ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 19

“เอ่อ…. คือ”

“ว่าไงไม่สบายใจเรื่องอะไร”

“คือ เด็กผู้หญิงที่ อลิซ เขาเป็นใครเหรอคะ” ในที่สุดฉันก็กลั่นใจถามออกไป ฉันสังเกตสีหน้าเขาตอนที่ฉันถามว่าเขาจะโกรธรึเปล่า แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้นยังมีหน้ามาอมยิ้มแล้วส่งแววตาล้อเรียนมาให้ฉันอีก

“ฮั่นแน่ หึงเขาอะดี๊”

“บ้า ใครหึงไม่มี๊” เสียงสูง

“หึงก็ยอมรับมาเหอะน๊า ไม่ว่าหรอก”

“ไม่ได้หึง ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก ไม่อยากรู้แล้ว เชอะ” ฉันสะบัดหน้าแล้วเดินหนีเขาเข้าห้องนอนทันที ไม่รู้ก็ได้แต่ถ้าเขาทำให้ฉันเสียใจอีกนะฉันจะไม่ให้อภัยเขาอีกเลย

“โอ๋ๆ ๆ อย่างอนนะเด็กน้อย” เขาเดินตามฉันเข้ามาห้องแล้วทำท่าทำทางล้อเรียนฉันเหมือนเด็ก น่ารักตายแหละ แต่มันก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ ชิ หมั่นไส้ ฉันสะบัดหน้าใส่เขาแล้วเดินขึ้นไปล้มตัวนอนบนเตียงหันหลังให้เขา

“ออกไปเลยจะนอน” ฉันออกปากไล่ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก

“เอ๊ย งอนจริงดิ” เขาขึ้นมานอนที่เตียงกับฉันแล้วโชงกหน้าจากข้างหลังมามองหน้าฉัน แล้วก้มลงมาจุ๊บแก้มฉันหนึ่งที ฉันหน้ามุ่ย

“นี้ อย่ามายุ่ง จะนอน ง่วง” พูดแล้วยังจะมากอดอีก อิต้าบ้านิพูดอะไรไม่เข้าหูเลย ในเมื่อไม่อยากบอกไม่อยากเล่าฉันก็จะไม่เซ่าซี

“ไม่เอาน่า อย่างอนนะพี่พึ่งง้อเธอได้เองนะ จะงอนอีกแล้วเหรอ”

“ไม่ได้งอน” ฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงอู่อี่อยู่กับหมอนส่วนเขาก็กอดฉันทางด้านหลังใบหน้าที่อยู่ตรงซอกคอมันทำให้ฉันรู้สึกสยิวๆ แปลก

“ถ้าไม่ได้งอน ก็หันหน้ามาหาพี่สิ ไม่งั้นพี่ไม่เชื่อนะ” เออ ฉันล่ะหนักใจกับความเอาแต่ใจของเขาจริงๆ เลย เมื่อเขาพูดอย่างนั้นฉันจึงหันหน้าไปหาเขา แถมด้วยการยกมือขึ้นกอดที่เอวหนาเอาหน้าซุกที่อกแกร่งด้วยเลย อุ่นดี หอมด้วย (ยัยน้ำอย่ามาหื่นตอนนี้นะ แกโดนมาเยอะแล้วเดี๋ยวไม่ไหว 5555 เบื่อกับความคิดตัวเอง)

“เชื่อยัง” ฉันพูดเสียงอู่อี่อยู่ที่อกเขา

“ครับ” แล้วเขาก็เงียบไปสักพักก็พูดขึ้น

“เรื่องของอลิซอย่าคิดมากเลยนะ มันไม่มีอะไรหรอกพี่คิดกับเขาแค่น้องแล้วอลิซเขาก็เห็นพี่เป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น”

“แล้วเขาเป็นใครถึงมาอยู่กับพี่ได้” ฉันใจกล้าถามต่อไป

“ไหนว่าไม่อยากรู้ไง”

