ตอนที่ 29

 

เสียงแอร์เย็นๆ พัดผ่านเหนือศีรษะ สร้างความรู้สึกสบายท่ามกลางแสงไฟนวลอุ่นจากโคมเพดานที่สะท้อนบนกระจกใสรอบร้าน 

ลวดลายปะการังบนพื้นหินขัดดูราวกับกำลังเดินอยู่ริมทะเลจำลอง กลิ่นหอมจางๆ ของดอกซากุระลอยอยู่ในอากาศกลิ่นของน้ำหอมอ่อนๆ จากมุมสินค้ารุ่นใหม่ซึ่งเพิ่งเปิดตัวไปเมื่ออาทิตย์ก่อน

ราวแขวนชุดว่ายน้ำหลากสีเรียงตัวอย่างเป็นระเบียบ สีชมพูพาสเทล ขาวมุก ฟ้าอมเขียว ไปจนถึงลายม้าลายเปรี้ยวจี๊ด ชุดวันพีซกับบิกินีแข่งกันแย่งความสนใจจากผู้มาเยือน 

โนเอลที่นั่งอยู่ตรงหน้าห้องแต่งตัวพลางมองชุดว่ายน้ำที่ตัวเองเลือก ก่อนจะมองเพื่อนๆ สมาชิกชมรมที่กำลังเลือกชุดอย่างไม่เร่งรีบ

เสียงเซเรน่าดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอวิ่งหอบชุดว่ายน้ำจากราวมาเพิ่ม

“พี่วิเวียนนนน~ ลองอันนี้ด้วยยย” 

เธอชูชุดวันพีชสีแดงเลือดนกแวววาวที่แทบจะเป็นแค่สายเส้นบางๆ ที่ดูวาบหวิวไม่น้อย

“แหม…เธอนี่ช่างเลือกนะ เซเรน่า” 

วิเวียนหัวเราะอย่างรู้ทัน ก่อนจะหมุนชุดในมือเบาๆ พลางมองเข้าไปในกระจกที่ขนาบด้านข้าง ก่อนจะเอาชุดมาทาบกับตัว ชุดสีแดงเข้มร้อนแรง ถ้าได้ไปอยู่บนเรือนร่างของหญิงสาวผู้เป็นดาวเด่นอันดับหนึ่งของมหาลัยคงไม่อาจละสายตาได้แน่

“แต่ก็…ไม่เลว~”

“ลองไปใส่ดูเลยไหมคะ”

เซเรน่าสนับสนุนอย่างกระตือรือร้น ใบหน้าจินตนาการถึงภาพวิเวียนในชุดนี้แทบจะเป็นภาพสโลว์โมชั่นในหัว

“นั่นสินะ ขอเลือกดูอีกหน่อยละกัน”

วิเวียนที่เดินดูรอบๆ อีกสักพักแต่ก็ไม่มีชุดที่ถูกใจสักเท่าไหร่ ท่ามกลางบรรยากาศร้านที่ตกแต่งด้วยเปลือกหอยประดิษฐ์และโครงไม้เลียนแบบศาลาริมทะเล เธอดูราวกับดารานำในภาพยนตร์ช่วงซัมเมอร์ที่ใครก็ละสายตาไม่ได้

“งั้นฉันขอไปเนรมิตตัวเองแป๊บหนึ่งนะ~”

เธอหายเข้าไปในห้องลองชุด เสียงปิดประตูเลื่อนดังเบาๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงชั่วครู่

ภายในห้องลองชุดเล็กๆ ที่มีแสงส้มละมุน วิเวียนยืนอยู่หน้ากระจก พลางปรับสายชุดเล็กน้อย เธอสูดลมหายใจ ลูบผมให้เข้าทรง ก่อนจะหันมองภาพสะท้อนของตัวเองด้วยรอยยิ้มบาง 

“ให้ตายสิ…มันก็ดูน่าอายเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะเนี่ย”

วิเวียนที่หมุนตัวพลางมองดูทุกส่วนว่าเป็นยังไงบ้าง เรือนผมสีทองผิวที่ขาวอมชมพูซึงตัดกับชุดสีแดงได้อย่างสวยงาม เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย หญิงสาวที่รู้อยู่แล้วว่าตัวเองมีเสน่ห์ แต่ไม่ค่อยได้เผยออกมาตรงๆ แบบนี้สักเท่าไหร่

‘แบบนี้…น่าจะไม่แพ้โนเอลหรอกมั้ง’

