บทที่ 168 การต่อสู้ระหว่างสตรีเริ่มขึ้น

เย่ฮวาหรงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้ากับตัวเอง ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ส่วนเหลียงเฟยกับเซียวหนิงเสวี่ยนั้น กลับรู้จักเพลิดเพลินกับโลกส่วนตัวของพวกเขา ไม่สนใจผู้อื่นเลย จนกระทั่งเย่เทียนฉงจัดการธุระในกองทัพเสร็จแล้วกลับมาเรียกพวกเขาไปรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน พวกเขาถึงได้หยุดพักเสียที

คนของตระกูลเย่กลับมากันหมดแล้ว ควรจะมีการต่อสู้ วุ่นวายขึ้นมา แต่เพราะมีคนมากเกินไป ทุกคนจึงแยกนั่งกันสองโต๊ะ

โต๊ะที่เหลียงเฟยและเซียวหนิงเสวี่ยนั่งอยู่นั้น ส่วนใหญ่เป็นคนจากตระกูลเซียวและตระกูลเหลียง ส่วนคนของตระกูลเย่ก็นั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง

ดังนั้นการต่อสู้ระหว่างเซียวหนิงเสวี่ยกับตระกูลเย่ เนื่องจากเรื่องของเหลียงเฟยจึงไม่ได้เกิดขึ้น

ความจริงแล้วเซียวหนิงเสวี่ยตั้งใจจะเสนอเรื่องการจัดการกับตระกูลโหลวบนโต๊ะอาหาร ฆ่าโหลวอิงเหวินเสียแต่เนิ่น ๆ เพื่อจะได้แต่งงานกับเหลียงเฟย แต่เพราะได้เกี้ยวพาราสีกับเหลียงเฟยในสวนมาสักพัก ตอนกินข้าวจึงรู้สึกมีความสุขมาก ก็เลยไม่ได้พูดออกมา

เย่หลิวซูเดิมทีก็ตั้งใจจะสั่งสอนเซียวหนิงเสวี่ยสักหน่อย แต่หลังจากกลับบ้านแล้ว นางได้คุยกับมารดาหรือก็คือฮูหยินแห่งตระกูลเย่สักครู่

แน่นอนว่าเย่ฮูหยินได้บอกนางว่าได้พูดเรื่องที่นางชอบเหลียงเฟยไปแทนตัวของนางเองอย่างสะเปะสะปะ!

เย่หลิวซูไม่ได้รู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้มากนัก เพียงแต่คิดถึงพฤติกรรมต่าง ๆ ของตนที่มีต่อเหลียงเฟยในตอนกลางวัน บวกกับข่าวอันน่าตกใจนี้ ก็ออกจะรุนแรงเกินไปเสียหน่อย

อีกทั้งนางยังได้ขอคำแนะนำจากเย่ฮูหยิน ซึ่งเป็นสตรีที่เก่งกาจในเรื่องความรักมาก นางจึงเข้าใจว่าบางกลยุทธ์นั้นไม่ควรแสดงออกมากเกินไป มิเช่นนั้นจะกลายเป็นคนต่ำต้อย

ผลลัพธ์คือเย่หลิวซูล้มเลิกแผนเดิมไป เมื่อเห็นเหลียงเฟยและเซียวหนิงเสวี่ยนั่งชิดกัน ทั้งยังป้อนอาหารกันอวดความรักต่อหน้า นางก็ทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งลืมตาข้างหนึ่ง แสร้งทำเป็นไม่สนใจ

อย่างไรก็ตามความสงบชั่วคราวไม่ได้หมายความว่าความขัดแย้งได้คลี่คลายลงแล้ว แต่กลับสะสมอยู่อย่างเงียบ ๆ ทำให้ความขัดแย้งยิ่งรุนแรงขึ้น

ดังนั้นวันรุ่งขึ้นการต่อสู้ก็ปะทุขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

เซียวหนิงเสวี่ยตื่นแต่เช้าตรู่ในวันที่สอง แต่เดิมนางรู้สึกอารมณ์ดี ตั้งใจจะไปหาเหลียงเฟยเพื่อออกมาฝึกยุทธ์ยามเช้าด้วยกัน

แต่น่าเสียดายที่สิ่งที่ทำลายอารมณ์ของนางคือเพิ่งก้าวออกจากประตูก็เจอกับไอ้หนู เย่ฮวาหรงเข้าพอดี

