ช่วงพักกลางวันในวันหนึ่ง หลังการสอบสิ้นสุดลงมาได้หนึ่งสัปดาห์

วันนี้เป็นวันที่จะมีการติดประกาศอันดับผลสอบหลังจากหยุดฤดูหนาว และบรรยากาศในโรงเรียนก็คึกคักกว่าปกติ

 

“นายไม่ไปดูอันดับเหรอ?”

 

พอใกล้จะกินข้าวเที่ยงเสร็จ เพื่อนร่วมชั้นทุกคนก็ออกไปดูอันดับกันหมดแล้ว ทำให้ห้องเรียนแทบจะว่างเปล่า

ในตอนนั้นเอง คานาตะก็เดินเข้ามาหาอิโอริที่เหลืออยู่ในห้องเพื่อจะอาศัยความเงียบเพื่อจะงีบหลับ

 

“ยังไงสุดท้ายก็ต้องได้รับใบเกรดอยู่ดีน่ะนะ”

“เป็นคำตอบที่สมเหตุสมผลจริงๆ”

“ถ้าไปดูแล้วอันดับมันขึ้นได้ก็คงไปดูหรอก แต่มันไม่เปลี่ยนอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ?”

“เยือกเย็นจริงนะนายเนี่ย พวกที่อยากรู้ผลล่วงหน้าคงอิจฉาน่าดู”

 

เพราะงานที่ต้องรับผิดชอบ ตอนนี้เขาต้องการพักมากกว่าอันดับอีก และเพราะไม่ได้สนใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงตอบไปอย่างไร้อารมณ์ ซึ่งดูเหมือนคานาตะจะประทับใจอยู่บ้าง

อิโอริกำลังจะหลับลงอีกครั้งโดยไม่สนใจใดๆ แต่—

 

“ไม่ใช่นะคานาตะ หมอนี่ไม่ใช่เยือกเย็นอะไรหรอก แค่เป็นคนซื่อบื้อที่เฉื่อยชาแล้วก็ไม่สนโลกเฉยๆ น่ะ”

 

เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของคานาตะและขัดจังหวะการหลับของเขา

 

“พูดซะเจ็บเลยนะ”

“แต่ฉันก็ว่าไม่ผิดนะ?”

“ฉันบอกให้พูดอ้อมๆ ไงล่ะ แฟนของเธอยังพูดอ้อมกว่านี้เลยนะ”

 

คนที่เดินเข้ามาคือเด็กสาวผมสีน้ำตาลอมแดงยาวระดับไหล่ เธอชื่ออาซางิริ คุรุมิ และเป็นแฟนสาวของคานาตะ

คุรุมิเป็นสาวสวยอีกคนที่ต่างจากอาสุมิ ด้วยรูปร่างเพรียวและใบหน้าที่ยังมีความไร้เดียงสาอยู่บ้าง

แม้จะพูดจาค่อนข้างตรงไปตรงมา แต่ก็เป็นคนที่ดูแลคนอื่นได้ดีและเรียนเก่ง เข้ากันได้ดีกับคานาตะที่มีนิสัยคล้ายกัน— ยกเว้นเรื่องคำพูด

 

“ถ้าไม่อยากโดนว่าแบบนั้นก็หัดตั้งใจดูสิ ลองเปลี่ยนลุค เล่นชมรม หรือเข้าสังคมดูบ้าง เดี๋ยวผู้หญิงก็เข้ามาหาเองแหละ”

“เงื่อนไขเยอะไปแล้ว”

“คุรุมิเธอพูดซะตรงเชียว”

“คานาตะ นายก็น่าจะเตือนเขาในฐานะเพื่อนบ้างนะ?”

 

แม้จะพูดแรง แต่เพราะรู้ว่าเธอเป็นห่วงถึงพูดแบบนั้น อิโอริเลยไม่ได้โกรธอะไร

อีกอย่าง เขาเองก็รู้จักคนที่เข้มงวดกว่านี้อยู่แล้วด้วย

 

“โทกิซากะคุง นายไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ?”

“ไม่เอาอ่ะ ถึงจะมีก็มั่นใจว่ายังไงก็โดนบอกเลิกเร็วแน่”

“ฉันว่าไม่ขนาดนั้นหรอก”

“จริงนะ นายก็มีคะแนนในหมู่ผู้หญิงอยู่พอตัวเลย”

“เงียบขรึมแล้วก็คูลนั่นสินะ”

“หืม รู้ตัวด้วยเหรอ คานาตะบอกเหรอ?”

“เปล่า ฉันไม่ได้บอกนะ”

 

ดูเหมือนข่าวลือในหมู่ผู้หญิงที่อาสุมิเคยพูดถึงจะเป็นเรื่องจริง

แต่พอคิดว่า ถ้าพวกผู้หญิงได้รู้จักตัวจริงของอิโอริเข้า พวกเธอจะคิดยังไงนะ?

อาจจะผิดหวังก็ได้ แค่นึกก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว

 

“งั้นรู้ได้ไงล่ะ?”

“ข่าวลือไง”

“น่าสงสัยนะ”

“น่าสงสัยจริงๆ ด้วย”

“อย่าสงสัยเซ่”

“ก็เป็นเรื่องที่มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่รู้ไม่ใช่เหรอ? หรือว่านายมีแฟนอยู่แล้ว?”