เวียนยิ้มออกมาเล็กน้อย หญิงสาวที่มีหุ่นที่ดีอยู่แล้วก็เลยมั่นใจในรูปร่างของตัวเองพอสมควร 

ครู่หนึ่งหลังจากนั้น ประตูเลื่อนเปิดออก…

ราวกับเวลาในร้านหยุดชะงัก

วิเวียนก้าวออกมาช้าๆ ชุดบิกินี่สีแดงปักลูกไม้สีทองที่ดูเข้ากัน พอมาอยู่กับผิวขาวอมชมพูของเธอได้อย่างงดงาม ลายลูกไม้บางเบาแซมอยู่ตามชายชุด เผยให้เห็นต้นขาและแผ่นหลังอย่างพอเหมาะ เส้นผมทองปล่อยสยาย ราวกับเพิ่งขึ้นจากน้ำทะเลแล้วสายลมพัดแผ่วพอให้เส้นผมพลิ้วไหว

เธอหมุนตัวเบาๆ แสงจากหลอดไฟสะท้อนบนผิวเนียนและลูกไม้ของชุด ทำให้ทั้งร้านดูราวกับเบลอไปชั่วขณะ

“เป็นยังไงบ้าง”

วิเวียนเท้าสะเอวอย่างมั่นใจ ก่อนจะโพสท่าให้อย่างกับเป็นนางแบบ ใบหน้าที่ยิ้มบางๆ พลางมองสายตาจากสมาชิกชมรม

“…โอ้โห”

เสียงพึมพำจากเซเรน่าดังขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ โนเอลนั่งตัวแข็งค้างอยู่บนโซฟา มือที่ถือชุดยังค้างอยู่กลางอากาศ ใบหน้าร้อนวาบโดยไร้สาเหตุ

‘ชุดนี้คุณวิเวียนกล้าใส่ได้ยังไงกัน แทบจะโชว์สัดส่วนเกือบหมดแล้ว’

โนเอลที่คิดในหัวไม่รู้ทำไมเธอถึงเขินแทนคนใส่ เซเรน่าทำท่าจะล้มพับไปกองกับพื้นอย่างเวอร์วังนอกจากโนเอลที่ลองชุดก่อนหน้านี้แฝดคนน้องก็แทบจะยืนไม่อยู่แล้ว ดันมาเจอท่านประธานสาวที่มีเสน่ห์มากล้นอีก

รู้สึกว่า…ต่อให้เสียเลือดหมดตังก็คุ้มค่าแล้ว!! 

“พี่วิเวียน…จะฆ่ากันด้วยความร้อนแรงเหรอคะ…”

“ว่าไงคะทุกคน ดูดีพอจะเดินชายหาดได้ไหม?” 

วิเวียนยิ้มอย่างรู้ทัน พยายามหมุนตัวให้ดู คนที่มาซื้อของแทบจะมองตาค้าง ถ้าเกิดมีผู้ชายสักคนอยู่ในร้านรับรองว่าคนนั้นคงหมดสติไปเลย

พลังทำลายล้างไม่แพ้โนเอลแม้แต่น้อย

“เดินชายหาดเหรอคะ… ชุดนี้เดินพรมแดงยังไม่เว่อร์เลยค่ะพี่วิเวียน!” 

เซเรน่าตะโกนตอบทั้งน้ำตา เลือดลมที่สูดฉีดจนแทบจะทะลักออกมาทางจมูก อาการคลั่งสาวงามกำเริบขึ้นอีกครั้ง อย่างน้อยวันนี้เธอเป็นคนเดียวที่ได้กำไรสุดๆ ที่ได้มองสาวงามในชุดว่ายน้ำ

“มันเหมือนฉากเปิดตัวในหนังรักฤดูร้อนที่นางเอกสวยจนพระเอกหายใจไม่ออกอะ!”

เซเร่น่ายังคงชมไม่หยุด จนเอเลน่าถึงกับส่ายหัวอย่างเวทนา

“…ดูดีมากเลยคะ พี่วิเวียน”

“งั้นเหรอ งั้นเอาชุดนี้ดีไหมนะ?”

วิเวียนทำสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองกระจกอีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกว่าชุดนี้ดูเข้ากับเธอสุดๆ ดึงเสน่ห์ออกมาได้อย่างเดือดพล่าน โนเอลที่เผลอมองเล็กน้อย

‘ไม่นึกว่าคุณวิเวียนจะกล้าขนาดนี้’

“…ถ่ายไปให้เซรินดูจะดีไหมนะ~”

วิเวียนพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ขณะหันไปมองโนเอลซึ่งคิ้วกระตุกเล็กน้อย

“ต…ตามสบายเลยค่ะ ฉันไม่มีสิทธิ์ห้ามอยู่แล้ว”

“งั้นถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนดีกว่า”

โนเอลรีบเบือนหน้าหลบอย่างไม่รู้จะหนียังไงจากสายตาของวิเวียน ทั้งที่ก็ไม่เข้าใจตัวเองนักว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น วิเวียนหัวเราะเบาๆ อย่างถูกใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดถ่ายภาพตัวเองทันที

โนเอลแอบมองอย่างไม่ตั้งใจ ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะพูดจริงทำจริงขนาดนี้… แต่เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าภาพนั้นจะถูกส่งให้เซรินหรือแค่เก็บไว้เอง

“ว่าแต่ ชุดนี้เป็นยังไงบ้าง โนเอลคิดว่าโอเคไหม”

วิเวียนหันมาถามความเห็น ทำให้โนเอลต้องหันสายตามามองอย่างช่วยไม่ได้ พลางคิดว่าสมแล้วที่เป็นสาวงามอันดับหนึ่ง ไม่มีจุดบอดแม้แต่นิดเดียว

“ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องชุดว่ายน้ำหรอกค่ะ ถ้าพูดตรงๆ ก็คิดว่า…คุณวิเวียนดูสวยมาก”

โนเอลพูดพลางหน้าแดงเล็กน้อย แน่นอนว่าไม่พ้นสายตาของวิเวียนก่อนจะอดขำไม่ได้

“อ๊ะ~ อย่าบอกนะว่าเขินแทนฉัน?” 

วิเวียนหันมาเอียงคอมอง โนเอลหลบตาทันที

“ก็…ชุดมันดูหวาบหวิวกว่าของฉันอีก เลยคิดว่าคุณวิเวียนใจกล้ามากค่ะ ถ้าเป็นฉันคงไม่กล้าใส่ออกมาข้างนอกให้ใครเห็นแน่ๆ”

“อืมมมม…โนเอลพูดถึงขนาดนี้ฉันเอาชุดนี้ละกัน”

วิเวียนไม่รอคำตอบก่อนจะเดินกลับเข้าไปห้องเปลี่ยนชุดแล้วทำการใส่ชุดเดิมออกมา ก่อนจะมานั่งข้างโนเอลอย่างสบายใจที่ดูเหมือนวันนี้จะบรรลุเป้าหมายเร็วกว่าที่คาดไว้

ต้องขอบคุณเซเรน่าจริงๆ ที่ทำการบ้านมาอย่างดี จัดชุดว่ายน้ำให้สองสาวงามได้อย่างเฉียบขาด

ดูท่าว่าการไปทะเลครั้งนี้สองสาวอาจจะเพิ่มอุณหภูมิความร้อนจนทะลุปรอทเลยก็ได้ ชายหาดที่จะลุกเป็นไฟแผดเผาเหล่าชายหนุ่มจนไหม้เกรียม

ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่เซเรน่าที่ยังไม่ได้ชุดว่ายน้ำ เพราะมั่วแต่หาของคนอื่นสนองนีทตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

เอเลน่าที่ดูเหมือนจะได้ชุดที่ถูกใจแล้วก่อนจะเดินเข้าไปห้องเปลี่ยนชุดอย่างเงียบๆ ตอนนี้บริเวณนี้ก็เหลือเพียงโนเอลกับวิเวียนเท่านั้น เสียงเพลงดังคลอเบาๆ พร้อมกับแทรกเสียงของสายลมและคลื่นของทะเลที่กำลังพัดเข้าฝั่ง

“วันนี้สนุกไหมโนเอล”

จู่ๆ วิเวียนก็ถามขึ้นมาก่อนจะหันหน้ามามองหญิงสาวที่นั่งข้างๆ

“สนุกดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ออกมาเที่ยวกับเพื่อนๆ ถึงจะแค่มาซื้อของก็ตาม”

“ดีแล้วแหละ ที่จริงตอนแรกๆ ฉันก็กลัวว่าเธออาจจะไม่ชอบชมรมเราก็ได้”

โนเอลทำสีหน้าไม่เข้าใจเล็กน้อย น้ำเสียงของววิเวียนที่ดูเหมือนจะจริงจังพอสมควร 

“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นเหรอคะ?”