“ชิ จะงอนจริงๆ แล้วนะ”

“โอ๋ๆ ๆ ๆ ต่อๆ ฮ่าๆ คือ อลิซ อ่ะ เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนมัมพี่ที่อยู่เมกาพอดีช่วงนี้ปิดเทอมเธออยากมาเที่ยวเมืองไทย มัมเลยวานให้พี่ดูแลและพาเที่ยวอ่ะ ก็ช่วงนั้นแหละที่พี่หายไปอ่ะ วันนั้นที่น้ำวิ่งออกมาจากห้องพี่ก็คิดว่าจะตามไปง้ออยู่แล้วแต่พอมานั่งคิดอีกทีพี่อยากจะทบทวนหัวใจตัวเองก่อนว่าที่พี่เป็นอยู่ตอนนั้นมันคืออะไรกันแน่ใช่ความรักรึเปล่า พี่ไม่อยากให้น้ำเจ็บถ้าหากมันไม่ใช่ความรัก และสุดท้ายพี่ก็คิดว่ามันน่าจะใช่เพราะตลอดสองวันที่พี่อยู่กับตัวเอง พี่เอาแต่ถึงคิดน้ำ อยากกอด อยากหอม อยากทำทุกๆอย่างร่วมกับน้ำ พี่เลยมั่นใจว่ามันคือความรัก พี่ก็เลยรีบกลับมาง้อแต่น้ำก็ไม่อยู่รอพี่ซะแล้ว”

“แล้วทำไม ไม่ตามหา ไม่ไปหาที่ผับ” ฉันฟังที่เขาพูดออกมายาวเหยียดมันก็ซึ้งดีอยู่หรอกนะ ออกจะดีใจด้วยซ้ำที่เขากลัวฉันเจ็บเพราะถ้าเขาไม่ได้รักฉันจริงๆ มันก็คงจะดีกว่าถ้าเขาหายไปแบบนั้น

“ก็ว่าจะไปอยู่หรอก แต่อลิซมาเที่ยวที่เมืองไทยพอดีพี่ก็เลยต้องดูแลเธอ พาเที่ยวและวันนั้นก็พึ่งพาเข้าไปที่ผับวันแรก พี่คิดว่าให้อลิซกลับไปก่อนค่อยไปง้อน้ำ”

“ไม่คิดว่ามันจะสายไปเหรอคะ เพราะว่าน้ำกำลังจะตัดใจจากพี่”

“นี่ ห้ามตัดใจนะ” พูดอย่างเอาแต่ใจ

“เป็นใคร ใครก็ตัด เล่นหายไปเป็นอาทิตย์แบบนั้น”

“ครับๆ ก็มาง้อแล้วนี่ไง แล้วพี่ยังไม่เคลียร์เลยนะเรื่องไอ้บีมน่ะ ไปสนิทกับมันตั้งแต่ตอนไหน” ัฉันตาโต ฉันนึกว่าเขาจะลืมเรื่องนี้แล้วซะอีก

“สนิทอะไร ไม่ได้สนิทสักหน่อย”

“อย่าว่าพี่ดูไม่ออกนะ ว่าไอ้บีมหน่ะมันชอบน้ำ เพราะมันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร” ว่าแล้วเขาต้องรู้แต่จะให้ฉันทำไงได้ล่ะ ฉันไม่ได้ชอบพี่บีมตอบสักหน่อย

“แต่น้ำก็ไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย” ฉันพูดออกไปเสียงเบา

“ดีแล้ว เพราะถ้าพี่รู้ว่าน้ำชอบมันพี่ไม่เอาไว้แน่” เขาพูดออกมาเสียงเย็นขนาดว่าฉันไม่ได้คิดอะไรยังเสียวสันหลังเลย น่ากลัวจริงๆ เวลาที่เขาแสดงอารมณ์โกรธ