เซียวหนิงเสวี่ยนึกถึงการกระทำของตนเองต่อเย่ฮวาหรงในอดีต จึงรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นเขา

แต่เนื่องจากอยู่ใต้ชายคาบ้านผู้อื่น จำต้องก้มหัว นางผู้มีกิริยามารยาทงดงามจึงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เดินหลบร่างของเขาไป

แต่การที่นางไม่หาเรื่องเย่ฮวาหรงไม่ได้หมายความว่าเย่ฮวาหรงจะไม่หาเรื่องนาง

พูดตรง ๆ ก็คือ วันนี้เย่ฮวาหรงมาเพื่อยั่วยุนางโดยเฉพาะ

แต่ถึงเจ้าหนูคนนี้จะเหิมเกริมแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำอะไรกับเซียวหนิงเสวี่ยผู้มีวรยุทธ์ระดับต้นของปราชญ์ยุทธ์ เขาเพียงแค่เรียกนางให้หยุด แม้แต่การพูดล้อเล่นก็ยังไม่กล้า

เซียวหนิงเสวี่ยหันกลับมามองเขาอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า “คุณชายเย่ ท่านมีธุระอันใดกับข้าหรือ? ”

เย่ฮวาหรงยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาทำให้รอยยิ้มของเขาดูชั่วร้ายและเย้ายวนเป็นพิเศษ

เขากล่าวว่า “มีสิ แน่นอนว่ามี! ข้าอยากถามเจ้า คุณหนูเซียว เจ้าเข้าใจผู้ชายหรือไม่? ผู้ชายบางคนภายนอกดูดี แต่จิตใจภายในอาจไม่เป็นเช่นนั้น เจ้าต้องจำไว้ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่นอกใจ! ”

เซียวหนิงเสวี่ยรู้ว่าเย่ฮวาหรงกำลังพูดถึงเหลียงเฟย จึงกล่าวตรง ๆ ว่า “บางทีท่านอาจเป็นเช่นนั้น แต่ข้าเชื่อว่าเหลียงเฟยไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน! ”

“ฮ่า ๆ คุณหนูเซียวยังไม่เข้าใจผู้ชายจริง ๆ สินะ!”

“ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

“ไม่มีความหมายอะไร ข้าเพียงแต่เห็นพี่สาวของข้าถูกเหลียงเฟยหลอกอย่างน่าสงสาร ข้ารู้สึกไม่พอใจ จึงวิ่งมาเตือนเจ้าสักคำ อืม… ตอนที่เหลียงเฟยอยู่กับพี่สาวของเขา ทั้งคู่กอดจูบกันนะ ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองไปถามทหารในกองทัพตระกูลเย่ดูสิ พวกเขาทุกคนสามารถเป็นพยานได้!”

เย่ฮวาหรงรู้จักพูดแค่พอดี พูดจบก็หันหลังจากไปทันที แม้เซียวหนิงเสวี่ยจะเรียกให้เขาหยุด เขาก็เดินหน้าต่อไป ยิ่งทำให้เซียวหนิงเสวี่ยรู้สึกกังวลใจ

การต่อสู้ระหว่างสตรีจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริงเช่นนี้!

กลยุทธ์นี้ของเย่ฮวาหรงนั้นโหดร้ายเกินไป สำหรับเซียวหนิงเสวี่ยผู้มีนิสัยขี้สงสัย มันมีพลังทำลายล้างที่รุนแรงมาก

บางทีสิ่งเดียวที่ทำให้เซียวหนิงเสวี่ยไม่ทำอะไรโง่ ๆ คือนางเป็นสตรีที่ค่อนข้างมั่นคง ทำอะไรก็ต้องคิดให้รอบคอบก่อนลงมือ

ดังนั้นหลังจากได้ยินคำพูดของเย่ฮวาหรง แม้ในใจจะรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่นางก็ไม่ได้รีบไปถามเหลียงเฟยหรือวิ่งไปที่ค่ายทหารตระกูลเย่เพื่อสืบหาความจริง

หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายครั้งโดยไม่ลงมือทำอะไร จิตใจของเซียวหนิงเสวี่ยก็ค่อย ๆ แจ่มชัดขึ้น

นางคิดว่าเมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของเย่ฮวาหรง แม้จะเป็นเรื่องจริง เขาอาจจะมีเจตนาแอบแฝงหรือไม่?