“จะว่ายังไงดี…นึกว่าเธอจะเป็นพวกเข้าถึงยาก ไม่เปิดใจให้ใครง่ายๆ เหมือนกับว่าอยากจะอยู่คนเดียว จริงๆ ฉันก็แอบกลัวโนเอลตอนแรกๆ เหมือนกันนะ”

“ฉันจำได้ว่า…คุณวิเวียนเข้าหาฉันแถมยังจับแก้มอีก”

โนเอลนึกย้อนกลับไปช่วงแรกๆ ที่รู้จักกับวิเวียน จะถูกมองแบบนั้นเธอก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ ด้วยบุคลิกและสักษณะท่าทางของเธอก็ดูเป็นคนเข้าถึงยากอยู่แล้ว

“คิกๆ จริงๆ ฉันทำใจว่าจะโดนเกลียดเอาไว้แล้วละ”

วิเวียนย้อนนึกถึงการกระทำของตัวเองในช่วงแรกๆ ที่ปฏิบัติกับโนเอลแบบเข้าถึงเนื้อถึงตัว

“ฉันไม่เกลียดใครเพราะเรื่องแค่นี้หรอกค่ะ อีกอย่างต้องขอบคุณด้วยซ้ำ ที่คุณวิเวียนพูดคุยกับฉันได้อย่างธรรมดา จะบอกว่า…ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน”

“งั้นเหรอ ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ”

“ฉันพูดจริงๆ นะคะ และสมาชิกชมรมทุกคนที่คอยใส่ใจฉันอย่างดี ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและอยากจะอยู่กับทุกคน สร้างความทรงจำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

โนเอลมองวิเวียนด้วยสายตาที่จริงใจไร้ซึ่งความเสแสร้ง วิเวียนหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะจับมือโนเอลไว้

“ถ้าอย่างนั้น..เรามาสร้างความทรงจำที่วิเศษที่สุดในปีสุดท้ายกันเถอะ”

วิเวียนตอบรับทันที สายตาที่มองโนเอลมันช่างเจิดจ้าและอบอุ่น ราวกับแสงแดงที่โอบกอดทุกคนไว้ โนเอลที่เผลอยิ้มออกมาอีกครั้ง

บางที…การได้รู้จักกับเซริน อาจไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญก็ได้ เพราะนับตั้งแต่นั้น หัวใจที่เคยปิดตายของเธอก็เริ่มเปิดออกทีละนิด

ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับ หัวใจที่เคยปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองไว้มาตลอด ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่เดือนเธอกลับมีเพื่อนมากมายขนาดนี้แล้ว ความตื้นตันใจของโนเอลที่ค่อยๆ เกิดหยาดน้ำตาเล็กน้อย เป็นหยดน้ำตาที่ไม่ได้เกิดจากความเสียใจ

แต่เป็นร่องรอยแห่งความสุขมากกว่า

“เห โนเอลนี่อ่อนไหวง่ายขนาดนี้เลยเหรอ คาดไม่ถึงเลยนะ”

“ฉันแค่ดีใจนะคะ…”

“อิอิ ฉันก็สงสัยเหมือนกันนะ ใครกันนะที่ไปตั้งฉายาเจ้าหญิงผู้เย็นชาให้เธอ ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ชมรมเธอก็มีอารมณ์อ่อนไหว มีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆ เหมือนกัน”

“ฉันไม่ได้ตั้งฉายาให้ตัวเองนะคะ!”

“จ้าจ้า ฉันเคยบอกไปแล้วไง ว่าชมรมแห่งนี้เป็นสถานที่เป็นตัวเองได้อย่างที่ใจอยากจะเป็น ต่อให้ข้างนอกมันจะเป็นยังไง แต่ห้องของพวกเราจะเป็นสถานที่พักผ่อนของทุกคน”

วิเวียนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าปาดน้ำตาตรงหางตาของโนเอลออกอย่างเบามือ จริงๆ แล้วโนเอลก็แค่อยากให้ใครสักคนยอมรับเธอในแบบที่เธออยากจะเป็นก็เท่านั้นเอง ไม่ต้องฝืน ไม่ต้องวางตัวใดๆ ปล่อยให้ทำตามหัวใจของตัวเอง

โนเอลหลบสายตาเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงผ้าเช็ดหน้าที่แตะตรงหางตา เบาและอ่อนโยนราวกับกลัวเธอจะเจ็บ ราวกับวิเวียนเข้าใจว่าแม้น้ำตาแห่งความสุข…ก็ไม่ควรถูกรบกวนด้วยความหยาบคายแม้เพียงนิดเดียว

