บทที่ 85 ผู้ชมจำนวนมาก

บทที่ 85 ผู้ชมจำนวนมาก

“พวกเธออยากจะมาก็มากันสิ ทำไมต้องลากฉันมาด้วยล่ะ” เยี่ยเฟยเฟยบอกกับรูมเมททั้งสองคนด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ

“เฟยเฟย แฟนของเธอทำการค้าอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงไม่มาดูสักหน่อยกันล่ะ?” เสี่ยวอวิ๋นตอบกลับ “ต่อให้พวกเธอทะเลาะกันอยู่ แต่นี่ก็หลายวันแล้ว น่าจะพอได้แล้วมั้ง”

“พวกเราไม่ได้ทะเลาะกัน” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“ในเมื่อไม่ได้ทะเลาะ งั้นก็ควรไปดูหน่อยนะ” เสี่ยวหรูพูดขึ้นมา

“ช่างมัน ฉันขี้เกียจจะอธิบายพวกเธอแล้ว” เยี่ยเฟยเฟยตอบรับด้วยความอับจน

“เร็วเข้าสิ เกือบจะถึงแล้วนะ ตามที่เพื่อนในห้องบอกมา น่าจะอยู่ด้านหน้านี้แหละ” เสี่ยวอวิ๋นบอกกับเยี่ยเฟยเฟย

“พวกเธอไม่ได้ชอบบาร์บีคิวนี่ ทำไมถึงมาที่นี่กันล่ะ” เยี่ยเฟยเฟยถาม

“เธอไม่รู้หรือยังไงว่าคนในมหาวิทยาลัยไม่ใช่น้อยมาดูกันน่ะ?” เสี่ยวหรูตอบกลับ “นอกจากนี้แล้ว แฟนของเธอเป็นคนขาย พวกเราก็ต้องมาดูหน้ากันให้ชัดหน่อยสิ”

“แล้วยังเป็นอาจารย์ของฉันด้วย!” เสี่ยวอวิ๋นพูดเสริม

เยี่ยเฟยเฟยพูดตอบไม่ออก เดิมพวกเธอสามกำลังแชทพูดคุยออนไลน์กันอยู่ในหอพัก ผลลัพธ์ที่ได้เสี่ยวอวิ๋นจึงได้เห็นข้อความที่นักศึกษาคนอื่นส่งมา บอกว่าอู๋ฝานขายบาร์บีคิวอยู่ตรงถนนหน้ามหาวิทยาลัยของพวกเธอ ทั้งยังถ่ายภาพมาให้รับชม ได้เห็นดังนั้นพวกเธอจึงมาดู ทั้งยังยืนกรานจะลากตัวเธอมาด้วย เดิมเยี่ยเฟยเฟยไม่ได้อยากมา แต่สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตามมาด้วย

“โห! คนเยอะไม่ใช่น้อยเลยนะเนี่ย!” เสี่ยวอวิ๋นอุทานด้วยความประหลาดใจ เพราะมองเห็นแถวที่ขดไปมาถึงสามทบตรงหน้าร้านของอู๋ฝาน

ถนนสายนี้มีร้านแผงลอยค่อนข้างมาก นักศึกษาที่อยู่รอบมหาวิทยาลัยมักจะมาที่นี่เพื่อซื้ออาหารและเดินเล่น เพราะมีของหลากหลายอย่างที่ราคาถูกและน่าสนใจ เรียกได้ว่าเป็นตลาดสำหรับเด็กมหาวิทยาลัยก็ไม่ผิด ดังนั้นจำนวนคนสัญจรไปมาจึงไหลเวียนเศรษฐกิจได้เป็นอย่างดี

เพียงแต่ว่าที่ตรงหน้าร้านแผงลอยแห่งหนึ่ง กลับเกิดปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ความอลังการหน้าร้านของอู๋ฝานคือจำนวนคนที่รายล้อม ถึงขนาดไม่อาจได้เห็นว่าหน้าร้านหน้าตาเป็นอย่างไร ถนนคลาคล่ำไปด้วยกลุ่มคน จนถึงขนาดส่งผลให้การสัญจรค่อนข้างมีปัญหาอยู่บ้าง

“ก็แค่ขายบาร์บีคิวไม่ใช่หรือยังไง ทำไมคนถึงเยอะขนาดนี้?” เยี่ยเฟยเฟยถึงกับตื่นตกใจต่อเรื่องราวที่พบเห็นตรงหน้า ราวกับผู้คนเหล่านี้ไม่ได้มาดูคนขายบาร์บีคิว แต่เป็นดาราคนดัง

