ถ้าอยากที่จะรู้ว่าฉันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมต้นที่ยากขนาดนี้ได้ยังไง ก็คงต้องเริ่มด้วยการอธิบายถึงนโยบายการศึกษาอันใหม่ล่าสุด

 

ถ้ายังคงจำได้กัน ฉันน่าจะเคยพูดเอาไว้ใน “ โปรเจ็คตอบคำถาม ” ว่าระบบการศึกษากำลังเปลี่ยนไปภายในไม่กี่ปี

 

และผลของมันก็คือ ทั้งภาษาอังกฤษ กับ การเขียนโปรแกรม กลายเป็นวิชาปกติที่ต้องเรียนในทุกๆโรงเรียนประถม

 

สาเหตุที่ปรับก็คือต้องการฝึกทรัพยากรมนุษย์ที่มีให้มีความพร้อมกับโลกที่พัฒนารวดเร็วมากขึ้น

 

และก็สิ่งนี้ยังคงโผล่ในแนวคิดของ “ โรงเรียน GIGA ” ด้วย

 

แนวคิดของโรงเรียน GIGA คือ   “การปรับให้เหมาะสมเฉพาะบุคคล” และ “การพัฒนาสภาพแวดล้อมการศึกษา ICT ให้แต่ละนักเรียนมีคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษาเฉพาะบุคคล สร้างสภาพแวดล้อมที่นักเรียนสามารถเรียนรู้การเขียนโปรแกรมและวิชาอื่น ๆ ได้ในระดับโลก”

 

 

[ TL : ICT หมายถึง Information and communication technology ]

 

และฉันก็อยู่ตรงกลางของเส้นแบ่งที่จะปรับไปใช้กระบวนการแบบนั้น

 

หรือให้พูดตรงๆ มันจะหมายความว่ายังไงงั้นหรอ?

 

ตั้งแต่ปีนี้ การสอบเข้าด้วยภาษาอังกฤษนั้นได้เริ่มแบบเต็มตัว แบบ 100% แล้วจริงๆ

 

นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ปีนี้ถูกเรียกเอาไว้ว่า “ ปีแห่งการสอบเข้าด้วยภาษาอังกฤษ ”

 

ในอดีตก็มีโรงเรียนอยู่ไม่กี่แห่งที่เปิดการสอบเข้าด้วยภาษาอักงฤษ

 

แต่มันก็มีเพียงไม่กี่ที่เท่านั้นที่เปิดรับการสอบเข้าด้วยภาษาอังกฤษเท่านั้น

 

ใช่แล้วล่ะ.. นั่นแหละคือ สูตรลับของฉัน

 

ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่เล่นกับวิธีนี้ หรือในกรณีนี้ก็คือ ฉันเจาะทางหลังบ้านไปเลยไงล่ะ

 

—ฉันเลือกการสอบที่ใช้ในการเข้าเพียงแค่วิชาเดียว ซึ่งนั่นก็คือ ภาษาอังกฤษ

 

ตั้งแต่เริ่มต้น ฉันเดิมพันทุกอย่างไปกับการสอบภาษาอังกฤษเพียงอย่างเดียว

 

นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ว่าฉันบอกไว้ ว่าต่อให้ฉันเรียนน้อยแค่ไหน ฉันก็ยังสอบได้

 

และนั่นก็เป็นอีกเหตุผลที่ว่าต่อให้ฉันป่วยและคะแนนสอบของวันที่สองมันจะออกมาไม่ได้แน่ๆ  

 

“มันก็คงจะยากแหละที่จะสอบไม่ผ่านหากไม่มีความสามารถขี้โกงอย่างงี้..”

