ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 82 สาวกของพระเจ้า กับ จอมเวทย์ลึกลับ

[ …. คูเช่ซังคะ ]

[ หือ ? …. มีอะไร ? ]

เมื่อคูเช่หันหลังกลับมามองเบอร์นาเดสผู้ที่เรียกชื่อเธอออกมา เธอก็เห็นถึงความร้อนรนที่แสดงออกมาบนใบหน้าของเบอร์นาเดส

[ พวกเรา “เจอ” พวกมันแล้วค่ะ ]

「?……っ!?」

และทันทีที่เธอเข้าใจความหมายในคำพูดนั้น คูเช่ก็หันสายตาของเธอไปมองในจุดเดียวกับที่เบอร์นาเดสกำลังมองอยู่

[ …. นั้นมัน .. ]

จากในตรอกนั้นที่เบอร์นาเดสกำลังจ้องมองอยู่ มีผู้ชายกำลังแบกถุงอะไรบางอย่าง ชาย 2 คนนั้นกำลังแบกถุงที่ขนาดของมันใหญ่พอจะใส่เด็กลงไปได้ พวกมันเดินผ่านฝูงชนไปอย่างใจเย็นราวกับว่าพวกมันไม่ได้ทำเรื่องอุกอาจอย่างการลักพาตัว

[ พวกมันกล้าดีอย่างไรถึงลงมืออย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ …. ! ]

[ รอเดี่ยวค่ะ คูเช่ซัง ]

ในจังหวะที่คูเช่ผู้ที่กำลังโกรธจัดเพราะไอ้พวกลักพาตัว มันดูราวกับเธอพร้อมจะออกวิ่งได้ทุกเมื่อ เบอร์นาเดสจึงยื่นมือไปหยุดเธอเอาไว้

[ …..นี่มันหมายความว่าไงกัน ? ]

คูเช่ที่ถูกหยุดก่อนเธอจะเข้าไปหาพวกแก๊งลักพาตัว เธอไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไม สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเธอที่มีต่อพวกลักพาตัว ตอนนี้ได้หันมาทางเบอร์นาเดสแทน

สำหรับเบอร์นาเดส เธอยังคงใจเย็นอยู่

[ ได้โปรดใจเย็นลงด้วยค่ะ ]

[ ใจเย็น ? เธอพูดว่าใจเย็นงั้นรึ ? ….. ทั้งๆที่สถานการณ์เป็นแบบนี้ เธอกล้าพูดออกมาได้อย่างไรกัน ]

[ ก็จริงที่ดิฉันกล่าวออกมาเช่นนั้น …. แต่ว่าตอนนี้ มันคงไม่ไช่เรื่องดีแน่ถ้าหากพวกเราสูญเสียความรอบคอบใน “สถานที่” เช่นนี้ค่ะ ]

เพราะที่มันเพิ่งจะเลยช่วงเที่ยงไปหน่อยๆ การจราจรบนทางเท้าเป็นไปด้วยความหนาแน่ ถ้าหากพวกเราลงมือกับพวกลักพาตัวอย่างโจ่งแจ้งที่นี่ตอนนี้ .. พวกแก้งลักพาตัวอาจทำให้เหตุการณ์ต่างๆบานปลาย และความเสียหายอาจจะใหญ่กว่าที่เราคาดเอาไว้นัก

[ ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณดีค่ะ แต่ว่าได้โปรดสงบจิตใจตัวเองด้วยค่ะ ]

[….. เข้าใจแล้ว ]

ถึงแม้จะไม่ค่อยเต็มใจ แต่คูเช่ก็ผยักหน้าออกมา และเมื่อเบอร์นาเดสเห็นเช่นนั้น เธอก็หันไปทางพวกแก้งลักพาตัว และเริ่มออกเดิน

◇

ก็เป็นดั่งที่ว่า พวกเธอทั้ง 2 ต่างไล่ตามแก้งลักพาตัว แต่ว่า อาจเพราะพวกแก้งลักพาตัวเริ่มรู้สึกตัวเช่นกัน ..

[ สำหรับดิฉัน คนที่ทำเรื่องเช่นนี้มัน …. ชิ ! ]

เบอร์นาเดสที่กำลังไล่ตามแก้งลักพาตัวโดยการกระโดดจากด้านบนของสิ่งปลูกสร้างหนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

แม้ว่าเธอจะทิ้งระยะห่างอยู่พอสมควร แต่ว่าหลังจากไล่ตามพวกมันมาสักพักดูเหมือนพวกมันจะรู้สึกตัวแล้ว และเธอได้แต่คร่ำครวญในความผิดพลาดของเธอ

[ แต่ว่า ตอนนี้แหละ ! ]

ทำไมพวกแก้งลักพาตัวยังคงตั้งหน้าตั้งตาหลบหนีอยู่โดยไม่ก่อความโกลาหลหละ ? รึว่าเธอคาดการผิดพลาด ?

เพราะไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดอีกแล้ว เบอร์นาเดสไล่ประชิดพวกแก้งลักพาตัว

「!?」

ในขณะที่เบอร์นาเดสกำลังไล่ตามพวกแก้งลักพาตัวโดยการกระโดดจากหลังหนึ่งหนึ่งไปอีกหลังหนึ่ง อาจเพราะรู้สึกถึงบางสิ่งสีดำที่จู่ๆก็โผล่เข้ามาในการรับรู้ของเธอ มันทำให้เธอกระโดดถอยหลังออกมา

และทันใดนั้นเอง

*ตูมมมมมมมมมม !!!*

สิ่งปลูกสร้างที่เธอเพิ่งจะหยั่งเท้าลงไปเมื่อสักครู่ถูกระเบิดจนไฟลุกท่วม

[ นั้นมันอะไรกัน … !? ]

อาจเพราะแรงระเบิดนั้น มันทำให้เธอถึงกับตัวงอให้กับความเจ็บปวดของการระเบิด

และสิ่งที่เธอเห็นในภาพที่พร่าเบลอเหล่านั้นมันคือร่างของเงาดำของคนๆหนึ่ง

[ …. ดิฉันเข้าใจแล้ว นั้นมันเวทย์มันสายระเบิด [ Explosion ] สินะคะ …. High Wizard !(TL: จอมเวทย์ระดับสูง) ]

แม้ว่าเธอจะยังเจ็บตัวอยู่ แต่เธอก็ชักปืนเวทย์มนตร์คู่ของเธอขึ้นมาและหันปากกระบอกปืนไปยังจอมเวทย์ผู้นั้น

[ สำหรับพวกมันที่ถึงกับจ้างจอมเวทย์ระดับสูง …. ดูเหมือนว่าพวกมันจะพยายามเหลือเกินนะคะในเรื่องนี้ …. !! ]

เธอยิงกระสุนเวทย์มนตร์ออกไปราวกับการเดาสุ่ม และในวินาทีถัดมา เธอขึ้นนกให้กับปืนทั้ง2 และ หันปากกระบอกปืนเข้าสู่ตัวเอง

「Ernst! Paladin!!」

กระสุนเวทย์มนตร์ที่ถูกยิงออกไปนั้น มันมันเป็นกระสุนเวทย์มนตร์พิเศษที่มีชื่อเดียวกับนักบุญศักดิ์สิทธิ์และมันคือศาสตร์ลับของทางศาสนจักร

[…. อ้อ พวกสุนัขรับใช้ของทางศาสนจักนี่เอง ]

เสียงที่ได้ยินจากร่างสีดำนั้นมันเป็นเสียงทุ่มต่ำของผู้ชาย

[ สุนัข … ดูเหมือนคุณนี่ช่างกล้ามากที่พูดเช่นนั้นนะคะ ]

ภาพที่เธอเห็นหลังจากที่เธอ “รักษาตัว”แล้วคือชายคนหนึ่งที่ร่างของเขาน่าจะสูงกว่า 2เมตรได้ และถูกปกคลุมอยู่ในผ้าคลุมสีดำ ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังถูกซ่อนอยู่ในฮูดจึงไม่สามารถมองเห็นได้ แต่จากร่างกายและน้ำเสียงนั้นให้เดาได้ไม่ยากว่าคนๆนี้เป็นผู้ชาย

[ ถ้าคิดจะผ่านหละก็ …. คุณคงกำลังจะพูดแบบนี้สินะคะ ? ]

เมื่อเบอร์นาเดสกล่าวออกมาพลางเตรียมปืนเวทย์มนตร์ของเธอยู่ จอมเวทย์ผู้นั้นก็หัวเราะออกมา *หึหึหึหึหึ*

[ ขำอะไรคะ ? ]

เบอร์นาเดสถามออกมาพลางตั้งข้อสงสัยว่าศัตรูของเธอนั้นเป็นจอมเวทย์จริงๆหรือ เพราะเขาไม่ได้ถืออะไรเลยที่ดูจะสามารถเร่งการทำงานของเวทย์มนตร์ได้

และเมื่อเธอเตรียมปืนของเธอเสร็จ ชายคนนั้นก็ยื่นมือที่ว่างปล่าวไปยังเบอร์นาเดส

「ッ!!」

*คลิก!* (Click!)

และการตอบสนองต่อสิ่งนั้น เบอร์นาเดสได้ลั่นไกออกไป แต่ว่ามันมีเพียงแต่เสียงที่ถูกกดไกปืนเวทย์มนตร์ของเธอเท่านั้น

[ เป็นไปไม่ได้ …. !? ]

เบอร์นาเดสได้ลั่นไกไปอีกหลายต่อหลายครั้ง และเธอก็รู้สึกตัวว่าพลังเวทย์ในร่างกายของเธอนั้นตอนนี้มันได้หายไปแล้ว

( พลังเวทย์ของดิฉันหายไป !? …. เดียวสิ อะไรกัน … !? )

ชายคนนั้นได้เผยรอยยิ้มเย้ยยันให้กับเบอร์นาเดสที่กำลังตื่นตนกกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่

[ ….พวกสุนัข ก็ควรที่จะคลานอยู่บนพื้นดิน ]

[ อึก , นี่มัน … เวทย์มนตร์หลับ ? … ทำไมหละ … Ernst สามารถต้านทานสถานะผิดปกติได้นี่ … ]

ความสามารถจริงๆของ Ernst คือการฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาการแสดงผล ความสามารถนี้ยังสงผลถึงการต้านสถานะผิดปกติเช่นพิษได้อีกด้วย

( ยาชิโระ … ซัง )

ในขณะที่สติของเธอเริ่มจะพร่าเบลอ ภาพของเด็กผู้ชายคนนั้น ยาชิโระที่กำลังยิ้มอยู่แว๊บเข้ามาในความคิดของเธอ