“ก็ไม่ใช่แบบนั้นเสียทีเดียว” เสี่ยวอวิ๋นพูดตอบพลางก้าวเดินเข้าไปดูด้านใน “คนขายบาร์บีคิวเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยพวกเรา และยังเป็นอาจารย์ที่เป็นประเด็นร้อนแรงในกระดานสนทนาของมหาวิทยาลัย อีกทั้งหุ่นยังฟิตเปรี๊ยะ ไหนลองบอกสิว่ามีอะไรให้ไม่ชวนตื่นเต้น”

“ก็ไม่เห็นจำเป็นถึงขนาดต้องมีฝูงชนรายล้อมขนาดนี้ ถ้าไม่รู้แต่แรก คงคิดว่ามีดาราดังมาสักคน” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“อาจารย์อู๋เป็นคนของมหาวิทยาลัยพวกเราแล้ว ดังนั้นก็เทียบเท่ากับคนดังได้” เสี่ยวหรูตอบกลับ กระทั่งเผยสีหน้าคาดหวัง “ดูสิ เธอเห็นผู้หญิงมากมายที่มานี่ไหม เธอไม่หึงหรอกมั้ง?”

“หึงแน่นอน!” เสี่ยวอวิ๋นเป็นฝ่ายตอบแทน

“หึง? ฉันเนี่ยนะจะหึง?” เยี่ยเฟยเฟยรู้สึกหมดเรี่ยวแรงขึ้นมา “เขาไม่ใช่คนที่ฉันชอบด้วยซ้ำ”

“เฟยเฟย ไม่ต้องแกล้งโมโหแล้วก็ได้ พวกเราเข้าใจ”

“ใช่ พวกเราเข้าใจ”

“ที่พวกเธอเข้าใจคือไม่เข้าใจ” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับอย่างอับจน “พวกเธอไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยด้วยซ้ำ”

“ก็เธอไม่บอกเรื่องราวของตัวเองกับเขา แล้วพวกเราจะรู้ได้ยังไง?” เสี่ยวหรูเอ่ยถาม

“จริงด้วย ฉันเองก็สงสัย ว่าเธอไปตกหลุมรักอาจารย์อู๋ได้ยังไง? เรื่องราวเป็นยังไง? ความสัมพันธ์ระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ชวนตื่นเต้นดีไหม?” เสี่ยวหรูเริ่มพูดถึงประเด็นที่น่าซุบซิบ

“ความสัมพันธ์อะไรกัน? ไม่มีอะไรทั้งนั้น” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“เอางั้นก็ได้” เสี่ยวอวิ๋นตอบรับ “ไปกัน พวกเราเบียดกันเข้าไปดูว่าอาจารย์อู๋แฟนของเธอตอนนี้ทำอะไรอยู่”

“พวกเธออยากไปก็ไป ฉันไม่ไป รอตรงนี้ก็แล้วกัน” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“ไปสิ ไปด้วยกัน ถ้าเธอไม่ไป พวกเราก็ไม่มีหน้ามากพอจะเบียดเข้าไป เธอก็เห็นว่าคนเยอะขนาดไหน พวกเราที่อยากกิน ก็ไม่รู้แล้วว่าต้องรอคิวถึงขนาดไหน” เสี่ยวอวิ๋นเกลี้ยกล่อม

“ใช่แล้ว ด้วยเธอที่เป็นคนร่วมเรียงเคียงหมอนช่วยเหลือ พวกเราจะได้เข้าทางประตูหลังร้านไงล่ะ” เสี่ยวหรูร่วมสมทบ

“ร่วมเรียงเคียงหมอนอะไรกัน พวกเธอยิ่งพูดก็ยิ่งเลอะเทอะ” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“ไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว” เสี่ยวอวิ๋นดึงตัวเยี่ยเฟยเฟยเข้าหา “ไปกันเถอะ”

เยี่ยเฟยเฟยอับจน ขณะถูกเสี่ยวอวิ๋นลากตัวเบียดเข้าฝูงชน

เดิมนั้น หากว่ามีคนเบียดเข้ามาเช่นนี้ คนอื่นย่อมไม่ยินดี แต่พวกเยี่ยเฟยเฟยทั้งสามต่างก็มีรูปลักษณ์ไม่แย่ โดยเฉพาะกับเยี่ยเฟยเฟย อาศัยเพียงรูปลักษณ์ก็มากพอเทียบเปรียบกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์และถังอวี่เฟย ดังนั้นทุกคนที่กำลังจะสบถคำด่า จึงต้องกลืนคำกลับลงท้องกันไป