“ขอบคุณคะ…” 

เสียงของเธอเบาเกือบเป็นกระซิบ

วิเวียนเก็บผ้าเช็ดหน้ากลับมาอย่างไม่รีบร้อน ดวงตายังคงจับจ้องที่ใบหน้าอีกฝ่ายราวกับกลัวจะพลาดช่วงเวลานี้ไป

“มันแปลกดีนะ…ฉันเคยคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเสมอ…ต้องเป็นคนที่เข้มแข็ง ดูมั่นใจ คอยดึงคนอื่นไปข้างหน้า” 

วิเวียนพูดขึ้นเบา ๆ”

“แต่พออยู่กับโนเอล…บางทีมันก็เหมือนได้หยุดพักบ้าง เหมือนได้หายใจเต็มปอด บางทีแล้วลึกๆ เราทั้งคู่อาจจะเหมือนกันก็ได้” 

วิเวียนหยุดเล็กน้อย แล้วเอียงคอเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด 

โนเอลขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจทั้งที่คิดว่าเธอแตกต่างกับวิเวียนราวกับเป็นขั่วตรงข้ามกัน เหมือนกระจกที่สะท้อนแสงกลับมาเป็นภาพกลับหัว

“ไม่เห็นจะเข้าใจเลยค่ะ คุณวิเวียนไม่เหมือนฉันสักนิด ทั้งกล้าแสดงออก เข้าหาคนเก่ง อัธยาศัยดี และบรรยากาศรอบตัวก็ดูเข้าถึงง่ายกว่าฉันเยอะ”

เธอพูดพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย เหมือนกลัวคำพูดของตัวเองจะฟังดูเป็นการเปรียบเทียบที่ไม่ยุติธรรม

ทั้งที่แตกต่างกันสุดขั่ว โนเนลไม่เข้าใจเลยว่าทำไมวิเวียนถึงพูดแบบนั้นออกมา

“ไม่รู้สิ ฉันแค่รู้สึกไปเองละมั้ง ช่างมันเถอะ”

วิเวียนยิ้มให้โนเอลอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ คลายมือที่จับโนเอลอยู่ออก

น้ำเสียงของเธอฟังดูไม่ใส่ใจนัก แต่ในแววตานั้นกลับมีบางอย่างแทรกซึมอยู่ ความเศร้าเพียงชั่ววูบ ที่แม้จะเล็กน้อยแต่ก็ปิดไม่มิด โนเอลสังเกตเห็น แต่ก็เลือกจะไม่ถาม

บทสนทนาจบลงในความเงียบอ่อนโยน ความเงียบที่ไม่อึดอัด แต่เต็มไปด้วยบางอย่างที่อธิบายไม่ได้

จนกระทั่ง…

“เอ๊ะ ทำไมพี่โนเอลดูตาแดงๆ เหมือนกับร้องไห้เลยอ่ะ”

เสียงร่าเริงของเซเรน่าทำลายความเงียบนั้นในพริบตา เธอกลับมาพร้อมกับกองชุดว่ายน้ำในมือ ก่อนจะเบิกตากว้างแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้โนเอลอย่างไม่ทันตั้งตัว

“เอ๊ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

โนเอลรีบหลบหน้าทันที แต่ดูเหมือนเซเรน่ายังคงสงสัยอยู่ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนแทบจะแนบชิดกัน ทำเอาหญิงสาวตกใจเล็กน้อยกับการจู่โจมของแฝดคนน้อง

“นั่นไง ร้องไห้จริงๆ ด้วยเห็นคราบน้ำตาอยู่เลย”

เสียงของเซเรน่าดังขึ้นอย่างมั่นใจ เหมือนนักสืบที่เจอเบาะแสสำคัญ ร่องรอยที่ยังคงหลงเหลือบนใบหน้าราวกับเป็นหลักฐานชั้นดีที่ไม่อาจแก้ตัวได้

“โนเอลเขาแค่ดีใจนะ”

วิเวียนช่วยพูดก่อนจะยิ้มให้แบบหยอกล้อเล็กน้อย ดวงตาของเธอฉายแววขบขันนิด ๆ ขณะที่หันมองโนเอลอย่างเอ็นดู โนเอลที่ลุกลี้ลุกลนอย่างทำตัวไม่ถูกที่ถูกจับผิดง่ายๆ แบบนี้

