปบอกหัวหน้าองครักษ์ที่ยืนเยื้องอยู่ด้านหลัง
ไฮซานรับคำ ก่อนจะเดินไปทรุดตัวลงนั่งในที่ของตน ดวงตาคมสบดวงตาคู่สวยของจัสมินเล็กน้อย ถาดอาหารถูกลำเลียงเข้ามามากมาย มีอาหารรสเลิศเกือบสิบอย่าง พร้อมผลไม้และน้ำปรุงของจัสมินด้วย ทุกคนเริ่มทานกันอย่างเอร็ดอร่อย เว้นแต่พีรกานต์ที่ต้องป้อนผลไม้ และอาหารให้ชีคหนุ่ม
“เจ้าก็กินด้วยสิ ฮันนี่” จาฟาร์บอก “กินด้วยกันกับข้านี่ล่ะ ป้อนข้าและป้อนเข้าปากตัวเอง หรือจะให้ข้าป้อนให้เจ้าบ้าง”
พีรกานต์ส่ายหน้าทันที เธอไม่อยากแสดงความสนิทสนมกับชีคหนุ่มต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ แม้พวกเขาทุกคนดูจะไม่สนใจเธอเท่าใดนัก แต่เธอก็รู้ว่าต้องมีคนแอบลอบมองเธอกับชีคหนุ่มบ่อยๆ
หญิงสาวป้อนอาหารให้ชีคหนุ่มสลับกับป้อนเข้าปากตัวเอง เพราะถูกจาฟาร์บังคับด้วยสายตา และเธอก็ไม่อยากขัดใจเขาในตอนนี้ด้วย
จาฟาร์รั้งร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนตั่งด้วยกัน พีรกานต์ขัดขืนแตะถูกรวบไว้เต็มอ้อมแขน เธอตวัดตาใส่เขาอย่างฉุนๆ ไม่ชอบใจที่เขาทำอะไรประเจิดประเจ้อต่อหน้าคนอื่น
“คุณ…ปล่อยฉันนะคะ อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น” พีรกานต์ค้านเสียงเบา
“ทำไมล่ะ ไม่มีใครกล้ายุ่งหรอก”
“แต่ฉันไม่ชอบ” พีรกานต์เค้นเสียงตอบ ใบหน้าสวยหวานงอง้ำอย่างไม่ชอบใจ
“นางฮาเร็มปฏิเสธชีคไม่ได้หรอกนะ” จาฟาร์ลืมตัว เขาปล่อยให้ความต้องการอยู่เหนือเหตุผลอีกครั้ง และครั้งนี้จาฟาร์ทำพลาดไปถนัด
“ฉันลืมไป ว่าเป็นแค่นางฮาเร็ม มีหน้าที่ตอบสนองความต้องการของคุณทุกเมื่อ พอทำอะไรให้ถูกใจ ก็ได้รับการตบรางวัลด้วยแก้วแหวนเงินทอง” ร่างบางโกรธกรุ่น เธอหยุดดิ้นรน ยอมให้ชายหนุ่มโอบกอดได้ตามใจชอบ
จาฟาร์กดจมูกและริมฝีปากร้อนๆ ลงบนแก้มนวล พึมพำออดอ้อนเสียงหวาน
“ฮันนี่…ข้าแค่อยากกอดเจ้าเท่านั้น”
“เชิญตามสบาย คุณจะทำยังไงกับฉันได้ ฉันมันมีค่าแค่นางฮาเร็มเท่านั้นนี่นา”
“ฮันนี่” จาฟาร์เรียกเสียงหวาน
“…” พีรกานต์ไม่ตอบ เธอทำหน้าบูดบึ้ง แต่พอมองไปรอบๆ ยิ่งเห็นเพื่อนๆ นางฮาเร็มที่มองมาเขม็ง แล้วยังเหล่าทหารองครักษ์อีก ที่ลอบมองอยู่บ่อยๆ เธอก็อดหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไม่ได้ และยิ่งฉุนคนที่โอบกอดเธอไว้ด้วย
“ถ้าเจ้ายังขืนทำหน้าบูดอยู่อีกล่ะก็ ข้าจะพาเจ้าเข้าห้องเดี๋ยวนี้ ข้าจะเสียมารยาท อุ้มเจ้าเข้าห้อง ทุกคนในที่นี้จะต้องรู้อยู่แล้ว ว่าข้าพาเจ้าเข้าห้องไปทำไม เจ้าเลือกเอาแล้วกันนะ ระหว่างเลิกทำหน้าบูด หรือจะเข้าห้องกับข้า”
พีรกานต์ทำปากขมุบขมิบเจริญพรชายหนุ่ม แต่ก็ยอมเลิกทำหน้าบูด เพราะกลัวว่าจาฟาร์จะอุ้มเธอเข้าห้องตามที่พูดจริงๆ หญิงสาวยอมนั่งเฉยๆ ให้ชีคหนุ่มโอบกอด และแอบขโมยหอมแก้มนุ่มบ่อยๆ เธอจำต้องนั่งหน้าแดงตัวแดง เพราะเขินสายตาคนอื่น แต่จะหนีหรือพูดอะไรก็ไม่ได้
MANGA DISCUSSION