ในหลากหลายสถานการณ์หญิงงาม มักจะได้รับสิทธิพิเศษ

“อาจารย์อู๋ พวกเราขอเห็ดเข็มทองสาม รากบัวสไลด์สาม มะเขือม่วงสาม…” ภายหลังเบียดเข้ามาได้ เสี่ยวอวิ๋นจึงออกปากพูดกับอู๋ฝาน

“เธอนี่เอง” ได้ยินเสียงของเสี่ยวอวิ๋น อู๋ฝานเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับทราบในทันทีว่าเป็นเสี่ยวอวิ๋น

ช่วงเวลานี้อู๋ฝานค่อนข้างยุ่ง ไม่เพียงแต่ยุ่งกับบาร์บีคิว แต่ยังต้องยุ่งกับการทักทายนักศึกษาทั้งหลายที่มาพบเป็นการเฉพาะ เขาไม่เคยนึกคิดว่าภายหลังยอมรับออกไป จะมีนักศึกษามากมายขนาดนี้แวะเวียนมาทักทายตัวเขาเป็นพิเศษ กระทั่งถามคำถามแปลกประหลาดหลากหลาย ดังเช่นว่าออกกำลังกายยังไง ทำไมถึงมาขายบาร์บีคิว มีแฟนหรือไม่ และประเด็นอื่นอีกหลากหลาย

พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาแห่งมหาวิทยาลัยเจียงโจว ท่าทีและอุปนิสัยจึงไม่ได้เลวร้าย เป็นเพียงความสงสัยอันบริสุทธิ์ อู๋ฝานก็ไม่ได้คิดเฉยชา ดังนั้นจึงตอบไปทีละคำถามเท่าที่ทำได้ พร้อมกับได้ทราบ ว่าการรับมือกับนักศึกษาเหล่านี้ชวนเหนื่อยล้ายิ่งกว่าการปิ้งบาร์บีคิว

เมื่อพบเห็นเสี่ยวอวิ๋น อู๋ฝานจึงได้เห็นเยี่ยเฟยเฟยที่อยู่ข้างกายเสี่ยอวิ๋น ดังนั้นจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถาม “มาที่นี่ด้วยเหรอ?”

อู๋ฝานไม่คิดว่าตนเองจะไปกระตุ้นความสนใจอะไรให้เยี่ยเฟยเฟย เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้พบกันนับตั้งแต่ไปส่งเธอรายงานตัว แม้ว่าจะไม่ได้คุ้นเคยอะไรต่อกัน แต่อย่างไรก็รู้จักกัน อีกทั้งเยี่ยเฟยเฟยยังเป็นญาติของน้าเจ้าของบ้าน ดังนั้นจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเธอก็ออกจะดูเกินไป

“พวกเธอยืนกรานจะลากฉันมาให้ได้น่ะ” เยี่ยเฟยเฟยอธิบายตอบ เห็นได้ชัดว่าเธอเกรงอู๋ฝานจะเกิดเข้าใจอะไรผิด

อู๋ฝานพยักหน้าตอบรับ ตัวเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนเกินไปแต่อย่างใด

เพราะที่นี่มีลูกค้าอีกมาก อู๋ฝานจึงไม่มีเวลาได้พูดคุยกับพวกเยี่ยเฟยเฟย แต่ต้องยุ่งอยู่กับการปิ้งบาร์บีคิวต่อเนื่อง

“เฟยเฟย อาจารย์อู๋ค่อนข้างยุ่ง ไม่คิดช่วยเหลือหน่อยเหรอ?” เสี่ยวอวิ๋นเอ่ยถาม

“ทำไมฉันต้องช่วยกันล่ะ?” เยี่ยเฟยเฟยถามกลับ

“ก็เธอเป็นแฟนของอาจารย์อู๋ จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันได้ยังไง” เสี่ยวอวิ๋นตอบกลับ “นอกจากนั้น ตอนนี้อาจารย์อู๋ยังค่อนข้างเป็นที่นิยมในมหาวิทยาลัยแล้ว รอบด้านจึงมีแต่คนเข้าหา เธอต้องทำตัวให้ดีและเหมาะสม จะได้ทำให้คนอื่นยอมถอดใจไปได้”

“ทำตัวอะไรให้เหมาะสมกัน ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาทั้งนั้น” เยี่ยเฟยเฟยตอบกลับ

“ก็ได้ ก็ได้ ไม่มีก็ได้” เสี่ยวอวิ๋นทำได้เพียงคิด ว่าเยี่ยเฟยเฟยยังคงโกรธอู๋ฝาน “แต่ก็นะ แม้เธอจะยังไม่อยากทำตัวให้เหมาะสม แต่ช่วยก็น่าจะได้นี่นา”