บทที่ 241 ผู้แข็งแกร่งระดับสูง

“ไป!”

หนิวลี่เอ่ยปากอีกครั้ง บนโล่เวทมนตร์ พายุหมุนขนาดสิบเมตรหกลูกแยกตัวออกจากโล่เวทมนตร์ พุ่งเข้าใส่โจรสายลมอย่างดุดัน

“ทำลาย!”

ในช่วงเวลาคับขัน

เสียงดังก้องขึ้นจากกลุ่มโจรสายลม

ทันใดนั้น พายุหมุนยักษ์ทั้งหกที่พุ่งเข้าหาโจรสายลมก็หยุดชะงัก จากนั้นก็แตกกระจายและสลายไปในอากาศ

หนิวลี่ที่กำลังรู้สึกภาคภูมิใจ รู้สึกใจเต้นรัวและอ้าปากเล็กน้อย

ครู่หนึ่งผ่านไป หนิวลี่ได้สติ สายตาคมกริบอย่างยิ่ง

“จักรพรรดิเวท! ในกลุ่มโจรสายลมมีจักรพรรดิเวทอยู่!” หนิวลี่กัดฟันพูดเบา ๆ

ทุกคนที่ได้ยินต่างตกใจ

แม้ว่าพวกเขาจะเคยเห็นผู้แข็งแกร่งที่เหนือกว่าจักรพรรดิเวทมาแล้ว แม้กระทั่งเคยสังหารมังกรดำแฟรงค์สัตว์อสูรระดับสิบเอ็ดมาแล้ว แต่นั่นก็เพราะแฟรงค์ถูกร่างแยกของเทพีแห่งพืชพรรณทำร้ายจนถึงแก่นแท้ ทำให้พลังลดลงจนต่ำกว่าจอมเวทเสียอีก

แต่ตอนนี้พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับจักรพรรดิเวทที่เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่และไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

พลังของหนิวลี่ที่เพิ่มขึ้นสิบกว่าเท่า พลังเวทแข็งแกร่งใกล้เคียงกับจักรพรรดิเวท แต่พลังเวทของตัวเองยังอยู่ในระดับจอมเวทเท่านั้น แม้จะเพิ่มพลังภายในสูงสุดของหลังฟ้าเข้าไป ก็เทียบได้แค่ระดับจอมเวทเท่านั้น ยังห่างไกลจากจักรพรรดิเวท

ดังนั้น ตอนนี้หนิวลี่ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจักรพรรดิเวท

คราวนี้ยุ่งยากแล้ว

“สลาย!”

เสียงดังขึ้นอีกครั้ง

โล่เวทมนตร์ที่ครอบคลุมหนิวลี่และคนอื่น ๆ ก็แตกสลายและหายไป

หนิวลี่ขยับพลังจิต แต่กลับไม่ทันได้รวบรวมพลังใหม่ ในใจรู้สึกตกใจ คนผู้นี้เก่งจริง ๆ

เมื่อเทียบกับเวทมนตร์โบราณของหนิวลี่แล้ว จักรพรรดิเวทที่มองไม่เห็นตัวคนนี้ใช้พลังจิตโจมตีตลอด ใช้พลังจิตอันยิ่งใหญ่ตัดขาดการควบคุมพายุหมุนของหนิวลี่ ทำให้พายุสลายตัว ใช้พลังจิตโจมตีโดยตรง ทำลายโล่เวทมนตร์ของหนิวลี่ในชั่วพริบตา

จักรพรรดิเวทคนนี้มีพลังจิตมากกว่าหนิวลี่

หนิวลี่ไม่กล้าโอหังอีกต่อไป สิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่นี้อาจเป็นผู้ที่กำลังจะก้าวข้ามขีดจำกัดของจักรพรรดิเวท ก้าวไปสู่การเป็นจักรพรรดิเวทระดับสูงแล้ว!

