บทที่ 82

โชว์ดี ๆ กำลังจะเริ่ม

“ความฝันในหอแดง มีตัวละครผู้หญิงในเรื่องเกือบสามร้อยคน พวกคุณชอบคนไหนมากที่สุด แล้วบอกเหตุผลด้วยว่าทำไม?”

ศาสตราจารย์หยานเจ๋อมองไปรอบ ๆ ห้องขณะถามคำถาม

ถังซือซือมีคำตอบอยู่ในใจที่คิดเอาไว้แล้ว แต่เธอมักจะเป็นคนไม่สำคัญในห้องเรียนและไม่ค่อยตอบคำถาม เธอจึงไม่ยกมือขอตอบคำถาม

เอาเป็นว่าฉันจะนั่งฟังคนอื่น ๆ พูดละกัน

“อาจารย์คะ หนูขอตอบค่ะ!”

หญิงสาวคนหนึ่งยกมือขวาขึ้นด้วยความมั่นใจ

เมื่อเห็นว่านักศึกษามีความกระตือรือร้นมาก หยานเจ๋อจึงบอกให้เธอลุกขึ้น

หญิงสาวลุกขึ้นทันที ก่อนตอบคำถามด้วยเสียงดังฟังชัด

“อาจารย์! คนที่ฉันสนใจมากที่สุดคือหวางซีฟ่ง เพราะเธอมีความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มของเธอ ทั้งยังมีความตรงไปตรงมาและเด็ดขาด! และหนูยังมีอะไรจะบอกอาจารย์ค่ะ ขอเสนอชื่อเพื่อนหนึ่งคนให้ตอบคำถามนี้ค่ะ”

เสียงหัวเราะและเสียงเชียร์ดังขึ้นมา

นักศึกษาคนอื่นพยายามเอามือปิดปากตัวเอง พวกเขาอยากหัวเราะเสียงดังแต่ก็เกรงใจหยานเจ๋อ

หยานเจ๋อพยักหน้าแล้วถามต่อว่า “ใครล่ะคือเพื่อนที่คุณอยากเสนอให้ตอบคำถาม?”

“หนูขอเสนอให้ถัง… ให้ถังซือซือตอบคำถามนี้ค่ะ! เพราะเธอเพิ่งชนะการแข่งขันสอบชิงทุนของแผนกวรรณกรรม! และทุกคนก็เห็นว่าวันนี้เธอเองตั้งใจจดบันทึกอีกด้วย! เราทุกคนต้องการฟังความคิดเห็นของเธอ!”

“พุฟๆๆ…” เสียงกลั้นหัวเราะดังขึ้นมาอีกครั้ง

“เห็นด้วย! เป็นความคิดที่ดี! อยากฟังคำตอบของ… ถังซือซือผู้ที่สอบชิงทุนได้!”

ผู้หญิงคนหนึ่งพยายามพูดกดดันให้เธอลุกขึ้นตอบคำถาม

ทันใดนั้นก็มีสายตาเย็นชามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างขมขื่น

ถังซือซือหันหน้าไปมองและฟังสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เธอก็ยังคงแสดงท่าทางสงบนิ่ง

หยานเจ๋อหันไปมองถังซือซือ

“นี่คุณถัง ดูเหมือนว่าเพื่อน ๆ อยากฟังความคิดเห็นของคุณนะ”

“ใช่ค่ะ! เพื่อน ๆ ทุกคนรออยู่นะถังซือซือ ยืนขึ้นและตอบคำถามเลย!” ผู้หญิงที่เคยยกมือยังคงกดดันต่อไป

ถังซือซือเหลือบไปมองกลุ่มนักศึกษาด้านหลังเธออีกครั้ง

สายตาดูถูกเหยียดหยามมากมายกำลังจ้องมาที่เธอราวกับเสือเตรียมขย้ำเหยื่อ

เธอยิ้มมุมปาก ก่อนลุกขึ้นยืนด้วยความมั่นใจ

เสียงกลั้นหัวเราะที่ควบคุมไม่ได้ทางด้านหลังเธอเริ่มดังและชัดเจนมากขึ้น แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที พวกเขาทั้งหมดเงียบไป

ถังซือซือยืดตัวตรงแล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ และมีสีหน้าไม่กังวลอะไรเลย

อะไรเนี่ย?