 

เอาจริงๆ ก็กังวลนะ มากๆเลยด้วยในตอนที่ตัวเองป่วย

 

เอาแบบจริงๆ เลยนะฉันไม่คิดว่าตัวเองจะสอบตั้งแต่แรกแล้วด้วย…

 

ฉันเช็คกระดาษที่ปริ้นออกมา ที่ได้รับมาจากทางโรงเรียน

 

มันเป็นคะแนนของ 5 วิชา , 3 วิชา , 1 วิชา และรวมถึงอันดับคะแนนของแต่ละวิชา

 

ครั้งนี้ ฉันเลือกที่จะสอบแบบหลายๆวิชารวมกัน

 

การทดสอบแต่ล่ะอัน จะเรียงตามคะแนนที่ได้รับจากสูงสุดไปต่ำสุด

 

แต่ในกรณีของฉัน ซึ่งคะแนนที่เอามาคิดจริงๆก็มีเพียงแค่ ภาษาอังกฤษ

 

เพราะงั้นการเลือกสอบทั้ง 5 วิชาเป็นความคิดที่แย่สุดๆ

 

“เอาเถอะ.. ก็เลือกไปแล้วว่าจะทำอย่างงี้”

 

 

ถ้าหากฉันอายุเยอะกว่านี้เพียงแค่ปีเดียว การสอบให้ผ่านมันคงจะยากกว่านี้แหงๆ

 

โรงเรียนมัธยมต้นอันแสนสอบยากที่อยู่ห่างจากบ้านฉันไม่เท่าไหร่ ดันเปิดสอบภาษาอังกฤษล้วนในปีนี้พอดี และอนุญาติให้ฉันสอบเข้าโดยใช้แค่คะแนนของวิชาภาษา

อังกฤษ  

แล้วก็นั่นเป็นอีกเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงจำกัดตัวเลขของโรงเรียนที่ฉันจะเลือกสอบ

 

ฉันจะเลือกแค่โรงเรียนที่อนุญาติให้สอบเข้าโดยใช้ภาษาอังกฤษล้วนๆเท่านั้น

 

“ก็แบบ คุณแม่เองก็รู้ว่าฉันพูดภาษาอังกฤษได้ใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นมันคงไม่มีทางที่ฉันจะสอบตกโดยที่ตัวเองเลือกสอบแค่วิชาเดียวหรอก”

 

“ก็แม่ไม่แน่ใจนี่ ว่าลูกจะสอบผ่านหรือเปล่า ~!”

 

 

 

ฉันพูดให้เสียงดังขึ้นเพื่อให้คุณแม่ที่อยู่ในห้องครัวได้ยิน

 

เธอยังร้องไห้อยู่เลยอ่ะ

 

จากห้องครัว ฉันได้ยินเสียงต้มๆ กับ เสียงแม่หั่นอะไรบางอย่างอยู่

 

เพราะคุณแม่ได้พูดเอาไว้อย่างตื่นเต้นว่า “ เดียวแม่จะทำมื้ออาหารสุดแสนอร่อยเป็นการเฉลิมฉลองเอง!”

 

“เอาเถอะ.. อย่างน้อยมันก็ไม่แย่ล่ะมั้ง..”

 

ฉันวางกระดาษผลสอบไว้บนโต๊ะ และเดินไปหาคุณแม่ที่อยู่ในครัว.

 

การสอบทั้ง 5 วิชา ( ญี่ปุ่น , คณิต ,  วิทย์ , สังคม , อังกฤษ ) – ตก

 

การสอบ 3 วิชา ( ญี่ปุ่น , คณิต , อังกฤษ ) – ผ่าน

 

การสอบภาษาอังกฤษ ( การเขียน , การฟัง , การสอบสัมภาษณ์ ) ผ่าน ( พิเศษ A )

 

คะแนนภาษาญี่ปุ่นและคณิตศาสตร์ช่วงของคะแนนมากขึ้น ในการสอบ 3 วิชา

 

คะแนนภาษาอังกฤษเป็นการรวมที่ไม่ควรนำมาคิดคำนวณ ก็ฉันทำได้หมดนี่

 

[ TL : เอาจริงๆ สอบแค่ 5 วิชาครับ แต่ หากไม่ผ่านอันไหนก็จะขึ้นว่าตกทั้งหมดเลย ซึ่งอิโรฮะสอบผ่าน 3 วิชา คือ ญี่ปุ่น อังกฤษ และ คณิต ]

***

 

“งั้นอิโรฮะจัง…-”

 

“””ยินดีด้วยที่สอบผ่านจ้า!”””

 

“ขอบคุณนะคะ..”