“ไม่ชอบหรอก พี่บีมเขาก็รู้ว่าน้ำเป็นแฟนพี่เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับน้ำหรอก” ฉันได้แต่พูดให้เขาใจเย็นและพูดปลอบใจตัวเองไปในตัว ขอให้มันเป็นอย่างที่ฉันพูด

“แล้วน้ำชอบพี่รึเปล่า” อยู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมาเฉยเลย อยู่ด้วยขนาดนี้ยังจะให้พูดอีก

“อะไรเล่ามันเกี่ยวกันไหม”

“เกี่ยวสิ พี่บอกรักน้ำตั้งหลายครั้งแล้วนะ น้ำไม่เห็นบอกพี่บ้างเลย” เขาพูดพร้อมกับมือที่ลูบไร้ตรงสะโพกไปมาและยังจูบซุกไซร้ต้นคอฉันอีก สยิวไปหมดไม่ทันไรก็หื่นอีกแระ

“อือ อย่านะพี่เจ”

“อย่าอะไร ยังไม่ทำอะไรเลย” ไม่ทำอะไรบ้างไรเล่าก็เพราะตอนนี้เขาเลื่อนมือจขึ้นมากรอบกุมทรวงอกของฉันแล้วยังขย้ำมันอีกต่างหาก อยากจะบ้าตาย

“เอามือออกจากนมน้ำเดียวนี้นะ”

“นิดหน่อยน่า”

“หน่อยบ้าอะไร น้ำเหนื่อย ง่วงด้วย คืนนี้เราต้องไปทำงานนะ” ฉันพูดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ และออดอ้อนไปในตัวเผื่อเขาจะสงสาร

“งั้นก็บอกมาก่อน น้ำรักพี่บ้างรึเปล่า หืม”

“ยังต้องให้พูดอีกเหรอ”

“พูดดิ พี่อยากได้ยิน นะ นะครับที่รัก” ไอ้พี่เจบ้าทำหน้าอ้อนๆ แล้วยังเรียกแบบนั้นอีกก็เขินแย่สิ ฉันได้แต่กัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความเขินอายกับคำพูดและท่าทางของเขา

“รัก” ฉันพูดออกไปเสียงแผ่วเบา เจสันอมยิ้มแววตาตื่นเต้น

“อะไรนะ พูดอะไรไม่เห็นได้ยินเลย”ไม่ได้ยินแล้วอมยิ้มทำไมล่ะคนบ้า

“นี้ อย่ามาแกล้งกันนะ น้ำรู้ว่าพี่ได้ยิน”

“ไม่ได้ยินจริงๆ พูดใหม่สิจะตั้งใจฟัง”ฉันเม้มปากแน่น

“น้ำรัก รัก พี่เจ มากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ค่ะ ได้ยินยัง” ด้วยความหมั่นไส้ฉันเลยชะโงกหัวขึ้นแล้วตะโกนใสหูเขาอย่างเต็มเสียงแล้วพูดคำว่ารักซ้ำๆ

“ฮ่าๆ ๆ ได้ยินแล้วคร๊าบบบบ พี่ก็รักน้ำมากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ นะ” นอกจากเขาจะไม่ว่าฉันที่ตะโกนใส่หูเขาแล้ว เขายังหัวเราะเสียงดังแถมยังบอกรักฉันซ้ำ ๆ กลับอีกต่างหาก เขินอ่ะ

“บ้า” ฉันได้แต่เขินหน้าแดงซุกหน้ากับอกอุ่นๆของเขา

“สักยกไหมครับ” อะไรสักยก ฉันยังไม่ทันคิดว่าเขาหมายถึงอะไรใบหน้าคมก็ซุกไซร้ตามซอกคอของฉันมือไม้ก็บีบเคล้นทรวงอกของฉันอย่างมันมืออีกต่างหาก ไอ้บ้านี้คิดแต่เรื่องหื่นๆ