「ฉันเองก็อยากอยู่กับท่านพี่ทั้งสองคนด้วยค่ะ…!?」

 

ลิลลี่จังที่ถูกต้อนจนมุมเหมือนจะเข้าใจคำพูดของผมในทางที่เข้าข้างตัวเองจนตาเป็นประกาย

 

ไอระจังกับวิกตอเรียซังถึงกับถอนหายใจ

 

ลูน่าจ้องหน้าผมอย่างงอน ๆ

 

ก็แน่นอนอยู่แล้ว

 

ถ้าลิลลี่จังได้มาอยู่ด้วย เวลาที่ลูน่าได้อ้อนผมตามลำพังก็จะลดลงไปมาก

 

เพราะเด็กคนนี้ดูยังไงก็น่าจะเข้ามาแทรกแบบไม่ดูสถานการณ์ และมีแนวโน้มจะติดลูน่าจนไม่ยอมห่าง

 

「อืม…ลิลลี่จังไปอยู่บ้านพ่อแม่ฉันดีกว่า ถ้าให้มาอยู่กับลูน่าด้วย มันจะกลายเป็นรางวัลแทนที่จะเป็นการลงโทษนะ？」

 

ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม

 

ด้วยเหตุนี้สีหน้าของลูน่าก็สดใสขึ้นทันที ส่วนลิลลี่จังถึงกับช็อกไป

 

ยังไงเด็กคนนี้ก็ตลกดีเหมือนกัน

 

「แน่ใจหรือคะ？」

 

ดูเหมือนจะคาดไม่ถึงว่าผมจะฝากไว้ที่บ้านพ่อแม่ ไอระจึงถามย้ำ

 

「ก็ใช่น่ะสิ จะให้มาอยู่กับพวกเราก็ไม่เหมาะใช่ไหม แล้วจะปล่อยให้อยู่คนเดียวก็คงลำบากเกินไป」

 

แม้แต่ลูน่าตอนที่มาอยู่กับผมใหม่ ๆ ยังไม่กล้าอาบน้ำคนเดียวเลย

 

จะให้เจ้าหญิงจอมเอาแต่ใจคนนี้ใช้ชีวิตลำพังคงเป็นไปไม่ได้

 

คิดว่าวิกตอเรียซังคงคอยดูแลให้อยู่ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

 

ยิ่งกว่านั้น ถ้าให้เธออยู่ใกล้ ๆ ห้องของพวกเรา ก็คงมาเยี่ยมบ่อยแน่ ๆ

 

เพื่อเห็นแก่ลูน่า ผมเลยอยากให้ห่างออกไปหน่อย

 

「แต่ว่าจะไม่เป็นภาระของครอบครัวหรือคะ？」

 

「พ่อกับแม่ฉันก็เป็นคนแอบตัดสินใจเรื่องของฉันเองเหมือนกัน คราวนี้ให้ฉันตอบแทนบ้างก็ดี ส่วนริออน…น่าจะงอนไปบ้าง แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นเด็กที่ดูแลคนอื่นเก่ง โดยเฉพาะกับผู้หญิง เธอจะใจดีกับลิลลี่จังแน่นอน」

 

ถึงจะดุบ้างตามนิสัยถ้าลิลลี่จังทำตัวไม่ดี — ผมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป

 

「จะมาจัดการเรื่องของฉันโดยพลการได้ยังไง――！」

 

ระหว่างที่เรากำลังคุยกัน ลิลลี่จังพยายามจะโวยวาย

 

แต่――

 

「ลิลลี่？」

 

――เพียงแค่ลูน่าเรียกชื่อด้วยเสียงอ่อนโยน เธอก็สงบลงในทันที

 

ช่างเชื่องจริง ๆ

 

「ลิลลี่จังเชื่อฟังลูน่ามากที่สุดเหรอ？」

 

「ค่ะ น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ ถึงจะเชื่อฟังครอบครัวเหมือนกัน แต่กับท่านลูน่าดูจะเชื่อฟังเป็นพิเศษ」

 

ถ้าเป็นแบบนี้ จะส่งคืนให้ราชวงศ์ก็คงไม่เดือดร้อนอะไร

 

แต่คนที่ทำงานรับใช้ราชวงศ์จะลำบากมากกว่า ดังนั้นให้พาไปอยู่ฝั่งเราคงดีกว่า

 

ถ้าทำบุญคุณให้ราชวงศ์ไว้บ้าง ก็คงช่วยให้เรื่องของผมกับลูน่าในอนาคตง่ายขึ้น

 

「ยังไม่กล้าให้ไปโรงเรียนตอนนี้ ให้เรียนหนังสือที่บ้านไปก่อน แล้วก็ช่วยงานบ้านไปด้วย จะได้เรียนรู้การใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา」

 

เพราะลิลลี่จังยังชอบพูดจาไม่คิด และถ้ายังดูถูกคนอื่นแบบนี้ จะปล่อยไปโรงเรียนเลยคงอันตราย

 

เลยจะให้ครูมาติวที่บ้านแทน แล้วให้ช่วยริออนทำงานบ้านไปด้วย เรียนรู้สิ่งที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิต

 

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็น่าจะซาบซึ้งถึงความลำบากของคนที่คอยดูแลตัวเองบ้าง

 

ยิ่งกว่านั้นที่บ้านผม พ่อแม่ก็ทำงานทั้งคู่ กลับบ้านดึก ริออนทำงานบ้านแทบทุกอย่าง นี่จะเป็นบทเรียนที่ดี

 

「วิกตอเรียซัง เห็นด้วยไหม？」

 

ถ้าลิลลี่จังจะอยู่ญี่ปุ่น วิกตอเรียซึ่งเป็นองครักษ์ก็คงต้องอยู่ต่อด้วย

 

เพราะต้องจากบ้านเกิด จึงเป็นสิ่งที่น่ากังวล

 

「ค่ะ ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างท่านลูน่า ดิฉันก็เต็มใจ」

 

ด้วยแรงศรัทธาต่อลูน่า ปัญหานี้จึงคลี่คลายได้อย่างง่ายดาย

 

ที่เหลือก็แค่ให้ลูน่ากำชับลิลลี่จังไม่ให้ขัดคำสั่งริออน ทุกอย่างก็น่าจะไปได้ด้วยดี