“ห่วยไปแล้ว! ทัมเนลของอุคามารุเนี่ยมันห่วยเกินไป! ทัมเนลห่วยขั้นสุด! ห่วย ห่วย ห่วย!”

“ถ้าฉันตั้งใจทำล่ะก็ จะทำทัมเนลคุณภาพสูงเหมือนโยโยะซังก็ยังได้เลยนะคะ!”

 

（สองคนนี้นี่ สนุกกันจริง）

 

คืนวันหนึ่ง ขณะที่อิโอริเปิดไลฟ์ไว้ฟังระหว่างทำงาน ก็มีวีทูบเบอร์สองคนกำลังทะเลอะกันอยู่

ไลฟ์ของอาสุมิ ในชื่อ “เฮียวกะ” คืนนี้เป็นคอลแลบพูดคุยกับรุ่นพี่ร่วมสังกัดอย่าง “โยโยะ มาฮิรุ”

โยโยะให้ความรู้สึกเหมือนพี่สาว เธอมีสาวผมยาวสีดำปอยสีขาวแซมไว้ในผม ใส่เสื้อยืดหลวมๆเปิดไหล่ซ้าย คอนเซปต์ดูจะเป็นนีต

 

เธอเป็นหนึ่งในสตรีมเมอร์ไม่กี่คนที่สตรีมมายาวนานถึงสี่ปี และมียอดซับถึงหนึ่งล้านคน

สไตล์การสตรีมของเธอคล้ายกับอาสุมิ แต่จุดต่างคือความสัมพันธ์กับผู้ชม

ถ้าอาสุมิอยู่ในตำแหน่งแบบไอดอล โยโยะก็คงใกล้เคียงกับตลกสายพูดคุยมากกว่า

 

เธอมักจะเปิดศึกปลอมๆกับผู้ชมเหมือนเล่นมวยปล้ำ

คอมเมนต์ที่เธอได้รับจึงค่อนข้างเผ็ดร้อนอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็แน่นอนว่าทุกคนรักเธออยู่ดี

 

“คิดว่าจะเอาชนะฉันที่เป็นสุดยอดทัมเนลอันดับหนึ่งของโลกได้เหรอ? อย่ามาดูถูกนีตนะ!”

“ฉันแข่งที่เนื้อหาค่ะ! อย่ามาดูถูกเด็กม.ปลายนะคะ!”

 

โยโยะเบิกตากว้าง แกว่งตัวซ้ายขวาอย่างแรง ขณะที่เฮียวกะก็ทำหน้าโกรธตอบโต้กลับไป

 

[ห๊า? ทัมเนลของอุคามารุคือที่สุดแล้ว][เพราะรุ่นพี่ไม่สั่งสอนรึป่าว][ห๊า?][ขอโทษแทนรุ่นพี่คนนี้ด้วยนะ เฮียวกะจัง][อย่าแกล้งรุ่นน้องนะ][ห๊า?][เผามันเลย][โอเค จุดไฟเลย]

 

คอมเมนต์ในแชทนั้นโกลาหลราวกับเกิดดราม่าหนักหน่วง แต่จริงๆแล้วนี่เป็นสไตล์ปกติของไลฟ์นี้ และโยโยะเองก็ถือว่านี่เป็นหนึ่งในมุกประจำตัว

 

ทัมเนลที่พูดถึงในวันนี้ คือ “Thumbnail” ก็คือภาพหน้าปกที่แสดงในกรอบของวิดีโอหรือไลฟ์

จะว่าไปแล้วก็เทียบได้กับหน้าปกของนิยายหรือมังงะเลย

 

เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะข้อมูลของวิดีโอหรือไลฟ์มักแฝงอยู่ในทัมเนล และมันส่งผลต่อยอดวิวหรือจำนวนผู้ชมได้เลย

โยโยะนั้นเก่งในการทำทัมเนล ส่วนเฮียวกะก็เป็นคนที่มักถูกเรียกว่าทำ “ทัมเนลห่วยๆ” หรือ “ทัมเนลกระจอก” และทั้งสองคนนี้ใน PROGRESS เลยถูกเปรียบกันแบบสุดขั้ว

 

“อย่างฮา ลองคอมเมนต์มั่งดีกว่า”

 

แค่ฟังก็ทำให้หลุดหัวเราะได้ สตรีมนี้เป็นสิ่งที่เป็นไว้ฟังเพลินๆพื้นหลังที่ยอดเยี่ยมมาก แต่ข้อเสียคือต้องหยุดมือเป็นพักๆ

 

[หม่าม้าชอบทัมเนลของเฮียวกะมากเลยนะ!]