เซเรน่ายังทำหน้าสงสัยอยู่

“อือ…ไม่เห็นจะเข้าใจเลย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เศร้าหรือเสียใจอะไร งั้นก็ถ้ามีเรื่องอะไรก็เข้ามาปรึกษาหนูได้นะคะ อ้อมอกนี้จะทำหน้าที่ปลอบโยนเหล่าสาวๆ ให้เป็นอย่างดี”

ท่าทางจริงจังแต่ดูตลกของเซเรน่าทำเอาโนเอลเผลอหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เป็นเสียงหัวเราะที่ไม่ต้องฝืน เซเรน่าที่ทุบหน้าอกตัวเองอย่างมั่นใจ เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ สมาชิกชมรมแห่งนี้ทุกคนเอาใจใส่เธอตลอด

“เข้าใจแล้วค่ะ”

โนเอลยิ้มให้บางๆ อย่างอบอุ่น เธอเริ่มที่จะเข้าใจแล้วว่าทำไมช่วงนี้เธอถึงสามารถยิ้มออกมาบ่อยๆ ได้อย่างไม่ฝืนตัวเอง และสนุกไปกับทุกคนได้อย่างเป็นธรรมชาติ

“คุณพี่ยังไม่ออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดอีกเหรอคะ งั้นหนูขอไปลองชุดหน่อยละกัน เดี๋ยวมานะคะ”

“ตามสบายเลยค่ะ”

โนเอลตอบกลับทันที

เซเรน่าพยักหน้ารับแรง ๆ ก่อนจะวิ่งปรู๊ดเข้าไปในห้องลองชุด ทิ้งให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงอีกครั้ง แต่คราวนี้…ไม่ใช่ความเงียบที่ว่างเปล่า หากเป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ.

และบางสิ่งบางอย่าง…ที่กำลังผลิบานในใจของใครบางคนอย่างช้า ๆ

ใช้เวลาอีกสักพักสองฝาแฝดที่ได้ชุดว่ายน้ำที่ถูกใจ ก่อนที่ทั้งสี่คนจะไปชำระเงินแล้วออกจากร้าน 

แต่ดูเหมือนเซเรน่ากับวิเวียนจะยังไม่หนำใจและไม่อยากให้ให้จบเพียงแค่การซื้อชุดว่ายน้ำเท่านั้น สุดท้ายก็กลายเป็นการเที่ยวเล่นของทั้งสี่คน หาร้านอาหารที่อยากจะกิน ซื้อของที่อยากได้ และเดินเล่นอย่างเรื่อยเปื่อยจนเวลาถึงค่ำ

แน่นอนว่าศูนย์กลางของความปั่นป่วนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโนเอล ที่ถูกจับเป็นตุ๊กตาให้ลองนั่นลองนี่จนเหนื่อยอ่อน แม้จะวุ่นวายไปบ้างแต่ดูเหมือนโนเอลก็สนุกไปกับมันเช่นกัน ทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ดังออกมาทั้งวัน

เป็นห้วงเวลาแห่งความสุขที่ได้เที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ

ถือเป็น…เป้าหมายหนึ่งของเธอในชีวิตเหมือนกัน

“พี่โนเอลชุดนี้สวยมาก ลองใส่ให้ดูหน่อย”

“พี่โนเอลตุ้มหูนี้น่ารักมากน่าจะเข้ากับพี่มากๆ เลย”

เซเรน่าที่ยังคงเป็นตัวป่วนตลอดทั้งวัน สร้างบรรยากาศที่สนุกสนานและยังรวมหัวกับวิเวียนที่ปั่นโนเอลจนทำตัวไม่ถูก เอเลน่าทำให้แต่สายหัวอย่างจนใจที่ไม่สามารถหยุดน้องสาวของตัวเองได้ ทำได้แค่ส่งสายตาขอโทษโนเอล

สุดท้าย…โนเอลก็ได้ของกลับบ้านเต็มไม้เต็มมืออย่างคาดไม่ถึง

ทั้งที่ตั้งใจจะมาแค่ซื้อชุดว่ายน้ำแท้ๆ 

สมาชิกชมรมวรรณกรรมไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นตัวของตัวเองได้ตลอดไม่แคร์สายตาใคร 

แค่เป็นตัวเอง…และมีความสุขก็เพียงพอแล้ว

และคนที่ได้กำไรที่สุดในวันนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เซเรน่า!!