แต่หนิวลี่ก็ไม่ได้ยอมแพ้

แม้ว่าเขาจะสู้จักรพรรดิเวทที่แข็งแกร่งไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราทั้งกลุ่มจะสู้ไม่ได้ ปืนอนุภาคขนาดเล็กของพ่าวเม่ย ถ้าใช้ให้ดี แม้แต่จักรพรรดิเวทก็ทนไม่ไหว และหนิวลี่ยังมีเทคนิคลับเวทมนตร์โบราณอีกสองสามอย่าง ที่สามารถเพิ่มพลังของตัวเองได้หลายเท่าในชั่วพริบตา แม้จะทำร้ายตัวเองบ้าง แต่ในยามคับขัน ก็จำเป็นต้องทำ

เมื่อโจรสายลมเห็นว่ากลุ่มของหนิวลี่ที่แข็งแกร่งไม่มีพลังต่อต้านภายใต้นักเวทฝ่ายตน ต่างก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาทันที ขวัญกำลังใจพุ่งสูง

ในกลุ่มโจรสายลม หัวหน้ากลุ่มวัยกลางคนก็ยิ้มออกมา หันไปมองผู้เฒ่าบนรถสัตว์อสูรที่อยู่ไม่ไกล นั่นคือนักเวทที่ท่านโบโบลีส่งมา ไม่คิดว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้

“สมแล้วที่เป็นโจรสายลม แต่จักรพรรดิเวทผู้ยิ่งใหญ่กลับมาอาศัยอยู่ในกลุ่มโจร ช่างน่าอับอายสำหรับนักเวทจริง ๆ”

หนิวลี่ไม่ได้ขลาด กลับยิ้มเยาะและพูดกับโจรสายลม เสียงของเขาถูกส่งผ่านธาตุลมไปยังหูของโจรสายลมทุกคน

แต่ไม่มีใครในกลุ่มโจรสายลมสนใจ

เกิดมาได้รับบุญคุณจากโจรสายลม ตายไปก็เป็นผีของโจรสายลม

นี่คือรากฐานของกลุ่มปล้นสะดมสายลม

“สหายน้อย เวทมนตร์ของคุณช่างแปลกประหลาด บอกได้ไหมว่าสืบทอดมาจากที่ไหน”

เสียงแก่ชราดังขึ้นจากกลุ่มโจรสายลม น้ำเสียงดูเหมือนจะมีความสนใจ

หนิวลี่ยกมุมปากขึ้น พูดอย่างดูถูกว่า “พวกโจรขโมย มีคุณธรรมอะไรมาแอบดูการสืบทอดของฉัน แม้ว่าคุณจะเป็นจักรพรรดิเวท แต่ก็ไม่สามารถควบคุมชะตากรรมของฉันได้ วันนี้ที่นี่ ถ้าโจรสายลมไม่ให้คำอธิบายที่ดี ฉันจะไม่ยอมแน่”

“ฮึ! ช่างโอหังจริง ไอ้หมอนี่เป็นใครกัน”

“ให้พวกมันได้ลิ้มรสงานเลี้ยงเลือดเถอะ! หัวหน้า”

เสียงด่าทอดังขึ้นในกลุ่มโจรสายลม โจรสายลมทุกคนต่างจ้องมองหนิวลี่ด้วยความโกรธ ตั้งแต่โจรสายลมมีตัวตนมา ดูเหมือนจะไม่เคยมีใครปฏิบัติต่อพวกเขาแบบนี้มาก่อน ไม่คิดว่าวันนี้ที่นี่จะโดนดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ก่อนอื่นถูกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว จากนั้นกลับรุกโจมตีเพื่อแย่งชิงความได้เปรียบ ตอนนี้ถึงกับไม่สนใจกลุ่มโจรสายลมเลย

คนเมืองตงหลินช่างหยิ่งผยองเสียจริง คงคิดว่าโจรสายลมหายไปหลายปีแล้ว คงไม่มีใครจำความร้ายกาจของพวกเขาได้แล้ว

ขณะที่พวกโจรสายลมกำลังโกรธแค้น จู่ ๆ ก็มีพลังงานอันทรงพลังหลายสายแผ่ออกมาจากป่าที่อยู่ห่างออกไป