“ไม่มี”

“งั้นเหรอ แต่มีแฟนนี่มันดีนะ ใช่มั้ยคานาตะ?”

“อื้ม ดีสุด ๆ เลยล่ะ”

“หยุดเลยนะ อย่ามาอวดกันตรงหน้าแบบนี้ บรรยากาศมันเลี่ยนไปหมดแล้ว”

 

อยู่ดีๆ ก็เหมือนโดนลากไปถามป้อนคำถามแล้วโดนโชว์ความหวานต่อหน้าอีกต่างหาก

มันเหมือนโดนหาข้ออ้างเพื่อจะได้อวดกันอย่างเต็มที่เสียมากกว่า

 

พอพวกเขาเริ่มเข้าโลกส่วนตัวกัน อิโอริก็เริ่มรู้สึกอายแทนจนอยากไล่ออกไปจากห้อง

แต่แผนการนั้นก็ล้มเหลว—เพราะ…

 

“โอ๊ะ ท่านนักบุญไม่ใช่เหรอ?”

“สวัสดีค่ะ คุณอาซากิริ”

 

อาสุมิที่กลับมาจากธุระบางอย่างเข้ามาพอดีกับสองคนนั้น

ดูเหมือนว่าคุรุมิกับอาสุมิจะรู้จักกันอยู่แล้ว

 

จะว่าไปทั้งคู่ก็มักจะอยู่ในอันดับต้นๆ ของผลสอบเสมอ

คู่นี้มักจะแย่งอันดับหนึ่งกับอันดับสองกันประจำ

 

“ท่านนักบุญก็ไปดูอันดับมาเหมือนกันเหรอ?”

“เปล่าค่ะ ฉันแค่ไปซื้อน้ำมา”

“ไม่ดูเหรอ?”

“ดูไปอันดับก็ไม่เปลี่ยนนี่คะ”

“ตอบได้ดีเลยล่ะ สมกับเป็นท่านนักบุญจริงๆ”

“เดี๋ยวสิ ทำไมตอบเหมือนฉันแท้ๆ แต่ปฏิกิริยามันต่างกันขนาดนี้ล่ะ?”

 

แม้คำตอบของอาสุมิจะเหมือนของเขา แต่ปฏิกิริยาของคุรุมิกลับต่างกันลิบลับ จนอิโอริต้องประท้วง

 

“ก็คนละเรื่องเลยนี่นา เธอน่ะไม่ใช่พวกไม่ใส่ใจหรือเฉื่อยชาแบบนายสักหน่อย”

“เฮ้อ… เถียงไม่ออกเลยแฮะ”

“อ๊ะ ใช่เลย ท่านนักบุญคะ หมอนี่น่าจะเข้ากับคุณได้ดีเลยล่ะ”

“…ฉันรู้ค่ะ”

“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?”

“ฉันถามว่า ‘หมายความว่าไงเหรอคะ?’ น่ะค่ะ”

 

คุรุมิแนะนำอิโอริให้อาสุมิแบบไม่ทันตั้งตัว เธอเลยตอบกลับเบา ๆ

พอคุรุมิไม่ค่อยได้ยินก็เลยถามซ้ำ อาสุมิจึงอธิบายอีกที

 

“เมื่อกี้ฉันก็ถามหมอนี่เรื่องเดียวกัน แล้วคำตอบก็เหมือนกันเป๊ะเลย คงจะเข้ากันได้ดีล่ะมั้ง?”

“อ่า”

“เธอก็ยังไม่มีแฟนใช่มั้ยล่ะ? หมอนี่ก็มีจุดเพี้ยนๆ อยู่หรอก แต่ไม่ใช่พวกเจ้าชู้แน่ ฉันแนะนำเลย”

“…ไม่เป็นไรค่ะ”

“โดนปฏิเสธแล้วแหละ เสียใจด้วยนะ”

“เฮ้ อย่าทำอะไรตามอำเภอใจสิ แบบนี้มันน่าสงสารสุดๆ เลยนะเนี่ย”

“ฟุฟุ ขอโทษค่ะ”

 

โดยที่ไม่รู้ตัว อิโอริกลายเป็นฝ่ายถูกเสนอแล้วก็โดนปฏิเสธไปในทันที

พอเขามองไปก็เห็นอาสุมิเหลือบมาทางนี้แวบนึง—คงรู้ดีอยู่แล้วว่าแบบนั้นหมายถึงอะไร

 

หลังจากนั้นอาสุมิก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

เขาก็แค่ตกเป็นเหยื่อของสาวๆ ทั้งสองคนที่หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

แย่จริงๆ อิโอริได้แต่ยอมแพ้อย่างสิ้นหวัง

 

“งั้นไปกันเถอะคานาตะ ไปดูอันดับกันเถอะ?”

“รอบนี้อยากได้ที่หนึ่งนะ”

“ก็อ่านหนังสือด้วยกันตั้งเยอะ ต้องได้สิ”

“นั่นสินะ”

 

แล้วทั้งคู่ก็จับมือกันพร้อมรอยยิ้ม เดินออกไปด้วยบรรยากาศหวานเลี่ยนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

T/N:

“คุณนางฟ้าข้างห้องของผมคือ Vtuber สุดฮิตที่ผมเป็นคนออกแบบโมเดลให้”

อ่าวไม่ใช่ โทษๆ แต่โคตรคุ้นเลย