บทที่ 2: ต่อให้ชอบแค่ไหน แต่นี่มันก็ไม่แฟร์เกินไปแล้วครับ

「ถ้าอย่างนั้น ใครก็ได้ช่วยออกมาข้างหน้าเพื่อวัดสเตตัสหน่อยครับ」

ดูเหมือนว่าการวัดสเตตัสจะต้องทำทีละคนโดยให้ออกไปข้างหน้า

ถ้ามีสกิลโคตรโกงหรือสเตตัสระดับฮีโร่ มันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ออกจะฟินด้วยซ้ำที่โดนมองด้วยสายตาอิจฉา

แต่ มันก็ไม่แน่เสมอไปว่ะ ในบรรดานักเรียน 30 คนที่นี่ ต้องมีสักคนสองคนที่กาก หรือก็คือพวกที่ทั้งสเตตัสทั้งสกิลมันห่วยกว่าชาวบ้าน อาจจะเป็นหมอนั่น หรืออาจจะเป็นเจ้านั่น ไม่สิ เผลอๆ อาจจะเป็นฉันเองก็ได้

ตอนนี้ชีวิตต่างโลกเพิ่งจะสตาร์ท ยังไม่มีความเหลื่อมล้ำอะไรทั้งนั้น แต่สักวันหนึ่งคงต้องโดนมองด้วยสายตาดูถูกว่าเป็นตัวถ่วงแหงๆ เพราะงั้นเลยอยากจะแอบเช็กสเตตัสแบบลับๆ แต่ ก็ช่างแม่งเหอะ ต่อให้ฉันบ่นอะไรไปมันก็ไม่เปลี่ยนอะไรอยู่ดี

เพื่อนร่วมห้องต่างมองหน้ากันเหลิกลั่กว่าใครจะไปวัดเป็นคนแรก ไม่ว่าจะวัดตอนไหนสเตตัสก็ไม่เปลี่ยนหรอก แต่ฟีลลิ่งมันจะเปลี่ยนไป

「ถ้าไม่มีใครไป งั้นฉันเอง」

คนที่เปิดคนแรกคือเร็นยะ หมอนั่นมันพวกไม่แคร์ชาวบ้านอยู่แล้ว แล้วก็ไม่มีทางที่สเตตัสของเจ้านี่จะกากแน่นอน

เขาวางมือบนคริสตัลแปลกๆ นั่น แล้วนิ่งไปประมาณ 10 วิได้ ช่วงเวลาเงียบกริบที่รู้สึกว่านานก็ใช่ สั้นก็เชิงนี้ ความตึงเครียดหนักหน่วงทำเอาบรรยากาศรอบข้างเย็นจนแทบแข็ง

「นี่สินะ สเตตัส…」

พร้อมกับเสียงเบาๆ ตัวอักษรก็ลอยขึ้นมาในอากาศ เป็นฟีลที่หาไม่ได้ง่ายๆ ในโลกเก่า อย่างกับเล่นเกม VR อยู่เลยว่ะ

ชื่อ: ทาคาโกเอะ เร็นยะ

เลเวล: 1

อาชีพ: ผู้กล้าแห่งดาบ (Sword Hero)

สกิล: 【เพลงดาบ】LV3, 【อิไอ】LV3, 【เพลงดาบเวทมนตร์・ลม】LV1, 【เสริมพลังกาย】LV1

「โอ้! นี่มันโคตรเทพเลยครับ! เลเวลแค่นี้แต่สกิลเยอะขนาดนี้! แถมอาชีพยังเป็นสายฮีโร่ด้วย!」

พี่แว่นที่กำลังวัดสเตตัสพูดกับเร็นยะด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ คนในห้องก็เริ่มฮือฮากันเมื่อเห็นความเทพนี้ โดยเฉพาะสายตาของพวกสาวๆ นี่กลายเป็นรูปหัวใจไปแล้ว

ฉันเองก็อึ้งอยู่หรอก แต่ถ้าเป็นเร็นยะล่ะก็ ต่อให้สเตตัสระดับนี้ก็ไม่แปลก เพราะไม่ว่าใครมองก็เห็นว่าหมอนี่มันอย่างกับฮีโร่หลุดออกมาจากเกม คนที่ล้มจอมมารได้ก็คงเป็นเจ้านี่แหละมั้ง

แต่เรื่องของตัวเองสำคัญกว่าเยอะ ถึงจะบอกไปแล้วว่าจะไม่สู้ แต่ถ้าไม่มีสเตตัสพอจะกันตัวเองได้ ชีวิตในโลกนี้มันก็น่าหวั่นใจอยู่ดี ไม่ขอสกิลโกงๆ หรอก อย่างน้อยก็ขอสกิลตีแรงๆ สักอันเถอะครับพระเจ้า

「งั้นต่อไปฉันเอง!」

ต่อไปเป็นคุณโอบิที่ออกไป

ถ้ามีสเตตัสเทพๆ ออกมาอีก ความคาดหวังในสเตตัสของตัวเองก็จะยิ่งพุ่งปรี๊ด เห็นได้ชัดจากพวกโอตาคุที่อดใจรอไม่ไหว เริ่มต่อแถวรอคิวตัวเองกันให้วุ่น โทษทีนะที่ต้องดับฝัน แต่สองคนนั้นมันพวกพรสวรรค์ตัวท็อป คิดซะว่าเป็นคนละโลกกับพวกเราจะดีกว่า

ชื่อ: โอบิ มิซึกะ

เลเวล: 1

อาชีพ: ผู้กล้าแห่งเวทมนตร์ (Magic Hero)

