“คำพูดของฉันจะส่งไปถึงทุกคน! สาวน้อยนักแปลอิโรฮะเองค่ะ ทุกคน ขอโทษที่ให้รอนะ”
>อิโรฮาโล่!
>ตั้งใจสอบดีมาก!
>กำลังรออยู่เลย!
หลังจากที่สอบเสร็จแล้ว ฉันก็กลับมาสตรีมวีทูปต่อ
ฉันไม่ได้สตรีมมาพักนึงแล้ว ก็เลยรู้สึกประหม่านิดนึง
“ผลการสอบคือ ฉันผ่านล่ะ~!”
>ยินดีด้วย!
>¥10,000 ยินดีด้วยที่สอบผ่าน
>¥1,680 เอาไปโปะค่าสมัครสอบนะ
“ขอบคุณนะทุกคน จริง ๆ แล้วฉันได้ทุนการศึกษาพิเศษ A น่ะ ก็เลยไม่ต้องเสียค่าสมัครสอบกับค่าเทอมปีนึง แถมไม่ต้องซื้อพวกชุดกับหนังสือด้วย เพราะว่าทางโรงเรียนเขาจะให้เอง”
>เยี่ยมมาก อิโรฮะจัง
>ทุนการศึกษาพิเศษนี่สุดยอดเลยแฮะ
>ถ้าเป็นอิโรฮะจัง ต่อให้ได้ทุนการศึกษาพิเศษ S ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก
“ไม่ไม่ไม่ ชมกันเกินไปแล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละโรงเรียนด้วย อย่างของฉันเนี่ยจะต้องได้คะแนนทุกรายวิชา 80% ขึ้นไปเชียวนะ”
>ถ้าให้สตรีมไปด้วยคงลำบากแน่
>สอบเข้าโรงเรียนมัธยมต้นต้องได้คะแนน 60% ขึ้นไปไม่ใช่เหรอ
>80% เลยเหรอ ยากเกิ๊น
“การจะได้รับการยกเว้นค่าเทอมเป็นเวลา 3 ปีเนี่ยเป็นอะไรที่ยากมาก ๆ แค่นึกภาพว่าปีหน้าต้องจ่ายค่าเทอมก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาแล้ว”
>พวกค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ในโรงเรียนมัธยมต้นของเอกชนรวม ๆ แล้วก็ประมาณ 1 ล้านเยนต่อปีอะ
>เพราะแบบนั้นการจะได้ทุนการศึกษาพิเศษมันเลยยากตาม
>ผู้คนในโลกนี้รวยกันจังแฮะ
“จริง ฉันได้ยินมาว่าจำนวนเงินที่ใช้เลี้ยงลูกคนนึงมันกำลังเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากจำนวนเกิดที่ลดลง ได้ยินมาว่าจำนวนเด็กที่อยู่ในเมืองที่พยายามสอบเข้าโรงเรียนมัธยมต้นมีเพียง 1 ต่อ 4 เอง นี่แหละคือสังคมที่เป็นอยู่ทุกวันนี้”
>ดูพูดเข้า 555+
>ประโยคของมนุษย์เงินเดือนที่มีครอบครัวแล้วชัด ๆ ฮา
>ตอนนี้ก็เหลือแค่รอเรียนจบสินะ
“เอาล่ะ มันก็ถึงเวลาแล้ว คิดเหมือนกันมั้ย?”
>อ๊ะ
>นั่นสินะ
>ถึงเวลาแล้วเหรอเนี่ย
ศัตรูตัวฉกาจที่อยู่ไม่ไกลเอื้อม ใช่แล้ว “ภาษี” ยังไงล่ะ
“เอาล่ะถึงเวลายื่นภาษีแล้ว!”
>อ๊าาา~~~~!?
>ไม่อยากได้ยินเลยวุ้ย
>ฉันก็ต้องทำเหมือนกัน
“แปลกใช่มั้ยล่ะ? คิดว่าจะได้ชิลยาว ๆ จนกว่าจะเรียนจบหลังสอบเสร็จซะอีก!”