ทำไมถึงเป็นงี้ล่ะ?

เดี๋ยว ๆ…

กลุ่มนักศึกษาที่กำลังเตรียมหัวเราะเยาะถังซือซือก็หยุดชะงักและประหลาดใจ ในสิ่งที่พวกเขาได้เห็น

เย่ปี้ถงสั่งให้ลูกน้องของเธอเอากาวไปทาทิ้งไว้ที่เก้าอี้ ถังซือซือนี่ ทำไมถึงไม่ได้ผลล่ะ?

พวกเขาดูถังซือซือยืนขึ้นปกติแบบไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น และมีแต่คำถามผุดขึ้นมาว่าทำไม?

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนเกิดความสงสัย แล้วมีคนเริ่มซุบซิบกันมากขึ้น

“ช่างเรื่องกาวไปเหอะ! มาดูตอนนังนั่นตอบคำถามแล้วกัน! ยังไงก็ตอบคำถามไม่ได้เหมือนทุกทีนั่นแหละ!”

ทุกคนไม่สนใจเรื่องกาวที่เก้าอี้แล้ว ก่อนหันไปเตรียมเยาะเย้ยถังซือซือแทนเมื่อตอบคำถามไม่ได้

นังคางคกก็ได้แต่พูดอะไรไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมแหละ ฉันรู้ดีว่าเวลาเธอประหม่าจะพูดติดอ่าง ถึงจะสอบชิงทุนได้แต่บางคนก็เชื่อว่าเธอโกงอยู่ดี เธอจะต้องอับอายแน่เพราะตอบคำถามไม่ได้!

ฮ่า ๆ ไหนดูซิว่าผู้ชนะสอบชิงทุนจะตอบคำถามแบบไหน?

ตอนได้ดูไลฟ์สดของกินเครื่องในของพันหม่าลี่ก็สนุกดีอยู่หรอก แต่พวกเราก็ไม่เชื่อเรื่องที่เธอสอบได้ เธอต้องโกงข้อสอบ แน่ ๆ

ถังซือซือตอบคำถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่ดูมั่นใจมากว่า

“อาจารย์คะ จริง ๆ แล้วมีตัวละครหลายตัวเลยในเรื่องที่หนูชอบ แต่ถ้าต้องให้เลือกสักหนึ่งตัวละครคงมีแค่คนนี้ค่ะ สนมจ่าว”

หยานเจ๋อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำตอบนี้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเพื่อให้ถังซือซืออธิบายเหตุผลที่ชอบตัวละครนี้

และนักศึกษาคนอื่นในห้องเองก็เริ่มสงสัยเล็กน้อย

นี่… นี่ใช่นังคางคกคนเดิมเหรอ?

เสียงดัง มั่นใจ ไม่ติดอ่าง ไม่สั่นเหมือนนังคางคกปกติเลย นี่มันยังไง?

บ้าน่า… ปกติไม่มั่นใจอะไรเลยนี่… เกิดอะไรขึ้นกับ นังนั่น?

ผ่านไปไม่กี่วินาทีเสียงกริ่งเตือนก่อนเลิกคลาสครึ่งชั่วโมงก็ดังขึ้น ในตอนนี้ ทุกคนรู้สึกโล่งใจมากขึ้นเมื่อวิชานี้กำลังจะเลิกคลาส

“บ้าน่า โกหกกันแน่ ๆ”

เสียงของผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมาเบา ๆ และไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

ไม่ใช่… แบบนี้มัน… เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?

“เราทุกคนรู้ดีว่าหลักความงามเบื้องต้นของตัวละครในเรื่อง ‘ความฝันในหอแดง’ คือความงามที่ไม่ได้งามไปทั้งหมด ความอัปลักษณ์ที่ไม่ได้น่าเกลียดเสมอไป แต่เห็นได้ชัดว่า นางสนมจ่าวเป็นข้อยกเว้น”

เสียงของถังซือซือยังคงดังฟังชัด หยานเจ๋อฟังเธออย่างตั้งใจทั้งยังไม่ละสายตาไปไหน และไม่มีการประกาศเลิกคลาสในตอนนี้