สกิล: 【เวทไฟ】LV4, 【เวทน้ำ】LV4, 【เวทลม】LV4, 【ควบคุมมานา】LV2, 【ขยายมานา】LV2

「อะ อันนี้ก็เทพไม่แพ้กันเลยครับ! เป็นอาชีพสายฮีโร่ที่หายากอีกแล้ว! แถมยังเก่งเวทพื้นฐาน 3 ใน 5 ธาตุถึงเลเวล 4! นี่มันตัวอย่าง เอ๊ย เป็นลิสต์สกิลที่ทุกคนควรจะเอาเป็นเยี่ยงอย่างเลยนะครับ!」

ใครก็ได้ช่วยเบรกความไฮเปอร์ของหมอนี่ที ขืนเป็นงี้ต่อไปได้เลือดกำเดาพุ่งล้มตึงไปแน่

พอได้ยินสเตตัสของคุณโอบิ เสียงกรี๊ดของสาวๆ ก็ดังลั่นอีกรอบ พวกผู้ชายก็ยิ่งคึกกันใหญ่ ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่านง่ายจริงๆ จำนวนนักเรียนที่ต่อแถวก็เริ่มเยอะขึ้นกว่าเมื่อกี๊อีก

ถึงจะบ่นไปงั้น แต่ฉันเองก็เริ่มอยากรู้สเตตัสของตัวเองจนอยู่ไม่สุขแล้วเหมือนกัน เลยแอบเนียนไปต่อแถวกับเขาด้วย นี่เป็นความลับสุดยอดเลยนะ อย่าไปบอกใครล่ะ

「คนต่อไปเชิญครับ~」

หลังจากนั้นการวัดสเตตัสก็ผ่านไปไวมาก ในที่สุดก็ถึงคิวฉันสักที พี่แว่นที่วัดสเตตัสก็เริ่มจะดร็อปความตื่นเต้นลงแล้วหลังจากพีคไปกับสองคนแรก สำหรับฉันแล้ว การที่ไม่ต้องโดนคนเสียงดังจ้องมันก็สบายตัวกว่าเยอะ

「ครับ กรุณาวางมือตรงนี้นะครับ」

ทั้งๆ ที่เห็นซีนนี้มาไม่รู้กี่รอบแล้ว แต่เขาก็ยังอธิบายตามสคริปต์เป๊ะๆ หมอนั่นเองก็คงจะเอียนแล้วเหมือนกัน ฉันเลยรีบวางมือตามที่บอกจะได้จบๆ ไป

ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ แล่นไปทั่วตัว เหมือนโดนใครบางคนสแกนตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ก็ไม่ใช่ฟีลที่ไม่ดี ออกจะเหมือนความรู้สึกอุ่นๆ ที่โดนคนในครอบครัวมองอยู่เสียมากกว่า

ชื่อ: ฟุรุอิ ชิโร่

ฉายา: ผู้เกิดใหม่มือใหม่หัดรัก

เงินที่มี: 0G

สเตตัส

ความรู้: 20 (เต็ม: 50)

กีฬา: 20 (เต็ม: 50)

เสน่ห์: 25 (เต็ม: 50)

วาทศิลป์: 25 (เต็ม: 50)

โชค: 30 (เต็ม: 50)

สกิล: 【อ่านเกม】, 【ป้องกันตัวพื้นฐาน】, 【แถ】, 【จำวันเก่ง】

「…」

「… …เอ๊ะ?」

ฉันกับพี่แว่นวัดสเตตัสสบตากันแล้วเงียบกริบ นี่มันสเตตัสที่โคตรจะแตกต่างจากของทุกคนที่ผ่านมาเลยนี่หว่า รู้สึกคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน พอคิดดูดีๆ มันก็คล้ายกับหน้าจอ สเตตัสของพระเอกในเกมโดคิเลิฟไม่ใช่เรอะ

「อะ อันนี้เป็นเคสที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยนะครับ ถึงจะแรร์แน่นอน แต่ถ้าถามว่าเก่งมั้ย… คือว่า ไอ้พวกนี้มันหมายถึงอะไรกันแน่ก็ยัง…」

「มีอะไรเจ้าหน้าที่ เกิดเรื่องอะไรรึ?」

ราชาที่ได้ยินเสียงแปลกๆ ก็เดินเข้ามาใกล้ ฉันสาบานได้เลยว่าไม่ได้ทำอะไรผิด แต่จะไม่โดนเตะออกจากวังเพราะเรื่องนี้ใช่ปะวะ

「อืมมม ไม่เคยเห็นจริงๆ ด้วยแฮะ แต่อาจจะมีประโยชน์ในสถานการณ์คาดไม่ถึงก็ได้ คงต้องรอดูต่อไป」

「ระ รอดแล้วโว้ย~」

ราชาดันใจกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ ที่คิดไปต่างๆ นานา หรือว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นคนดีธรรมดาๆ วะเนี่ย?

แต่ช่างเหอะ ปัญหาคือสเตตัสของฉันต่างหาก จริงอยู่ที่ฉันชอบโดคิเลิฟมาก ไม่สิ รักเลยต่างหาก แต่ในโลกต่างมิติแบบนี้ ต่อให้มีสเตตัสจากเกมจีบสาวมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิดโว้ย

ถ้าพระเจ้ากำลังดูอยู่ล่ะก็ ขอพูดอะไรหน่อยเหอะ

「ต่อให้ชอบแค่ไหน แต่นี่มันก็ไม่แฟร์เกินไปแล้วครับพระเจ้า!」

 

Translater : Eidolon
www.nekopost.net/editor/78229