 

หลังจากเรื่องในตอนเช้า ไมกับพี่อาเนะก็ได้มาที่บ้านของฉันพร้อมกับเค้ก

 

พวกเราทั้ง 4 คนตัดสินใจที่จะจัดปาร์ตี้ด้วยกัน พร้อมกับอาหารที่คุณแม่ได้ทำ

 

“อิโรฮะจัง ฉันดีใจมากเลย.. ยินดีด้วยนะ ยินดีด้วยน้า..”

 

“ไม.. ร้องไห้ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่อย่าเอาขี้มูกมาเช็ดที่เสื้อฉันสิ…”

 

“เฮะๆ เป็นเพราะพี่ไงล่ะใช่ไหมอิโรฮะจัง มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะสอบผ่านด้วยพลังของคิดแคทที่พี่ให้ไป เป็นไงบ้างล่ะ!?”

 

“อ่ะ.. ลืมกินไปเลยอ่ะพี่”

 

“เฮือก..”

 

มันรู้สึกวุ่นๆ ได้อย่างรวดเร็วในตอนที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันจริงๆนะเนี่ย..

 

ในตอนแรกฉันรู้สึกรำคาญ แต่พอเวลาผ่านไป.. ฉันไม่เกลียดมันแล้ว

 

— ฉันอยากให้ชีวิตประจำวันแบบนี้คงอยู่ไปตลอดกันจัง

 

เพราะว่าฉันชอบมันไงล่ะ..

 

และแล้วพี่อาเนะก็กระซิบเข้าไปที่หูของฉัน ราวกับได้ยินสิ่งที่ฉันคิดอยู่

 

“แล้วตอนนี้อิโรฮะจังก็จบประถมแล้ว.. เวลาผ่านไปเร็วจริงๆใช่ไหมนะ?”

 

“”—– !””

แล้วฉันก็ไปที่ไม ซึ่งไมก็มองมาที่ฉันแบบเดียวกัน

 

ฉันตื่นเต้นในตอนที่ตัวเองตัดสินใจที่จะเข้าสอบโรงเรียนมัธยมต้นนั้น แต่นั่นก็แปลว่าฉันกับไมจะต้องแยกทางจากกันในช่วงมัธยมต้นเช้นกัน

 

ในคราแรกที่ฉันตัดสินใจที่จะสอบ ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นเลย…

 

แต่ตอนนี้แล้ว…  

 

“ทุกคนได้เวลาทานเค้กแล้วจ้า!”

 

คุณแม่ได้นำเค้กออกมาจากตู้เย็น

 

…เค้กก้อนนี้เป็นเค้กที่ขมที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาเลยล่ะ..

***

— อ่ะ ช่ายๆ ลืมไปเลย

 

ฉันเกือบลืมที่จะเขียนคำตอบที่ฉันภูมิใจที่ทำได้ล่ะ ดังนี้เลยน้า

 

คำตอบของคำถามในข้อสอบ..

 

คำตอบ 1 : ความสนใจ ตัวอย่าง… -> การประกาศ -> ด้านหน้าและหลัง ตัวอย่าง → การประกาศ → ด้านหน้าและด้านหลัง  

 

[ 興味（例）→ 発表 → 表裏（例） → プレゼンテーション → 表裏（など）]

 

คำตอบ 2: ภาคแสดง → ภาษา → วิชาการ (อื่นๆ)  

 

[ 述語 → 言語 → 学術（など）]

 

วิชาคณิตศาสตร์

 

วิทยาศาสตร์

 

 

 

คำตอบที่ 1 : 89 องศาละติจูดเหนือ

วิชาสังคม :  

คำตอบ A: สหภาพโซเวียต

คำตอบ B: ปูติน

คำตอบ C: นาโต้

——-

 

 

โดเนทได้ที่ 1532747585 กสิกร คชภัค

 

 

 

การที่คุณโดเนทผมสิ่งที่คุณจะได้ – ความรักจากผม

 

 

 

ขอบคุณครับ  

 

 

 

 

 

*นั่งชงกาแฟ*

 

 

 

เฟสบุ๊คผู้แปล รับแปลทุกอย่างตั้งแต่เรือรบยันสากกระเบือ แค๊ก ( แชร์เยอะมากๆ กับ เอาไว้ขอบคุณคนโดเนทฮะ )

– นกฮูกจะบิน ไปจิกนายแน่นอน