พลังงานเหล่านี้แข็งแกร่งไม่แพ้จักรพรรดิเวทในกลุ่มโจรสายลมเลย

เมื่อรับรู้ถึงพลังงานเหล่านี้ สีหน้าของพวกโจรสายลมก็เปลี่ยนไป แม้แต่หนิวลี่ก็ยังตกใจจนต้องรวบรวมพลังจิตในชั่วพริบตา

ส่วนคนที่กำลังต่อสู้อยู่หน้าประตูเมืองตงหลินก็หยุดชะงัก

ชายร่างยักษ์กับม่อฉีแยกจากกันหลังจากต่อสู้ หอบหายใจ ทั้งสองบาดเจ็บไม่น้อย โดยเฉพาะม่อฉีที่บาดเจ็บหนักกว่า แต่ใบหน้าของม่อฉีกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น การที่นักดาบขั้นสูงสามารถต่อกรกับปรมาจารย์ดาบได้อย่างสูสีนั้น ถือเป็นเรื่องน่าทึ่งทีเดียว และการต่อสู้ครั้งนี้ม่อฉีได้รับประโยชน์มากมาย

แต่ตอนนี้ทุกคนไม่มีอารมณ์จะสนใจเรื่องนั้น ต่างมองไปทางป่าด้วยสายตาตื่นตระหนก

“ผู้ที่กำลังต่อสู้ หยุดมือเดี๋ยวนี้!”

เจ้าของพลังเหล่านั้นยังไม่ปรากฏตัว แต่เสียงที่ไม่อาจขัดขืนได้ก็ดังมา

เสียงนั้นแฝงไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจต่อต้านได้

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทั้งฝ่ายโจรสายลมและฝ่ายของหนิวลี่ต่างรู้สึกโกรธ แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าของพลังนี้ทำให้ทุกคนต้องเกรงกลัว

จากนั้นภายใต้สายตาตื่นตระหนกของทุกคน มีสี่คนเหาะมาอย่างรวดเร็วจากท้องฟ้า

“เหาะได้! คนพวกนี้ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูง!”

คนบนพื้นดินต่างเปลี่ยนสีหน้า

เมื่อคนทั้งสี่ลงมา หนิวลี่จึงมีเวลามองดูว่าพวกเขาว่าเป็นใคร

น่าตกใจที่ทั้งสี่คนดูอายุไม่มาก ราว ๆ สามสิบกว่าปี สามชายหนึ่งหญิง ดูธรรมดามาก

แต่การที่สามารถเหาะได้นั้น ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูงขึ้นไปเท่านั้นถึงจะทำได้ ดังนั้นคนทั้งสี่จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ยำเกรง

ในจำนวนสี่คนนั้น ชายหน้าขาวร่างสูงดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า เขาก้าวออกมา กวาดตามองพวกโจรสายลม แล้วหันไปมองฝ่ายของหนิวลี่

เมื่อถูกสายตาของเขามอง ทุกคนรู้สึกขนลุกทันที ราวกับถูกมองทะลุไปถึงภายใน

สายตาหยุดอยู่ที่หนิวลี่ครู่หนึ่ง ชายผิวขาวร่างสูงใหญ่ก็เอ่ยเสียงทุ้มว่า “ใครคือผู้ปกครองเมืองตงหลิน”

ทุกคนหันไปมองหนิวลี่

ชายผิวขาวก็มองไปที่หนิวลี่เช่นกัน แล้วขมวดคิ้วถาม “คุณเป็นผู้ปกครองเมืองตงหลินเหรอ”

หนิวลี่ตกใจ แล้วพยักหน้าตอบ “ใช่ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรเหรอ”

ชายผิวขาวไม่ถามความจริงเท็จ พูดตรง ๆ ว่า “สองวันก่อน พวกคุณส่งข่าวไปยังสมาคมนักผจญภัยว่าพบกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้าง จริงหรือเท็จ”