 

แม้จะวาดรูปอยู่ อิโอริก็คอมเมนต์เป็นบางครั้ง และเมื่อเขาโผล่มา แชทก็เริ่มดุเดือด

 

[หม่าม้า!?][หม่าม้าก็ดูอยู่ด้วย][เจ้านีตพูดมาก][หม่าม้าพูดถูก!][หม่าม้าตามดูอยู่จริง ๆด้วย][เจ้าบ้า ไปทำงาน!][หม่าม้ามาแล้ว 555]

 

“อ๊ะ! หม่าม้า! โยโยะซังแกล้งหนูค่ะ! ช่วยด้วย!”

“อุคามารุโตจนป่านนี้แล้วยังอ้อนแม่ ไม่อายเหรอ~?”

 

พอเห็นคอมเมนต์ของอิโอริ เฮียวกะก็รีบอ่านออกเสียงทันที ส่วนโยโยะก็ตอบโต้แบบที่รู้ว่าผู้ชมต้องการอะไร

ทั้งวิธีการรับส่งและการขยายประเด็นต่างๆ ในไลฟ์ของพวกเธอ อิโอริก็ใช้เป็นตัวอย่างเวลาตนต้องขึ้นไลฟ์เช่นกัน

เมื่อสองปีก่อน คงไม่กล้าเข้าไปแซวโยโยะต่อหน้าแบบนี้แน่ แต่ตอนนี้ก็ชินแล้ว

 

[อย่าแกล้งลูกสาวฉันนะ! ไม่งั้นจะเอาไปวาดโดจินซะเลย!]

“มะม๊า พูดอีกค่ะ!”

[เลือกเอา จะให้ออร์ครุม หรือโดนโอตาคุโรคจิตสะกดจิตดีล่ะ?]

“ขอโทษค่ะ แค่นั้นก็พอแล้ว…”

 

พออิโอริตอบกลับอีกครั้ง โยโยะก็ทำเป็นยอมแพ้แล้วขอโทษ

นี่แหละคือแนวทางของโยโยะ เป็นความสามารถด้านการแสดงที่ต่างจากอาสุมิอย่างสิ้นเชิง

 

ส่วน “วาดเป็นโดจิน” นั้นก็เป็นมุกที่เริ่มมาจากใครสักคนในวงการนักวาด มันก็แค่มุกขำๆ เท่านั้นเพราะความจริงแล้วอิโอริไม่สามารถทำโดจินของโยโยะได้

ก็คือ—เหล่าสตรีมเมอร์ใน PROGRESS ที่สังกัดบริษัท “Seiun Live” จะมีข้อจำกัดสำหรับนักวาดที่ออกแบบตัวละคร ว่าห้ามผลิตโดจินหรือสินค้าใดๆ

เป็นเรื่องเกี่ยวกับภาพลักษณ์ในฐานะโปรดิวเซอร์ และลิขสิทธิ์ตัวละคร จึงมีการจำกัดสิทธิ์ของนักวาดในการผลิตสินค้าดังกล่าว

 

แต่แน่นอนว่า คนที่ไม่เกี่ยวกับ Seiun Live สามารถผลิตได้ตามแนวทางที่บริษัทกำหนด แม้แต่เนื้อหา R-18 ก็สามารถทำได้

 

“งั้นอุคามารุต้องทำทัมเนลสุดยอดให้ได้ในการไลฟ์หน้าสินะ~?”

“รับทราบค่ะ! จะจัดเต็มเลย!”

“งั้นตามแผนเปลี่ยนคังคิทสึให้เป็นสตรีมเมอร์ล่ะก็… เรียกหมอนั่นมาทำทัมเนลด้วยเลยแล้วกัน!”

 

[อย่าเอาหม่าม้ามาเกี่ยว!][หม่าม้ายุ่งอยู่ ไม่เหมือนเธอนะ][เอาไปทำโดจินซะเลย][อุคะจังสู้ ๆ][ไอนีตบ้า][อุคะจัง สู้เขานะ!][หม่าม้าปฏิเสธได้เลย][เธอทำเองไปดิ]

 

พอเข้าสู่ช่วงท้าย ไลฟ์ก็ลงเอยด้วยการที่อาสุมิจะพัฒนาฝีมือทำทัมเนล และโชว์ในไลฟ์ครั้งต่อไป

…และไม่รู้ทำไมอิโอริที่ไม่ใช่สตรีมเมอร์ก็โดนลูกหลงไปด้วย

 

 

 

“วันนี้สนุกมากเลยค่ะ! ขอบคุณที่ช่วยทำให้ไลฟ์สนุกขึ้นนะคะ!”