>เวลาผ่านไปไวเนอะ
>คิดว่าเธอยื่นไปแล้วซะอีก
>มันต้องกรอกอะไรหลาย ๆ อย่างเต็มไปหมดเลย สับสนมาก ไม่ชอบเลย
“ฉันยังดีหน่อยเพราะว่ามีนักบัญชีภาษีคอยช่วย แต่มันก็ยังยุ่งยากอยู่ดี”
แต่จะไม่ทำมันก็ไม่ได้ ไม่งั้นผิดกฎหมาย
ถ้าเป็นพนักงานบริษัทแล้วไม่ยอมยื่นแบบแสดงรายการภาษี ก็จะมีแต่เสียก็เสียนั่นแหละ
เพราะภาษีเงินได้จะถูกหักจากเงินเดือนผ่านระบบหักภาษี ณ ที่จ่ายไปแล้ว
เพราะงั้น การยื่นแบบแสดงรายการภาษีจึงเป็นทางเดียวที่จะเอาเงินที่จ่ายเกินกลับคืนมา
ในการยื่นปรับภาษีปลายปีของบริษัทเองก็รับยื่นแบบแสดงรายการภาษีเหมือนกัน
แต่ว่าถ้าเป็นฟรีแลนซ์มันก็อีกเรื่องนึง
นั่นเป็นเพราะว่า คนที่เป็นฟรีแลนซ์จะยังไม่เสียภาษีเงินได้ และถ้ายังไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษี พวกเขาก็จะถูกมองว่ากำลังเอาเปรียบคนอื่น ๆ อยู่ ซึ่งจะโดนโทษหนักข้อหาหนีภาษี
“นักบัญชีภาษีของฉันพูดว่า “อันนี้เป็นครั้งแรก เพราะงั้นรีบ ๆ ทำเรื่องให้ไวดีกว่าค่ะ””
ทั้งการกรอกแบบแสดงรายการภาษี กับ ชำระภาษีจะทำได้ตั้งแต่กลางเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงกลางเดือนมีนาคม
ถ้าทำเรื่องช้าก็จะถูกเรียกเก็บภาษีล่าช้า ไม่ก็พลาดสิทธิ์ลดหย่อนภาษี ก็จะถือว่าซวยไป
>ถ้ารายได้เยอะอย่างอิโรฮะจัง ก็ยื่นแบบแสดงรายการภาษีสีน้ำเงินไปเลยสิ
>เอ๋? ถ้ารายได้เยอะยังไงก็ต้องยื่นแบบแสดงรายการภาษีสีน้ำเงินไม่ใช่เหรอ?
>MyTube มีระบบหัก ณ ที่จ่ายแล้วไม่ใช่เหรอ?
“อันนี้ฉันได้ยินจากคนอื่นพูดมานะ เพราะงั้นอาจจะเข้าใจผิดก็ได้”
อย่างแรกเลย แบบแสดงรายการภาษีจะมี 2 แบบ คือ สีน้ำเงิน กับ สีขาว
ยื่นแบบสีขาวน่ะง่าย แต่จะลดหย่อนได้น้อย ส่วนสีน้ำเงินจะยุ่งยากหน่อย แต่ลดหย่อนได้เยอะมาก
แต่ยิ่งยุ่งยากนี่แหละ จะยิ่งลดภาษีได้เยอะ
ถ้าเกิดว่าเป็นฟรีแลนซ์แล้วมีรายได้เยอะ กรอกแบบสีน้ำเงินจะดีกว่า
มันจะลดหย่อนได้สูงสุด 550,000 เยน x อัตราภาษี……
พูดแบบง่าย ๆ ละกัน ถ้ากรอกแบบสีน้ำเงินจะประหยัดไปประมาณ 100,000 เยน ไม่ก็ 200,000 เยน ประมาณนี้
เข้าใจแล้วสินะ ว่ากรอกแบบสีน้ำเงินมันสำคัญยังไง
แต่ว่าจะกรอกแบบสีน้ำเงินได้ มันก็มีเงื่อนไขอยู่
ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือให้ทำเรื่องขออนุมัติการยื่นแบบแสดงรายการภาษีสีน้ำเงินภายใน 2 เดือนหลังจากที่เริ่มทำกิจการ
>น่าจะมีหลายคนเลยมั้ง ที่ไม่รู้เงื่อนไขนี้
>ผมยื่นแบบสีน้ำเงินในปีแรกไม่ได้ก็เพราะเงื่อนไขนี้นี่แหละ
>เรื่องพวกนี้ควรจะมีสอนในหลักสูตรภาคบังคับนะ
“จริง ถ้าเกิดว่าพี่อาเนะไม่ได้บอกให้ทำ ฉันก็คงไม่ทำหรอก”
ส่วนเรื่องระบบหัก ณ ที่จ่ายของ MyTube อันนี้ก็จริงแฮะ