หนิวลี่ใจสั่น รีบพยักหน้าตอบ “ใช่แล้ว เมื่อห้าวันก่อน กองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างปรากฏตัวใกล้เมืองตงหลิน แล้วล้อมเมืองไว้ พวกเราพบเจอจึงแจ้งสมาคมนักผจญภัย”

“แล้วกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างล่ะ” ชายผิวขาวถาม

หนิวลี่ตอบ “พวกเราจัดการพวกมันแล้ว”

“อะไรนะ?” ชายผิวขาวอึ้ง แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “มีหลักฐานอะไรไหม ถ้าพบว่าโกหก ผลที่ตามมาไม่ใช่สิ่งที่เมืองเล็ก ๆ อย่างตงหลินจะรับไหว”

หนิวลี่พยักหน้าพูดว่า “แน่นอนว่าเป็นความจริง” พูดจบก็หันไปตะโกนไปทางกำแพงเมืองว่า “หัวหน้าดาร์ม เอาศพกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างมาให้ดูหน่อย”

พูดจบหนิวลี่ก็ยิ้มรอ ในใจดีใจไม่น้อย โชคดีที่พ่าวเม่ยไม่ได้ระเบิดกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างไปทั้งหมด ไม่งั้นคงอธิบายลำบาก

แต่ตอนนี้คนพวกนี้มาได้เหมาะเจาะจริง ๆ เขาจะใช้ประโยชน์จากพวกเขาได้ไหมนะ

ไม่นานนัก ก็มีทหารกลุ่มหนึ่งจากเมืองตงหลินหามเปลมาหลายอัน

พวกเขาวางเปลลง เปิดผ้าขาวที่คลุมอยู่ออก ก็เผยให้เห็นใบหน้าอันน่าสยดสยองของกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้าง

ชายผิวขาวเพียงแค่มองแวบเดียวก็สีหน้าเปลี่ยนไป ในใจยืนยันแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ชายผิวขาวมองหนิวลี่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมพูดว่า “เล่าเรื่องราวการพบกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างทั้งหมดมา อย่าให้ตกหล่นแม้แต่นิดเดียว”

ถึงกับปฏิบัติต่อหนิวลี่เหมือนลูกน้องเลยทีเดียว

หนิวลี่โมโหในใจ ไอ้หมอนี่น่าตบจริง ๆ คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่แล้วหรือไง

แต่คิดว่าต้องใช้ประโยชน์จากคนพวกนี้ หนิวลี่จึงกลั้นความโกรธไว้ แล้วเล่าเรื่องราวการพบกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างให้ฟัง แน่นอนว่าแต่งเติมเสริมแต่งไปบ้าง

ฟังหนิวลี่พูดจบ ชายผิวขาวกลับไม่สงสัยอะไร เพียงแต่จมอยู่ในภวังค์ความคิด

หนิวลี่เห็นสถานการณ์เช่นนั้น จึงกล่าวเสียงเบาทันทีว่า “ฉันสงสัยว่ากองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างกับโจรสายลมอาจร่วมมือกัน พวกเขาโจมตีเมืองตงหลินของเราพร้อมกัน ชัดเจนว่าต้องมีการติดต่อกันมาก่อน”

เมื่อได้ยินดังนั้น ชายหน้าขาวก็หมุนตัว จ้องมองไปทางฝ่ายโจรสายลมด้วยสายตาดุดัน

แท้จริงแล้ว เมื่อได้ยินหนิวลี่เล่าถึงเหตุการณ์ที่พบกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้าง หัวหน้ากลุ่มวัยกลางคนของโจรสายลมก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล พอหนิวลี่สาดน้ำสกปรกใส่ เขาก็โกรธจัดในใจทันที คิดว่าไอ้หมอนี่ช่างร้ายกาจนัก!

แต่ตอนนี้โจรสายลมพูดอะไรไม่ออก น่าแปลกที่พวกกองทัพอสูรแห่งดาวรกร้างปรากฏตัวขึ้นมาอย่างบังเอิญ