“ก็แค่คอมเมนต์นิดหน่อยเอง”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ …อ๊ะ หมูผัดขิงนี่อร่อยจัง”

 

หลังจบคอลแลบกับโยโยะ อาสุมิก็มาหาอิโอริที่ห้องเหมือนเคยเพื่อร่วมโต๊ะอาหาร

หลังจากเสนอว่าอยากช่วยเหลือเขาครั้งก่อน เธอก็จะแวะมาช่วยทำความสะอาดทุก ๆ สองสามวัน

 

เมื่องานวาดภาพเริ่มเยอะ เธอก็บอกว่าจะเป็นฝ่ายทำอาหารให้ด้วย

แต่ในช่วงที่อิโอริยังว่าง เขายังเป็นฝ่ายทำอาหารให้เธออยู่

 

“ว่าแต่ทัมเนลจะทำยังไงดีนะ…”

“ฉันน่าจะพอไหวนะ ถ้าเป็นเกมในไลฟ์สตรีม ก็วาดตัวละครเองได้อยู่แล้ว เพราะวาดภาพก็คิดองค์ประกอบอยู่ตลอด ทัมเนลก็น่าจะไม่ต่างกัน”

“อืม นั่นก็เป็นข้อได้เปรียบอยู่นะคะ”

“แต่ทัมเนลห่วยๆ ของเธอนั่นก็ดีนะ ใช้ขายความเป็นแม่ลูกไปเลยมั้ย”

“หืม… ฟังดูมีเหตุผลนะคะ”

 

อาสุมิทำทัมเนลแบบหยาบๆ

ต้นเหตุมาจากตอนที่เพิ่งเริ่มไลฟ์ใหม่ๆแล้วไม่มีเวลาทำก็เลยทำแบบลวกๆไป

ผลก็คือ มันกลับได้รับเสียงตอบรับดีจนกลายเป็นมุก และเธอก็ใช้ทัมเนลสุดห่วยนั้นเป็นจุดขายมาจนถึงตอนนี้

 

ถ้าอย่างนั้น คนเป็นแม่อย่างคังคิทสึ ถ้าทำแบบนั้นบ้างก็คงตลกดีเหมือนกัน อิโอริคิดขึ้นมา

การขายความเป็นแม่ลูกเองก็เป็นหนึ่งในเซอร์วิสแฟนๆ เช่นกัน

ถึงอย่างนั้น พอเห็นสาวแสนสวยตรงหน้ากินข้าวที่เขาทำ แล้วถูกเรียกว่า “หม่าม้า” แล้ว…อิโอริก็เผลอคิดว่าแบบนี้มันจะทำให้รสนิยมเขาบิดเบี้ยวเอาได้เลย

 

“พอคิดว่าถูกเธอเรียกว่าหม่าม้าแล้ว… รู้สึกแปลกๆ แฮะ”

“เหรอคะ? สำหรับฉันรู้สึกเข้าดีนะ เพราะนายก็ทำอาหารให้ด้วยนี่ หม่าม้า”

 

พออิโอริพูดแบบนั้น อาสุมิก็เริ่มแสดงด้านร้ายๆ ของเธอออกมา

เต็มไปด้วยแผนจะล้อแน่นอน

 

“หยุดเลย หยุดเลย เดี๋ยวรสนิยมฉันพังหมด”

“ข้าวของหม่าม้าอร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ หม่าม้า”

“เธอนี่… เขินจะตายอยู่แล้วเนี่ย!”

 

อาสุมิเอาหมูผัดขิงเข้าปาก พร้อมยิ้มเยาะอิโอริที่หน้าแดงจนแทบจะระเบิด

ดูเหมือนเธอจะสนุกมากจริง ๆ

อิโอริที่ต้องเผชิญกับรสนิยมอันแปลกประหลาดแบบนี้ ก็ได้แต่สั่นไหล่พยายามอดทน

 

“ฟุฟุ โทษใครไม่ได้หรอกนะคะ ที่เปิดจุดอ่อนให้เห็นเองแบบนั้นน่ะ”

 

แล้วอาสุมิก็ยกมือปิดปาก หัวเราะเบาๆ ด้วยความพอใจ