ผมที่เคยเป็น เกมเมอร์โอตาคุเก็บตัว เมื่อรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ในร่างคุณหนูตระกูลเคานต์แห่งต่างโลก ยูมิเอล กรานเบล เมื่อส่องกระจก ภาพที่สะท้อนออกมาคือเด็กสาวตัวน้อยผู้สวยงามระดับเทวดา โอ้โห น่ารักจัง เด็กคนนี้โตขึ้นต้องสวยมากแน่ๆ แม้ว่าจะเป็นตัวผมเองก็เถอะ แถมตระกูลกรานเบล ซึ่งเป็นตระกูลที่ผมเกิดมาในชาตินี้ แม้จะมีบรรดาศักดิ์ไม่สูงมาก แต่ก็เป็นตระกูลเวทมนตร์เก่าแก่ที่มีทหารส่วนตัวแข็งแกร่ง มีเงินทอง และมีอำนาจมากทีเดียว รูปลักษณ์ดี ชาติตระกูลดี แถมยังคาดหวังพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ได้อีก เป็นการเกิดที่ดีที่สุด ยอดไปเลย! นี่มันชีวิตโหมดง่ายสุดๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอ? ชนะใสๆ เลยนี่หว่า! ผมที่กระโดดออกจากห้องด้วยความดีใจ รีบทักทายแม่ด้วยความร่าเริง แต่… กลับถูกตบเข้าอย่างจัง เอ๊ะ ทำไมล่ะ? “เงียบซะทีสิ!! แกหัดเงียบๆ บ้างไม่ได้เหรอ ไอ้อีตัวไม่ได้เรื่อง!!” อะไรกันเนี่ย! ดูเหมือนว่าผมจะถูกทารุณในบ้านหลังนี้ ดูเหมือนจะเป็นลูกนอกสมรสของพ่อด้วยสิ แถมด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับแม่เย็นชาลงอย่างสิ้นเชิง และทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวันเมื่อเจอกัน โอ้ไม่นะ! ครอบครัวพังพินาศหมดแล้วนี่นา! ช่วยไม่ได้ล่ะ นี่แหละคือโอกาสที่ผมจะต้องออกโรง! ผมจะใช้ความน่ารักของยูมิเอลจังผู้น่ารักสุดๆ คนนี้ เพื่อนำรอยยิ้มกลับคืนมาสู่ตระกูลกรานเบลให้ได้เลย!!