อย่างไรก็ตามเย่ฮวาหรงก็เป็นน้องชายแท้ ๆ ของเย่หลิวซู!

หลังจากครุ่นคิดสักพัก มุมปากของเซียวหนิงเสวี่ยก็ปรากฏรอยยิ้มบาง เพราะนางนึกถึงวิธีแก้ปัญหาได้อย่างกะทันหัน

จากความหงุดหงิดกลายเป็นความยินดีในชั่วพริบตา ไม่ใช่ว่าเซียวหนิงเสวี่ยเป็นคนเปลี่ยนใจง่าย แต่ความจริงแล้วนางเป็นคนที่รู้จักปรับอารมณ์ตัวเองได้ดี

เซียวหนิงเสวี่ยกล่าวว่าคนอย่างนางจะรับมือกับทุกเรื่องด้วยความรู้สึก นางอ่อนไหวง่ายแต่ก็มีความสุขได้ง่ายเช่นกัน

ในที่สุดนางก็ยังคงไปหาเหลียงเฟยเพื่อฝึกยุทธ์ยามเช้า และพูดคุยเรื่องไร้สาระที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ได้อย่างแน่นอน

ในชั่วขณะนั้น ดูเหมือนนางจะทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเย่ฮวาหรงเลย

เย่ฮวาหรงรอคอยให้เซียวหนิงเสวี่ยไปที่ค่ายทหารเพื่อสอบถามเรื่องที่เขาพูด แต่เขารอนานแค่ไหนก็ไม่เห็นนางมา

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจและหงุดหงิดยิ่งกว่าคือ เมื่อเขาไปที่ลานหลังบ้านกลับพบว่าเหลียงเฟยและเซียวหนิงเสวี่ยกำลังฝึกยุทธ์อยู่ด้วยกัน ดูรักใคร่กลมเกลียวดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นการโจมตีแบบคู่ที่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง เขาถึงกับตะลึง ในขณะที่อุทานในใจถึงพลังอันทรงพลังที่เกิดจากการร่วมมือกันของทั้งสอง เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า บางทีกลยุทธ์ของตนอาจไม่ได้ผล

ที่สำคัญคือแม้แต่คนโง่ก็เห็นได้ว่า พลังของการโจมตีแบบนี้ต้องอาศัยความเข้าใจกันอย่างลึกซึ้งจึงจะปลดปล่อยออกมาได้อย่างเต็มที่

เย่ฮวาหรงรู้สึกหมดหนทาง ได้แต่กัดฟันคิดหาวิธีอื่น แล้วจากไปอย่างผิดหวัง

หลังจากเซียวหนิงเสวี่ยและเหลียงเฟยใช้การโจมตีแบบคู่สำเร็จ นางก็เหลือบมองเย่ฮวาหรงที่แอบดูพวกเขาอยู่ในที่ลับตาสักพัก ก่อนจะจากไปด้วยสีหน้าท้อแท้ มุมปากของนางปรากฏรอยยิ้มบาง ดีใจที่ตนเองฉลาดพอที่จะไม่ตกหลุมพรางของเย่ฮวาหรง

ฮึ! ตอนแรกพวกเจ้าไม่รู้จักทะนุถนอมเหลียงเฟย ตอนนี้อย่าหวังจะแย่งเขาไปจากข้าเลย!

หลังฝึกยุทธ์ยามเช้าเสร็จ เซียวหนิงเสวี่ยก็โอบแขนเหลียงเฟยไปกินอาหารเช้าด้วยกัน รอดูว่าตระกูลเย่จะมีกลอุบายอะไรอีก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยคือตระกูลเย่กลับกลายเป็นครอบครัวที่กลมเกลียวกันอย่างยิ่ง พวกเขาไม่สนใจที่นางและเหลียงเฟยแสดงความรักต่อกัน ราวกับว่าพวกเขายอมรับทั้งสองคนแล้ว

แม้ว่านี่ควรจะเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่เซียวหนิงเสวี่ยกลับไม่สามารถยิ้มออกมาได้เลย นางรู้สึกว่าตระกูลเย่คงไม่ยอมปล่อยเหลียงเฟยง่าย ๆ เช่นนี้

นางรู้สึกสับสน

ภรรยาของท่านเย่และเย่ฮวาหรงต่างแอบหัวเราะกันอยู่ลับ ๆ