พวกข้อกำหนดกับเงื่อนไขก็ถูกปรับแก้แล้วด้วย
แต่ว่าระบบหัก ณ ที่จ่ายยังมีแค่ในสหรัฐนี่สิ
ถ้าเกิดว่ายังไม่มีการปรับแก้อะไรเพิ่ม ฉันก็จะโดนเก็บภาษีทั้งจากสหรัฐ กับญี่ปุ่นเลยสิ
การเก็บภาษีซ้ำซ้อนเนี่ยคือหนึ่งสาเหตุที่ทำให้หมดตัวเลยนะ
แต่ว่าโชคดีที่ทางญี่ปุ่นกับสหรัฐทำสนธิสัญญาภาษีร่วมกัน
แค่ยื่นเรื่อง “รายงานข้อมูลภาษี” ใน MyTube เท่านี้อัตราภาษีที่ถูกเก็บในสหรัฐก็จะเป็น 0% แล้ว
ประเทศต่าง ๆ อย่าง บราซิล อินเดีย เวียดนาม และอื่น ๆ ที่ไม่ได้ทำสนธิสัญญาภาษีกับสหรัฐก็จะลำบากหน่อย
ได้ยินมาว่ารายได้จากผู้ชมในสหรัฐ 30% หายไปกับภาษีนี่แหละ
แล้วก็ ทันทีที่ฉันเปิดการสร้างรายได้เสร็จ ฉันก็รีบยื่นเรื่องรายงานข้อมูลภาษีทันที
ต้องใช้หมายเลขบัตรมายนัมเบอร์ด้วยนะ
(หมายเหตุ : บัตรมายนัมเบอร์ (My Number Card マイナンバーカード) คล้าย ๆ กับบัตรประชาชนครับ มีหมายเลข 12 หลัก เอาไปใช้ยืนยันตัวตน ทำเรื่องภาษี ฯลฯ ซึ่งทางรัฐไม่บังคับว่าทุกคนต้องทำบัตรนี้ และผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าที่ญี่ปุ่นไม่มีบัตรประชาชน)
“มีบัตรมายนัมเบอร์นี่สะดวกดีแฮะ เอาไปใช้เช็คในกรณีแบบนี้ได้”
อย่างกรณีของฉันที่ยังเป็นผู้เยาว์ยังไม่มีใบขับขี่เนี่ย ยิ่งดีเลย
(หมายเหตุ : ตามที่ผมพิมพ์เอาไว้ว่าญี่ปุ่นไม่มีบัตรประชาชน สิ่งที่ใช้ยืนยันตัวตนเวลาทำเรื่องต่าง ๆ ได้ก็จะมี บัตรมายนัมเบอร์ ใบขับขี่ บัตรประกันสังคม)
บ่อยครั้งเลยที่ฉันใช้บัตรนี่ยืนยันตัวตนทำเรื่องต่าง ๆ
ดีใจจังที่ไปทำบัตรก่อนเปิดตัวตามที่พี่อาเนะบอก
>ผมไปทำบ้างดีมั้ยนะ
>ตอนนี้เธอก็น่าจะมีแต้มสะสมที่มีค่าราว ๆ 20,000 เยนแล้วน่ะสิ?
>ฉันไม่รู้วิธีใช้มันหรอก แต่ทำเอาไว้เก็บแต้มสะสมเฉย ๆ
“คำถามคือฉันจะลดภาษีได้มากแค่ไหน เพราะฉันอยากเซฟทุกเยนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้น่ะ”
แค่นึกภาพว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ ก็รู้สึกหวั่น ๆ แล้ว
บางกรณีก็ต้องจ่ายภาษีของปีหน้าล่วงหน้าตั้งครึ่งนึงด้วยนะ
เหมือนจะหมดตัวยังไงก็ไม่รู้
>โอ๊ะ?
>คงเป็นเงินค่าเข้าสอบแหละ
>ได้เวลาเปิดเผยสิ่งนั้นแล้วสินะ!?
“เอ๊ะ? ไม่ใช่ซะหน่อย? สิ่งสำคัญที่สุดคือเอาเงินไปเปย์เหล่าโอชิของฉันในวันวาเลน์ไทน์ต่างหาก! หรือก็คือ ฉันจะซื้อช็อกโกแลตจากเหล่าโอชิของฉันให้ครบทุกคนเลย!”
>ทำไปเพื่อ!?
แชทตบมุกให้ด้วยแฮะ
TLN : สวัสดีครับ ผู้แปลคนใหม่เอง พอดีเห็นว่าเรื่องนี้น่าสนใจดี และยังไม่มีใครมาแปลต่อ ผมก็เลย Steal! ซะเลย 55555+ วิธีการใช้คำอาจจะต่างจากคนเก่า ถ้าผิดพลาดยังไง ขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ
MANGA DISCUSSION